Fyrirsjáanleg vonbrigði þegar verðmætið er metið í unglegu útliti ..

Því fyrr sem við gerum okkur grein fyrir innra verðmæti,  verðmæti sálarinnar sem er óbreytanlegt því betra. - Það er að sjálfsögðu erfitt í samfélagi sem er eins veikt og okkar er, - en þess mikilvægara er að öðlast sjálfstraust og upplifa innra verðmæti,  án tillits til stöðu, stéttar, menntunar, fjölskyldu, efnahags, útlits ..  Verðmætið verður að koma innan frá, ekki vegna þess að aðrir segja okkur að við séum það, ekki aðeins í gegnum viðurkenningar hið ytra - og hvað þá að við séum aðeins verðmæt ef við erum ungleg og hrukkulaus.  - Það verður aldrei, hver hrukka er reynsla og gerir okkur í raun ríkari. - Enda talað um að vera reynslunni ríkari.  

Geenen Roth,  sem skrifaði m.a. bókina "Women, Food and God, an Unexpected Path to Almost Everything" -  tók þetta fyrir þegar hún var að fjalla um fegurð sálarinnar, vegna þess að það er aðeins þegar við förum að viðurkenna hana að við förum af stað með því hugarfari sem við eigum skilið. 

Geneen segir að maturinn sé besti kennarinn.  Ef við erum tilbúin að horfa inn á við í stað þess að flýja út á við  - og ef þú ert tilbúin að vera staðföst og hoppa ekki á nýjasta megrunarkúrinn hefur þú það sem fólk leitar eftir hjá gúrúum í Indlandi.

Geneen segir það vera hið sama að forðast sjálfan sig og forðast Guð. - Og með fííkn erum við  því að forðast bæði. -  Fíkn er afleiðing þess að horfast ekki í augu við okkur sjálf,  samþykkja okkur ekki, fyrirgefa okkur ekki, elska okkur ekki og virða okkur ekki. 

 Geneen talar um þrjú ferðalög að hætti Súfista: "Three Journeys of the Spiritual Path"  

Ferðalag frá Guði
Ferðalag til Guðs
Ferðalag í Guði

Það sem við erum að gera þegar við flýjum okkur sjálf, viljum breyta útliti okkar til að geðjast öðrum t.d.

Ferðalagið frá Guði:   þarna trúir þú því að þú sért það sem þú gerir, það sem þú vigtar, áorkar, svo þú eyðir tíma þínum í að reyna að skreyta þig með ytri mælikvarða um gildi þitt.      
Vegna þess að jafnvel grannt og frægt fólk verður óhjákvæmilega gamalt, fær appelsínuhúð og deyr - er ferðalag frá Guði 100% líklegt til að valda vonbrigðum.

Í matarútgáfunni af þessu ferðalagi -
Ferðalagið frá okkur sjálfum -  þarna eyðir þú árum, stundum öllu lífinu í megrun, föstu, ofáti, við líkamsrækt, svo í sófanum því þú nennir ekki enn einni armréttu eða hundaæfingu. Á þessu stigi er aðalmarkmiðið að laga sjálfa þig, ná kjörþyngd og losa sjálfa þig að eilífu við fókusinn á mat.  Vegna þess að sambandið við mat er aðeins smækkuð mynd (microcosmos)  af sambandinu þínu við annað í lífinu (og trú þína varðandi gnægð, skort, ótta, góðverk, Guð) verða allar tilraunir til að breyta matarhlutanum án þess að taka inn trúna sem það opinberar , eins og útgáfa Súfistana, einnig enda 100% í vonbrigðum!

Við verðum að spyrja okkur: "Af hverju?" - Af hverju vil ég til dæmis ná kjörþyngd? - Það er ekkert að því að vilja heilbrigði. að geta hlaupið upp Esjuna án þess að vera másandi og blásandi,  lifa ekki sem offitusjúklingur -  en forsendurnar verða að vera réttar.  Þær verða að koma innan frá,  ekki vegna þess að þú hatar þig eins og þú ert,  heldur vegna þess að þú elskar þig og þú vilt komast nær kjarna þínum - þessum sem þú elskar. -  En því miður er raunin sú að þú ert að flýja sjálfa þig, með því að borða ofan í tilfinningar, eða svelta líkama þinn,  beita hann ofstjórn eins og gerist í tilfellinu sem Demi Moore er að glíma við. 

Hvers konar fyrirmynd er hún börnum sínum þegar upp er staðið?  Mamma sem er alltaf að reyna að vera ungleg og grönn? - En bullandi óhamingjusöm! - 

Á sama hátt og við óskum börnum okkar, og öllum börnum þessa heims að þau séu hamingjusöm, glöð og heilbrigð,  þá óska börnin að við; mömmur og pabbar,  séum hamingjusöm, glöð og heilbrigð. 

Við berjum okkur ekki til gleði, skömmum okkur ekki til samþykkis - heldur þurfum við að fara að elska okkur nógu mikið til að vilja aðeins það besta, bæði fyrir líkama og sál - lifa í heiðarleika og hversdagslegu hugrekki sem felst m.a. í því að tjá okkur um tilfinningar okkar.

Öll erum við verðmæt sköpun Guðs, og höfum öll sama rétt til að skína, en við höfum valið um að skína eða ekki.  Dempa okkur með því að geta ekki verið glöð nema við pössum inn í piparkökumótið sem samfélagið setur okkur. Geneen Roth talar hér um að koma heim til okkar sjálfra! 

