Mest lesið á mbl.is 1. júní kl. 21:05

1. Er hún komin með fyllingu í varirnar?
2. Þessi kjóll er ekki flottur á öllum
3. Uppstrílaðar stúlkur í Þórsmörkinni
4. Ásta hefur lést 4 kíló           

1. Nicole Kidman með sjálfstraustið innsprautað í varirnar 

2. Kate Middleton dásömuð fyrir að vera í kjóllufsu sem hangir utan á henni allt of horaðri 

3. Þessi er nú saklaus, verið að taka upp myndband - 

4. Ásta borðar  NOW duft - í stað þess að lesa Power of NOW (eftir Eckhart Tolle)  þar sem hún myndi læra að sættast við sig hér og nú (ekki þegar hún er orðin grennri), -  svona kúrar virka, ég veit það - en ég veit líka að um leið og NOW duftið þrýtur eða kúrnum er hætt er hætta á að hún bæti á sig því sem NOW duftið át af og algengast er að það bæti um betur :-/  .. þess meiri verða vonbrigðin.

Tala af reynslu, það er ekki langt síðan ég var í þessu stríði. 

Nicole Kidman, Kate Middleton og Ásta verða að læra að meta sig og virða, sætta sig við líkama sinn og elska. 

Að svelta sig, borða megrunarduft eða sprauta í sig bótóx -  gerir engan hamingjusaman.

Hamingjan kemur innan frá, þegar þú finnur fyrir elskunni til sjáfrar þín/sjálfs þín þá þarftu ekki að breyta þér. Losaðu þig við skömmina, sektarkenndina og gerðu þér grein fyrir að fullkomleiki þinn felst ekki í að sníða af þér, svelta þig eða bæta í varir þínar.

Þegar þú gerir þér grein fyrir því að líkaminn er vinur þinn en ekki óvinur, þá ferðu að virða hann, þú gefur honum hollt að borða vegna þess að það er heilsuspillandi að vera allt of þung og það er heilsuspillandi að vera of létt -  en ekki bara vegna þess að eitthvað eða einhver útí bæ segir þér að þú sért ekki elsku verð eða falleg nema þú grennir þig.  Þetta snýst um að sættast við sjálfa sig og svo kemur allt hitt.

- Sjálfstraust er sexy og sjálfstraustið er ekta þegar það kemur frá innsta kjarna þínum en ekki að utan. -  Það er ekki að ástæðulausu að talað er um útgeislun, en ekki inngeislun. 

Vertu þú sjálf - komdu fram við ÞIG af þeirri virðingu sem þú átt skilið, og þú átt allt gott skilið, - ekki láta segja þér annað. 

Bonnie Ware, hjúkrunarfræðingur sem vann við að hjúkra dauðvona fólki sagði að það algengasta sem fólk sæi eftir á dánarbeði:  

"I wish I'd had the courage to live a life true to myself, not the life others expected of me."

 

 

Frelsið til að velja milli góðs og ills, - er okkur treystandi til að velja en láta ekki velja okkur?

Fyrir mörgum árum skrifaði ég grein sem hét "Setjum sígarettuna í sóttkví" og byggðist hún á sömu hugmyndafræði og nú er í gangi hjá þessum níu þingmönnum sem standa að frumvarpinu um tóbakið í apótek o.fl. í þeim dúr. Ég tel mig hafa lært ýmislegt síðan, og gert mér ljóst að þessi aðferð að að banna virkar þveröfugt á landann.

Í þessu samhengi kemur upp dæmisagan um sólina og vindinn sem voru að metast um hvert þeirra væri máttugra.  Vindurinn var borubrattur og stakk upp á því við sólina að þau veðjuðu hvort þeirra gæti verið sneggra að ná skikkju utan af manni sem þau sáu þarna á gangi. 

 

Vindurinn fór að blása, - hann blés og blés, en eftir því sem hann blés meira vafði maðurinn skikkjunni fastar utan um sig, vindurinn gafst því upp.   Sólin tók þá við og skein glatt á manninn, hún skein svo heit að hann tók þá ákvörðun að honum liði betur án skikkjunnar og fór úr henni. 

Það má kannski segja að þessi "samningatækni" sé það sem kallað er "win-win" situation. Sólin fær það sem hún vill og maðurinn fær það sem hann vill. - 

Þetta er býsna einfalt dæmi,  en mér finnst það alveg geta skýrt muninn þó dæmisögur gangi aldrei alveg upp. 

Ég er ein af þeim sem hef lengi verið á móti reykingum,  og sérstaklega finnst mér sorglegt að sjá unga fólkið hefja sinn "reykingarferil" en eins og áður sagði duga ekki svona boð og bönn, hvorki gagnvart reykingum né annarri fíkn.  Það segir sagan okkur og þá fara undirheimarnir í gang og svarti markaðurinn.  Með því aukast einnig ofbeldisglæpir. 

En hvað skal þá til bragðs taka? 

Jú, á sama hátt og fólki er "sagt" að byrja að reykja, verður að "segja" því að hætta.  Með góðu en ekki með illu.  Með dulbúnum áróðri. Fólk lætur segja sér að byrja,  jafnvel þó að það viti af óhollustunni,  og þá verður bara að nota sömu kænskuna til að fá fólk til að hætta.  Það verður bara að halda áfram að beita forvörnum, nota hluti sem virka.