 

Hefur þungar áhyggjur af Demi Moore

Dr. Terry Walsh með MS "borðaði sig" upp úr hjólastól - "Kanarífugl í kolanámu"

Það skal í upphafi tekið fram að auðvitað er þetta saga einnar konu.  Það er ekki þar með sagt að allir með MS eða aðra sjúkdóma geti náð þeim árangri sem hún náði,  en ég er nokkuð örugg um að mataræðið sem hún mælir með er ekki bara eitthvað sem hjálpar einni konu, heldur gætum við öll orðið heilbrigðari ef við bættum úr þessu. Hún talar líka um þetta sem forvörn. -

Hér segir Terry Walsh s.s.  sögu sína,  frá hvernig hún breytti mataræði sínu til að næra frumur sínar, - "Minding your mitochondria" - en mitochondria sem þýðir víst  "hvatberi" á íslensku, hvatberi  sem þarf að næra. -  (Læknar og líffræðingar vita meira um þetta). 

Eftirfarandi eru bara punktar sem ég skrifa niður eftir fyrirlestri hennar, vinsamlega takið viljann fyrir verkið ;-) : 

Heilinn þarf B1, B9, B12 og Omeg 3 og Joð, -  Sulfur og B6.  Þurfum andoxunarefni líka. 

Án þessa mitochondira (hvatbera) værum við örsmá. - 

Terry sýnir þarna hvað við erum að borða, - biður fólk að rifja upp hvað það borðaði mikið af ávöxtum og grænmeti sl. sólarhring,  en hún er augljóslega að gagnrýna mataræði Bandaríkjamanna.  Unna matvöru. 

Hún mælir með "hreinu" mataræði - eins og við tölum oft um hér á Íslandi; beint frá bónda. 

Talar um "Hunter-Gatherer" diet.  (Hér er diet mataræði en ekki megrun.) 

Hunter er veiðimaðurinn,  sem veiðir dýr - (kjöt og fiskur).  

Gatherer er safnarinn - safnar berjum, ávöxtum, grænmeti, laufi,  fræjum o.s.frv. 

Í þessu forna mataræði  "Hunter Gatherer" er betri næring en nútíma fræðingar hafa gefið upp sem heilbrigt mataræði.  

Mataræðið skiptir máli fyrir heilbrigðið, heilafrumur bæði andlegt og líkamlegt, námsgetu, hegðun o.s.frv. 

SMELLIÐ HÉR til að SJÁ FYRIRLESTUR 

Hennar daglega mataræði samanstendur af: 

3 bollar af grænum laufum  -  rík af vitamínum, B vitamínum sem vernda heilasellurnar, A og C styðja ónæmiskerfið og K  Steinefni sem virka með.  

3 bollar  sulfur-ríku grænmeti - heilinn þarf á þessu að halda,  lifur og nýrun þurfa á þessu að halda, laukur, sveppir, aspas, brokkolí, kál o.fl. 

3 bollar af litríku,  andoxunarefnin eru í hinu litríka;gulrótum, papriku,  rauðkáli, berjum, appelsínum, ferskjum

kjöt af dýrum sem borða gras, lífrænt ræktað kjöt  (lambakjötið okkar)  

fiskur sem er ríkur af omega 3,  fyrir þroska kjálkans og heilans,  hún minnist á lax og síld

sjávarþari - söl,  Joð og selenium,  er nauðsynlegt fyrir heilann,  minnkar áhættuna á brjóstakrabbameini og blöðruhálskirtilskrabbameini - Joðið eyðir eiturefnum.

Borðum meira kál, ber -ávexti. -  Eftir því sem við veljum meira hollt og jákvætt inn í líf okkar verður minna pláss fyrir óhollt og neikvætt. - Þetta gildir bæði fyrir líkama og sál. -

Hegðunarvandamál og ofnæmi  eru oft tengd röngu mataræði 

Hún segir þetta allt best sjálf! .. 

Við eigum val, - hún velur að deila þessari reynslu sinni sem hún vonast til að sem flestir nýti sér. 

Hún hvetur okkur til að borða okkur til upprisu. 

Við eigum VAL,  hvert er þitt val?  

Ef við borðum 9 bolla á dag af þessu holla, minnkum við hættuna á matarofnæmi, glútenóþoli og mjólkuróþoli.  Minnkum hættuna á asma, vefjagigt, hegðunarvandamálum o.fl. o.fl. 

Í sjö ár fékk hún bestu mögulegu umhyggju, bestu lyf - en lífsgæði hennar voru orðin mjög slæm. 

Hún fór að lifa á "Hunter-Gatherer" mataræðinu. 

Eftir 9 mánuði var hún farin að hjóla 18 mílur 

Hún kallar sig kanarífugl í kolanámu .. 

Dr. Terry Walsh 

Sophie og svartholið - endurtekið efni fyrir III tíma í námskeiðinu "Í kjörþyngd með meðvitund og kærleika"

Sophie er frönsk en talar á ensku. Hún er sálfræðingur og talar hér um eigin reynslu við að losna við aukakíló.  

Hún byrjar á að spyrja af hverju byrjum við á verkefnum sem skipta okkur máli, en gefumst upp.  Hún notar aukakílóin sem dæmisögu um af því að þurfa að ná ákveðnum árangri, sama hvað er.  Það er að komast frá punkti A að punkti B.   Eða frá Ákvörðun til þess að ljúka við framkvæmd. -  Við leggjum oft af stað en lendum í því sem hún kallar "svarthol" á leiðinni og því komumst við ekki að punkti B, heldur föllum í svartholsgryfjuna.   Þetta þarf ekkert að vera tengt mataræði eða að komast í þá þyngd sem er æskileg heilsu okkar,  heldur tekur hún dæmi eins og: 

• Að taka til í bílskúrnum  
• Að skrifa bók
• þinn punktur .... hvað langar þig að gera og hvert er þitt svarthol - eða hvað stoppar þig? 

Hún Vildi verða grönn.  Frá A - að vera 320 pund (145 kg)  og til B vildi verða 150 - 160 pund (72 kg) 

Í höfðinu sagði hún "Ég vil vera grönn "

En um leið var það að segja annað, "Grannt fólk er ekki öruggt, grannt fólk er ekki vinalegt" ..  þetta voru einhverjar hugsanir, "Ég get ekki treyst grönnu fólki" ..  þetta voru í raun svolítið duldar skoðanir hjá henni, grafnar í undirmeðvitundina.  E.t.v. eru svona duldir fordómar í höfðinu á okkur,  við vitum jafnvel ekki um þá?  En þetta er reynsla Sophie, - það hefur hver sitt,  en oft höfum við svipaða reynslu. 

Hún lýsir göngu sinni þar sem hún ítrekað leggur af stað frá punkti A,  en skottast alltaf til baka vegna þess að gömlu hugmyndirnar toga hana til baka og hún byrjar að missa einhver kíló - en eins og teygjuband skýst allta til baka til A  (og auðvitað vitum við að það þýðir að þegar lagt er af stað í einhvers konar kúr, ef hann er okkur "óeðlilegur" - þá bætast við kíló þannig að hún gæti hafa bætt á sig fleiri pundum/kílóum! .. )

• Hún talar um hugsanir sem draga okkur til baka,  neikvæð orka togar okkur til baka.

Hún talar um fimm "vektora" eða arma.

1. armur:  Útrunnar hugsanir:  Við notum útrunnar (súrar) hugsanir sem toga okkur til baka,  við þurfum að hætta að trúa þessum röngu hugsunum og neikvæðu um  okkur sjálf.  Dæmi um útrunnar hugsanir eru;  "Ég get þetta ekki,  því ég hef aldrei getað þetta" .. Þá erum við að byggja á fortíð, kannski höfum við bætt okkur,  kannski fáum við meiri stuðning eða ef við einmitt losum okkur við gömlu hugmyndirnar og skiptum þeim út fyrir nýjar,  þá toga þessar gömlu okkur ekki til baka!. 

Dæmi um gamlar hugsanir:  "Ég þori ekki, get ekki, vil ekki"  Nýjar:  "Ég þori, get, vil"  eins og söngurinn í kvennabaráttunni:  "Þori ég, vil ég, get ég" ...  Hvað ef að konur hefðu nú bara hugsað, æ þetta er ekki hægt,  "kona getur ekki kosið - þannig hefur það aldrei verið"..  Ef eitthvað hefur aldrei verið, ef þú hefur t.d. aldrei verið grönn/grannur,  ef þér hefur aldrei tekist að skrifa bók, ertu þá bara dæmd/ur til að gera það aldrei? ..  Já,  ef þú trúir því að útrunnar hugsanir séu í gildi. - 

Við þurfum að segja: "Þetta er ekki lengur satt" 

2. armur:  Réttar hugsanir.   Sumar hugmyndir er sannar, - Sophie tekur þarna sem dæmi um staðreynd að hana langaði að flytja til Bandaríkjanna en kunni ekki ensku.  Svo hún fór að læra ensku. Þarna kemur heiðarleikinn inn í.  Hvað þarft þú raunverulega að gera til að ná árangri og farsæld? -  Kannski að fara að versla inn mat sem er hollari og gerir þér gott? -  Ekki kaupa súkkulaði handa gestum og borða það svo allt sjálf? -  Hvern erum við að blekkja? -   Við erum flest farin að þekkja okkur sjálf og vitum um veikleika og styrkleika. -  Það er líka satt að hreyfing er holl fyrir líkama og sál, og ef við viljum raunverulega komast á stað B og vera þar,  þá megum við tileinka okkur þá hugsun.  Það er ekki ranghugsun.  Það er líka rétt hugsun að þú ert verðmæt manneskja, hvort sem þú ert grönn eða feit,  - á punkti A eða B, og það er rétthugsun að þú sért allrar elsku verð hvenær sem er, á punkti A og á punkti B  og á leiðinni þar á milli. - 

3. armur:  "Feel our feelings" - Að leyfa okkur að hafa tilfinningar!  Við felum okkur, deyfum eða flýjum.  Hún segir sögu af dóttur sinni sem datt og meiddi sig, - amman bauð súkkulaðismjör  sem átti að gleðja dótturina. - Þetta kennum við og venjum börnin við frá unga aldri.  Að þegar þau fara að gráta er stungið upp í þau snuði,  síðan ýmsu góðgæti. -  Oral fíknin er þá ekkert undarleg.  

Það sem börnin þurfa oft er bara huggun, að einhver haldi utan um þau og rói þau.  Stundum er það bara athygli.  En í staðinn fyrir huggun og athygli,  fá þau oft bara eitthvað gott í munninn og/eða þau eru sett fyrir framan sjónvarpið (sem er auðvitað annars konar fíkn ;-))..   

En Sophie segir: "There is no being thin withouth feeling my feelings"  - eða við verðum ekki grönn (náum ekki árangri)  ef við leyfum okkur ekki að finna til og tjá tilfinningar okkar.

Hún segir þarna sögu af sjálfri sér í París þar sem hún er að reyna að finna buxur fyrir sig.  Það var ekki auðvelt,  buxur sem áttu að passa á allar konur í yfirvigt pössuðu henni ekki, - en hún var með mömmu sinni í þessum leiðangri. - 

"There is no doing, I shifted my state of being that I now allow my self to feel those feelings I was trying to cover up"

Þarna segir hún að "AHA" stundin hennar hafi verið, - að þetta skipti mestu máli, að leyfa sér að upplifa og játa vonbrigði, reiði, leiða, sorg, depurð, gleði jafnvel? ..  Þetta hefur mikið að gera með grímuna sem við göngum um með. - Við tölum um að við verðum bara að kyngja einhverju,  hvað ef við erum að borða tilfinningar okkar? -   Kannski liggja þær í matnum? -  Erum við þá ekki að borða á röngum forsendum? -  Í staðinn fyrir að viðurkenna vonbrigðin, - förum við í skápinn og fáum okkur snakk og ídýfu? -  Eða borðum á okkur gat á Þorrablótinu  og verkjar svo í kroppinn á eftir og erum við samviskubit og berjum okkur niður vegna þess að  við stóðum ekki við það sem við höfðum lofað okkur í upphafi.  - Að borða hóflega og gera það sem væri gott fyrir okkur? - 

4. armur: "Guð" skoðana okkar. Hún lifði sínu lífi þannig að skoðanir annarra voru meira verðar en hennar eigin. (Þarna kemur hún inn á meðvirknifaktorinn).  Þarna skiptir sjálfstraustið miklu máli.  Af hverju getur okkur ekki líkað við okkur sjálf? - Þurfum við að bíða eftir samþykki annarra og viðurkenningu á sjálfum okkur. - Erum við ekki verðmæt eins og við erum? -  Líðan okkar segir mjög mikið um hvernig við erum.  "I am as hot as I feel" ..   Ef okkur líður vel,  þá berum við það oftast með okkur og öfugt. -  Það sem skiptir MESTU máli,  er okkar eigið sjálfsálit.  Ef það er í molum,  látum við berast eins og lauf í vindi,  líðan okkar fer alveg eftir því hvað hinn eða þessi segir um okkur.  Auðvitað hefur umhverfið áhrif,  en við verðum að varast að vera eins og strengjabrúður í höndum annarra hvað tilfinningar varðar. - 

Við erum bílsjórarnir í okkar lífi, - ef við ökum með handbremsuna alltaf á erum við í ofstjórn og endum með að brenna út eða amk fer að rjúka úr okkur og það endar auðvitað með ósköpum.  Ef við stígum aldrei á bremsuna, miðum við aðstæður þá endar það líka með ósköpum,  ökum stjórnlaust! ..  En ef við erum komin með bílpróf af hverju ekki að treysta okkur fyrir leiðinni, að aka bílnum?  -  Veit sá sem er í aftursætinu betur hvaða leið við eigum að fara? -  Við getum svo sannarlega spurt til vegar og eigum að gera það þegar við vitum ekki leiðina,  en ef við förum bara eftir röddinni í GPS-inu eða vinkonunni í framsætinu,  missum við hægt og sígandi vitneskjuna um það sem við viljum eða vitum það ekki lengur! .. 

5. armur.  "Hvað á ég skilið" ..   Mörgum þykir að þeir eigi ekki gott skilið og það eru líka gamlar hugsanir oft komnar úr bernsku. -   Það sem heldur aftur af Sophie er eitthvað sem sagt var við hana á lífsleiðinni,  gæti verið frá foreldrum, kennurum. -  Það er mikilvægt að fjarlægja þær hugmyndir. - 

VIÐ EIGUM ALLT GOTT SKILIÐ ..  líka að komast frá A - B  -

Að sjálfsögðu er þetta bara það sem hún kemur fyrir á 20 mínútum, - málið er víðara.  En þarna kemur fram að það þarf að vinna í orsökunum.  Ruslið í bílskúrnum er afleiðing,  ofþyngd er afleiðing.  Við getum tekið til og ruslað út aftur, - við getum tekið af okkur kílóin og fengið þau á okkur aftur.  Það gerist ef við breytum ekki siðum okkar.  Skoðum AF HVERJU við gerum þetta,  og breytum siðum í það að halda bílskúrnum hreinum daglega  og að ganga vel um líkama okkar daglega,  ekki láta hann dankast og henda inn í hann rusli þannig að hann fitni.   En til þess að geta þetta,  þurfum við auðvitað að vita af hverju við göngum illa um og í sumum tilfellum eins og hryðjuverkamenn á eigin líkama og sál. 

og hér er fyrirlestur Sophie: 

 

 

 

Slökum á ;-) ....

Morgunstund gefur gull í mund, -  á sama hátt og það er mikilvægt að byrja daginn á hollum og staðgóðum morgunmat, er mikilvægt að byrja daginn á hollri andlegri næringu, - ekki byrja á að leggjast í neikvæðni heldur gera eitthvað gott fyrir sjálfa/n sig.  Hugarró er mjög góð undirstaða góðs dags,  þannig að við göngum inn í daginn sem verkefni en ekki vandamál. -  Brian Tracy gengur svo langt að segja að hugarró sé undirstaða farsældar, en því er ég sammála, því að stress er ein stærsta handbremsan,  og það kann ekki góðri lukku (né bíl) að stýra ef við keyrum í gegnum lífið með handbremsuna á! ...  

Ef þið eruð skráð á fésbókina ættuð þið að geta notað eftirfarandi morgunslökun og hugleiðslu:

Smellið HÉR

 

Missti 20 kíló fyrir brúðkaupið! ....

.... en hvað gerðist svo? .. 

Afsakið, titillinn er villandi - en ekki svo ósennilegur eða hvað? -

Það er oft fyrir sólarlandaferðirnar og stóru dagana sem við grennum okkur.  Flestir vilja líta vel út á brúðkaupsdaginn og á ströndinni.  En af hverju ekki alla daga? - Hvað ef að lífið er einn stanslaus brúðkaupsdagur og sólarlandaferð?

Hvað ef að einhver hringdi í okkur í dag og segði;"Heyrðu ég ætla að bjóða þér til Tenerife eftir viku" .. myndum við þá ekki naga okkur í handarbakið (eða handarkrikana eins og Bibba á Brávallagötunni orðaði það?). -  Fyrsta hugsunin væri ekki "Oh, en yndislegt, mig langar svo í sólina" - heldur úps, ég sem ætlaði að vera búin/n að komast í form áður en ég færi aftur á ströndina. - 

Hvernig væri að byrja bara á hugsuninni að þú sért nú þegar "Ofurkroppur" - Ofurkroppur sem elskar sig voða heitt. -

Að elska sig er ekki að beita sig ofbeldi með mat, eins og Guðni Gunnarsson bendir svo réttilega á í pistli sínum. - 

Að elska sig er einmitt að koma fram við líkama sinn af virðingu, ekki næra hann á rusli, ef næringu skyldi kalla. -   Guðni telur upp ýmsa matvöru sem gott sé að sleppa, því hún sé okkur vond. - En takið eftir að þó hann telji upp kaffi,  drekkur hann samt tvo bolla á dag.  Það er dæmi um hinn gullna meðalveg, - ef við treystum okkur til að feta hann,  þá endilega gera það. -  En ef við treystum okkur ekki t.d. hvað varðar sælgæti (einu sinni smakkað getur ekki hætt) - þá er betra að láta það alveg vera. -  Vera heiðarleg við okkur sjálf.  Viðurkenna að við ráðum ekki við það! .. 

Í námskeiðunum mínum "Í kjörþyngd með kærleika"  legg ég áherslu á að vinna með orsök, sem er yfirleitt falin í tilfinningum, tilfinningum sem leiða til fíknar, en það þarf að sjálfsögðu líka að vinna með afleiðingar. - Orsökina fyrir því að við borðum það sem við viljum ekki borða, orsökina fyrir ofbeldinu gegn eigin líkama. - 

Ein tilgátan er að við borðum til að deyfa eða flýja tilfinningar,  borðum til að flýja það að horfast í augu við okkur sjálf. - En það má kalla það eina tegund fjarverufíknar (en það er orð sem Guðni notar líka). 

Gott dæmi um slíkt finnst í myndinni "Steiktir grænir tómatar" - þar sem frúnni líður illa,  en nær að fá sjálfstraust og vilja til að standa með sjálfri sér í gegnum það að ræða við aldraða konu á hjúkrunarheimili, þar sem hún fær útrás fyrir eigin tilfinningar í gegnum sögu þeirrar gömlu. 

  Frústreraða frúin var búin að reyna að ná athygli eiginmannsins með ýmsu móti, með því að geðjast honum, með því að vefja sig í cellophane (frekar fyndið) - en það var einmitt þegar hún fór að sinna sjálfri sér og standa með sjálfri sér,  virða sig og elska,  sem hann fór að veita henni athygli aftur. 

Hvernig er svo hægt að fara að lifa í stöðugri farsæld eða velgengni? -  Hið fyrsta og mikilvægasta markmið hverrar manneskju ætti að vera að vera viðstödd sjálfa sig (be present)! -  Það er ýmislegt sem við þurfum að skoða og svo sleppa - við þurfum að sjá sársaukann til að breyta, segir Geneen Roth,  höfundur bókarinnar "Women Food and God, an Unexpected Path to almost everything." 

Sjáum okkur sem einstakling á göngu að sjálfum okkur, markmiðið eða sýnin erum við sjálf, kjarni okkar - hjarta okkar. -  

Það sem heldur aftur af okkur og við þurfum að sjá og svo sleppa hendinni af er: 

Skömm-ótti-kvíði-reiði-dómharka-efi-gremja-lygar-.... o.s.frv.

Skömmin er þeirrar gerðar, að við skömmumst okkar fyrir okkur sjálf og við upplifum að við erum ekki verðmæt, - það getur vel verið að við höfum einhvern tímann og kannski oft gert eitthvað sem við skömmumst okkar fyrir, en það hjálpar hvorki okkur né öðrum - gerir ekki gagn - aðeins ógagn. 

Ef við gerum mistök, ef við gerum eitthvað af okkur, þá skulum við fyrirgefa okkur og halda áfram og gera ekki sömu mistökin aftur. -

Gremja - er eitthvað sem við getum alið með okkur, annað hvort í eigin garð eða í garð annarra. Við vökvum þessa gremju og hún vex og dafnar innra með okkur, - hún skaðar hvern? .... okkur og engan annan. - Sama gildir um svo margt af þessum neikvæðu tilfinningum.  Ef við vökvum þær, ölum þær við brjóst okkar, verða þær hluti af okkur. - 

Það sem styður við göngu okkar og kemur okkur áfram er: 

Kærleikur-ást-þakklæti-samhygð-trú-von-hugrekki-heiðarleiki-fyrirgefning ... o.s.frv.

Hugrekkið sem ég er að benda á hér er ekki hugrekki riddarans sem berst við drekann, heldur hið hversdagslega hugrekki sem felst í því að þora að tala upp, þora að vera við sjálf og fella hlutverkagrímur,  tjá okkur frá hjartanu.  Tala við fólkið sem við erum að gremjast út í, í staðinn fyrir að liggja andvaka og hugsa til þess og láta oft byggjast upp hnúta sem fara bara stækkandi (og sem við förum e.t.v. að deyfa með mat). - 

Það er miklu betra að næra hið jákvæða:  ást, samhygð, trú, von o.s.frv. heldur en það sem á undan er talið.

Leiðin er því að gera sér grein fyrir tilfinningum sínum, sortéra þær, velja og hafna. 

En fyrst og fremst VELJA SIG EN EKKI HAFNA SÉR. 

Næst þegar þegar við erum í vorkunnseminni, - æ lífið er hvort sem er svo leiðinlegt,  það skiptir engu máli hvað ég borða, öllum er sama um mig, blah, blah, blah... eða hvað það er sem kemur upp í hugann, -  mundu eftir ofurkroppnum ÞÉR, - dásamlegu þér sem ert að hlaupa um í öldum lífsins, og taka þátt í brúðkaupinu á hverjum degi.  - Ekki þá, þegar .... heldur NÚNA .. 

Þú ert komin/n hingað, - eins og Eckhart Tolle segir, allar þínar ákvarðanir eru rétar, því að þær leiddu þig hingað,  þar sem þú ert stödd/staddur núna - og núna ertu í meðvitund. -  Sum okkar velja löngu leiðina og miklar krókaleiðir,  en við komumst alltaf i NÚIÐ. -  Það er alltaf tækifæri til að breyta. - 

EKKI endilega FARA Í ÁTAK ... Átak getur verið erfiði og skyndilausn, - það er ekkert erfitt að breyta ef breytingin er gerð hægt og meðvitað og hún kemur innan frá.  Klippa út vonda siði og skipta þeim út fyrir góða. 

Ekkert "Ég Á að gera" .. heldur "Mig langar að gera" 

Hvað vil ég? 

Hvað á ég skilið? 

Hvað eiga þeir sem eru í kringum mig skiliið? 

Ekki burðast með útrunnar hugsanir um okkur, - einhver sagði einhvern tímann eitt eða annað við okkur sem særði, það er útrunnið og við eigum ekki að viðhalda útrunnum og gallsúrum hugsunum. - 

Ekki heldur segja; "Oh, ég gat þetta ekki þá, hvers vegna ætti ég að geta þetta núna" .. - af hverju ekki? -  Vegna þess að þá var þá og nú er núna og þá er útrunnið... 

Hvort sem við höfum verið í innri baráttu í sambandi við mat eða aðra "fjarverufíkn" - þá virkar þetta allt eins. - 

Hvað ef að þú blómstrar, skyggir það á hin blómin? ---- Nei, það er sko andrými fyrir okkur öll að blómstra! .. 

Hamingja og sátt er smitandi ...  Hamingjan og sáttin er núna ..  ert þú tilbúin að gera litlar breytingar til að bæta líf þitt? ...  þú þarft ekki að burðast með stein þráhyggjunnar upp fjallið, slepptu honum ... og gangtu frjáls.. 

Nú er tækifærið okkar;  Árið 2012 er ár breytinganna. - 

Við berjum okkur ekki til gleði, skömmum okkur ekki til samþykkis - heldur þurfum við að fara að elska okkur nógu mikið til að vilja aðeins það besta, bæði fyrir líkama og sál - lifa í heiðarleika og hversdagslegu hugrekki! .. 

Er Hómer Simpson þín innri rödd?

"No matter how good you are at something,
there's always about a million people better
than you."
          Homer Simpson

Ef við tileinkuðum okkur hugarfar SImpson´s þá værum við eflaust stödd eins og hann. Ein stærsta gleðin fælist í þvíi að borða kleinuhringi og drekka bjór! 

Ég man eftir því í Yogatíma einu sinni, þegar ég var að skammast mín fyrir stirðleika minn og horfði á allar fimu konurnar í kringum mig, - að leiðbeinandinn sagði þessi orð "Ekki bera ykkur saman við hinar konurnar, samanburður er helvíti" ..  

Mér fannast þetta full djúpt í árinni tekið, en mér fannst þetta mjög gott og skildi nákvæmlega hvað hún átti við. -  Ég fór því bara að einbeita mér að sjálfri mér, en hætti að hugsa um hinar! 

Það var ákveðið frelsi. 

Það getur verið heftandi að hugsa eins og Hómer, - og á maður þá ekki bara að leggjast út af uppí sófa úr því að milljón manns eru betri í einhverju? 

Skiptir það mig máli í raun? - Er ég nokkuð í samkeppni? -  Hvað ef að allir sem hafa náð árangri hugsuðu eins og Hómer,  hefðu þeir farið af stað? 

Eina takmarkið okkar er að vera besta eintakið af okkur sjálfum, það er það sem við getum gert. Og það mun örugglega koma okkur á óvart hvað við erum æðisleg þegar að við erum farin að gera okkar besta og vera okkar bestu. 

Við gerum það með því að vera heiðarleg, hugrökk og heil  - það koma þrjú há út úr þessu  .. helvíti er reyndar líka með hái - en þar höfum við val.  

Veljum okkar Há! .. 

Ef við förum aldrei af stað, vegna þess að við trúum að við séum ekki best, komumst við aldrei að því hversu góð við erum!   Við þurfum að prófa okkur áfram,  læra af mistökum og reynslu. Ef við gerum mistök (klúðrum) að fyrirgefa okkur og halda áfram,  einu alvarlegu mistökin okkar væru að gefast upp eða halda ekki áfram, við þurfum ekki að vera fullkomin til að halda áfram, ef svo væri myndu allir gefast upp.

Eða eins og Wes Hopper orðar þetta:

Don't take advice from losers like
Homer Simpson. Especially your
internal Homer.

 

Hvað þarf kona? ..

 Karlmenn segja stundum að erfitt sé að skilja konur.

Ég get ekki alhæft fyrir allar konur, en ég hef hlustað á nógu margar til að heyra að það er margt sameiginlegt sem konur sakna frá mökum sínum. 

Við erum flest þannig gerð að við þurfum athygli.  Sem starfsmenn þurfum við athygli atvinnurekandans, hrós og endurgjöf. -  Sem börn þurfum við athygli - og vissulega sem fullorðin þurfum við athygli. 

Ég hef lesið í fræðiritum að jákvæð athygli sé best, neikvæð í öðru sæti og engin athygli verst, - enda kemur það út sem áhugaleysi eða afskiptaleysi. - 

Kona sem ekki fær athygli, er afskipt - fær ekki þá næringu úr sambandinu sem hún þarfnast. 

Við gætum auðvitað sagt núna; "kona með mikið sjálfstraust, á að vita að hún er elskuð, er falleg, kynþokkafull, falleg með nýju klippinguna - flott í ballkjólnum ... eða bara nakin". -  En þegar makinn segir ekki neitt,  þegir þunnu hljóði, þá fer hún að hugsa sitt." -  

Í raun hlýtur þetta að gilda í báðar áttir - en samt virðist konan þurfa meira á því að halda að fá hrós, hvatningu, aðdáun? -  Eða hvað? -  Kannski þurfum við þess öll. 

Ég veit bara að sumar konur kvarta mikið yfir að mennirnir þeirra taki ekki eftir þegar þær gera breytingar,  og hvísla sjaldan ef nokkurn tímann einhverju fallegu um þær í eyru þeirra. - Hvað þá að koma "surprise" með eina rós inn í hversdaginn.   Nógu mikið röfla sumir um að láta ekki blómaframleiðendur stýra sér í kaupunum! .. 

Samband tveggja einstaklinga er að gefa og þiggja á víxl.  Vissulega þarf það að koma af einlægni og löngun til að gefa.  Sumir karlmenn tala um að það besta við kynlífið sé að gefa konunni nógu mikla nautn. -  Þeir fatta kannski ekki alveg að nautnin hjá konunni verður mun meiri, ef að hún er andleg líka en ekki bara líkamleg.  Ef að dagurinn hefur verið góður, - þau hafa tekið langan tíma í kvöldmatinn,  fengið sér kvöldgöngu og rabbað um hluti sem skipta hana máli.  Hann hefur strokið lokkinn frá auganu á henni og sýnt henni á einn eða annan hátt að hann elskaði hana. - 

Það er ekki til töfraformúla fyrir ástinni.  Eitthvað "bling" þarf að vera á milli fólks, - en falleg samskipti,  gagnkvæmt dekur,  gagnkvæm athygli - hjálpar alveg örugglega. - 

Kona þarf að finna það og heyra að hún er metin,  og þar skiptir allur pakkinn máli. -

Eins og ég sagði í upphafi - þá þarf þetta ekki að gilda um allar konur,  en þetta er það sem ég hef sjálf upplifað og það sem ég hef heyrt í kringum mig. -  Og - eflaust er það gagnkvæmt.

Grunnurinn er - eins og alltaf - að við séum heiðarleg, einlæg og við sjálf  og tjáum okkur af hugrekki ;-) 

Í gær skrifaði ég á Facebook "I am as hot as I feel" - og var það í tilefni þess að verið var að bera saman grannar konur og þéttari. - Ég er ekki hrifin af samanburði, hver og ein kona þarf að finna hvernig henni líður með sjálfri sér og upplifa sig örugga" .. Það er auðvitað takmarkið, - að þurfa ekki að heyra það utan frá,  hvort sem það er frá maka eða öðrum. - En staðan er sú að við erum áhrifagjörn, þurfum pepp, hrós og samþykki. -  Þar til við erum 100% búin að samþykkja okkur sjálf .. þurfum við samþykki, hrós, endurgjöf makans ... og hver hefur svo sem 100%  samþykkt sig sjálf/ur? ..

Jæja, - þetta var s.s. mánudagspistilinn, hugleiðing dagsins! 

 

 

 

 

Reykjandi umhverfisverndarsinnar ...

Við erum gjörn að benda í allar áttir,  horfa út á við og dæma heiminn.

Uss,  verið að eitra! -  mengun þarna ..

Fuss, ofbeldi ..

Skamm - vonska í gangi ..

Dómharka - uss,  fólk er fífl ..

Ef við nú snúum þessu við og leyfum heiminum að horfa á okkur.  Hvernig komum við fram við okkur?

Eitur?  - Erum við að reykja?  Erum við að fóðra okkur með næringu sem veikir jarðveginn?  Erum við að menga okkur sjálf?

Ofbeldi?  - Erum við að tala niður til okkar?  Erum við að gera lítið úr sjálfum okkur,  sýnum við okkur vantraust,  getum við ekki elskað okkur né virt? ..  Er það uppbyggilegt fyrir "heiminn" ..  Erum við að næra okkur með verstu fyrirsögnunum í DV eða með að lesa skítkastið í kommentakerfinu?  Erum við að sökkva okkur í ofbeldismyndir? - Á móti ofbeldi en næra okkur á ofbeldi?

Skamm?  - Erum við að skammast okkar fyrir okkur sjálf? - Viljum við ekki fyrirgefa sjálfum okkur? Erum við að horfa á raunveruleikaþætti þar sem gert er lítið úr tilfinningum fólks, - njótum við þess að sjá það eða hvaða þörf er það? .. (Bachelor/Bachelorette) ..  

Dómharka?  Erum við að dæma okkur hart - og hvað hefur það upp á sig, gerir það okkur fullkomin?

---

Hvað erum við að bjóða okkur sjálfum upp á bæði í andlegri og líkamlegri næringu, hvað ef að þú ert heimurinn?  Hvað ef að ég er heimurinn?

Hvernig viljum við umgangast jörðina og andrúmsloftið? ..

Til að breyta heiminum þurfum við að byrja á okkur sjálfum -  meðvitundarbylting er byltingin sem þarf.

  Virðum okkur, elskum og treystum! 

Vondir menn eða vondar gjörðir?

"The greatest wisdom is in simplicity. Love, respect, tolerance, sharing, gratitude, forgiveness. It's not complex or elaborate. The real knowledge is free. It's encoded in your DNA. All you need is within you. Great teachers have said that from the beginning. Find your heart, and you will find your way."

Úr speki Maya indjána. 

"Guðs ríki er innra með yður."  

Úr Biblíu kristinna manna. 

"Find your heart, and you will find your way." - 

Hér er verið að tala um að finna eða þekkja hjarta sitt og fylgja því. 

En hvað er átt við hér með orðinu hjarta? .. 

Latneska orðið core þýðir hjarta, enska orðið core þýðir kjarni.  Enska orðið courage þýðir hugrekki. 

Þegar verið er að tala um að þekkja eða finna hjarta sitt, er verið að vísa í það að komast að kjarna sínum. - Hinum innra manni.  

Það þarf líka hugrekki til að fylgja hjarta sínu en fylgja ekki bara þeim sem á undan ganga.  Þegar við fylgjum hjartanu er auðvitað meiri hætta á árekstrum,  og jafnvel vonbrigðum,  en við lifum þá í heiðarleika við okkur sjálf. 

Það flókna við þetta allt saman er spurningin: "Hver er ég?" -

Hver er ég eftir að búið er að strippa af mér það sem búið er að innprenta mér frá æsku - hver er ég án titla, menntunar,  atvinnu, fjölskyldu .. eða alls sem dags daglega skilgreinir mig? 

Er ég vond/ur eða góð/ur? ... 

Ég trúi þvi að allir menn séu góðir í kjarna sínum,  en öllum mönnum sé hægt að spilla sé rétt aðferðafræði notuð.  

Það er þess vegna sem við þurfum stundum að fara varlega í að stimpla fólk gott eða vont.  Jú, gjörðir þeirra eru vondar eða góðar, - það er oft ekki erfitt að sjá það,  en er fólkið vont, vitlaust, illa upplýst -  illa upp alið, eða bara illa innrætt?  Úr hvaða menningarheimi kemur það?

Samskipti geta verið vond og gjörðir vondar, - en er fólk í hjarta sínu/kjarna sínum vont? 

Ef að fólk á að fylgja hjarta sínu, verður það að þekkja hjarta sitt,  annars er fólk að fylgja hugmyndum eða kenningum annars fólks og/eða hópa fólks. 

"Faðir fyrirgef þeim því þau vita ekki hvað þau gjöra" eru þekkt orð Jesú Krists á krossinum.  

Fólkið átti skilið fyrirgefningu vegna fáfræði sinnar.  

Fordómar eru fáfræði. 

Stundum er talað um að hægt sé að meta þroska mannsins eftir hversu auðvelt hann eigi með að setja sig í spor annarra.  

Getum við gengið án dómhörku um þennan heim og farið alveg í hinn endann sýnt náunganum samhygð?  Líka þeim sem gera ljóta hluti? 

Myndin "Dead man walking"  tekur á þessu þar sem nunna gerist trúnaðarvinkona manns á dauðadeild.  Það voru ekki allir sáttir við að hún skyldi sinna þessum manni, eftir óhugnanleg voðaverk hans.  En þessi saga sýnir inn í líf og inn í hjarta þessa manns sem var, eftir allt, bara týndur sjálfum sér.

 

Ef að allir menn horfðu inn á við,  finndu kjarna sinn - kjarna sem væri góður? - væri þá von á að heimurinn yrði betri? 

Ég trúi því. 

"Elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig" ... 

 

(Matar)dagbók föstudag 13. janúar og lífið sortérað ..

Ég hef verið of mikið á Facebook, og kannski er það sem kallað er "understatement" - svo nú þarf ég að vakna til meðvitundar um það og fara að gera meira uppbyggilegt. 

Net-working is Non-working sagði Brian Tracy á ráðstefnunni í haust!

Ég tók mig til og sortéraði aðeins í fataskápnum í gær og í skúffum og öðrum hirslum. Græddi helling í ferðasjóðinn minn, en ég tek alla mynt og set í bauk.  Stefni svo á ferðalag þegar nægilega hátt innlegg er komið í bankann. 

Ég fékk fréttir í morgun af litlum dreng sem er að berjast fyrir lífi sínu og heilsu, og það kippir manni alltaf niðrá jörðina, - hver eru hin RAUNVERULEGU gildi og hvað það er sem skiptir máli. 

Rifrildi t.d. út af hverju einhver setti ekki einhvern hlut á þennan stað eða hinn, eða sagði hitt eða þetta verða svo ómerkileg.  Áhyggjur af peningum verða líka ómerkilegar.  Auðvitað verða svona mataræðispælingar líka ómerkilegar,  en þær eru hluti af mínum tilfinningum - þ.e.a.s. ég er að sleppa að borða í stað þess að lifa mínar tilfinningar eða eins og sagt er "You need to feel your feelings but not eat them" .. 

Dagurinn var að vísu mjög tilfinningaþrunginn, því ég fór að heimsækja mömmu á Droplaugarstaði, og hún fjarlægist meira og meira.  Blikið að hverfa úr augunum.  Þegar ég mætti á svæðið sat hún steinsofandi í einum sófanum í dagstofunni.  Ég náði að vekja hana, en hún hélst varla vakandi. Svo kom Stefán Helgi óperusöngvari sem kemur reglulega og syngur gamlar dægurperlur.  Þar sem ég sat við hlið mömmu, sem svaf mestan tímann og rumskaði á milli og brosti til mín - fóru tárin að streyma undir söng Stefáns;  Blátt lítið blóm eitt er ... Mamma ætlar að sofna... ég þurfti að bíta á jaxlinn og hreyfa tærnar (að hreyfa tærnar er trix sem einn prestur kenndi mér, þegar mikið liggur við að missa sig ekki!) ... 

Átti annars ágætan föstudag 13. en matardagbókin er eftirfarandi: 

8:00 hafragrautur m/valhnetum og rjómaslettu - vatn (s)

10:00  kaffibolli  (l)

12:00  Lífræn jógúrt m/kókos  (s) kaffibolli (l)

15:00  tebolli, stórt epli  (s/l)

17:30  1/8 úr hafraköku, 2 x kornbrauð m/hummus  (s) 2 x bollar kaffi (l)

20:00  1 diskur brún grjón m/sólskinssósu, vatn  (s) 

22:00  möndlur, valhnetur og vínber 

Enn sé ég að grænmetið vantar og hádegismatur var frekar rýr,  var dugleg í vatninu og jurtateið var mjög gott. 

Stefni á að vera dugleg í grænmetinu í dag. 

Hægt er að skoða fyrri daga; 

Hér má sjá matardagbók 10. janúar

Hér má sjá matardagbók 11. janúar

Hér má sjá matardagbók 12. janúar 

Lifum heil og í heiðarleika

"Success is not the key to happiness. Happiness is the key to success. If you love what you are doing, you will be successful."
- Albert Schweitzer