Með því að lyfta hulunni af tóbaksiðnaðinum, hverja við erum að fita með því að reykja, hverjir hagnast á því að fólk sogar að sér eiturefni.  Þetta er billjóna-business. Hver vill í raun fita þann gullkálf?  Við ættum að fá tannlækninn til að  lýsa manni með ónýtar tennur eftir reykingar, sjúkraþjálfann konu á besta aldri sem er komin í hjólastól, með lungnaþembu og lítur út fyrir að vera tuttugu árum eldri,  eða hjúkrunafræðing sem lýsir reynslunni af fólki með súrefniskúta á Reykjalundi.  Ef svona samræður yrðu teknar upp og settar á Youtube,  myndu eflaust einhverjir hugsa sig tvisvar um.  Þó er slíkur áróður ekki alltaf að virka, það er helst ef talað er um útlit, lykt og getuleysi sem það hefur áhrif.  

Svo verður það að játast, - að þrátt fyrir skaðsemi reykinga, þá eru einhverjir kostir við það - sem snúa að félagslegri heilsu.  Það kom bersýnilega fram í myndinni "Englar alheimsins og margir þekkja það að mjög margir sem veikjast af geðsjúkdómum leita fróunar í tóbaksreyknum" ..  Menn hittast í tóbakspásum - til að rabba saman. 

Þetta er eflaust svipað og þegar sá sem tekst ekki á við tilfinningar sínar, eða er ekki fær til þess  úðar í sig snakki eða súkkulaði þrátt fyrir offitu.  

Bottom line;  Við þurfum að tala meira saman, gera meira skapandi og skemmtilegt, fylla upp í tómarúmið - eða bæta úr "sogþörfinni"  með öðru en tóbaki, áfengi, óhollum mat o.s.frv.  Kannski er sígarettan bara snuð hins fullorðna?   Við höfum misjafna þörf fyrir það - sum alveg háð því. 

Það er STÓRA verkefnið okkar að venja okkur af þessu snuði, - nú eða finna okkur eitthvað sem ekki skaðar heilsu okkar.  Tómstundir, félagsskap o.s.frv.

Lausnin er EKKI að setja allt hið "vonda" í efstu hillurnar svo að fólk nái ekki í það, - því að jú, það mun ná í það einhvern veginn og finnast það jafnvel meira spennandi svona í fjarska og forboðið. 

Það þarf ekki sálfræðing til að finna það út. 

Við verðum í raun að geta umgengist það,  vegna þess að við þurfum að taka ákvörðun um hvað við viljum.  Við látum það heldur ekki velja okkur. 

Við erum fædd með þennan dásamlega frjálsa vilja, vilja til að velja milli góðs og ills, - og þá er bara að þekkja hvað er gott og hvað er illt.  

Þekkja muninn á löngun og vilja og þekkja þá sinn raunverulega vilja. 

Tóbak verði bara selt í apótekum

Ertu eftirlegukind, eða viltu styðja eftirlegukindur?

  Gengið til góðs 2006

Það eru ekki allir sem hafa ráð á einkaþjálfun, svo við getum kannski bara verið okkar einka-einkaþjálfarar?  Ég ákalla nú allar sófakartöflur að stíga upp úr sófanum á Uppstigningardag og koma með í göngu,  með nýstofnuðum gönguhóp sem kallast Eftirlegukindur.

Kannski svona eftirlegukindur í sófanum? .. 

Algengast er að leggja í göngu að Búrfelli frá Selgjár misgenginu við suðausturenda Vífilsstaðahlíðar í Heiðmerkurlandi og við gerum það! ..

Gangan miðast við að fólk sé EKKI í súperformi, en allir velkomnir -  svo fyrsta ganga verður í Búrfellsgjá og gengið í ca. einn klukkutíma og síðan til baka, svo áætlið tíma frá 14:00 - 16:00

 Afskaplega falleg náttúra.  

Við göngum þá til góðs fyrir okkur sjálf og aðra, upplagt að koma með nesti - en skiptir ekki máli hvort að skórnir eru gamlir eða nýir. 

Verum öll hjartanlega velkomin! .. hópur Eftirlegukinda á Facebook - komdu með!

(Ath! http://www.facebook.com/#!/home.php?sk=group_207724795932692&ap=1)

Einkaþjálfarinn tekur 30 þúsund á tímann

Að vera eða vera ekki ..

Ég hlustaði nýlega á viðtal við Oprah Winfrey sem sagði við upphaf fyrsta spjallþáttar síns í desember 1986; „If the show doesn´t go well , I will still do well,  because we are not defined by a show, but on how we treat our selves and others"...

Þetta var í upphafi  ferils hennar,  en hún var að segja að hvernig sem þættirnir hennar færu, myndi henni ganga vel,  velgengni hennar sem manneskju  var að bera virðingu fyrir sjálfri sér og öðrum.   
Við vitum svo auðvitað hvernig fór með þætti Opruh Winfrey.  En það er fróðlegt að íhuga þetta viðhorf hennar til velgengninnar, og það hefur alveg örugglega verið grunnur að annarri velgengni.
Að sama skapi og að manneskjan Oprah skilgreindi sig ekki af þætti,  eigum við ekki skilgreina okkur af starfi, eignum, útliti eða neinu sem kemur að utan, heldur eftir elsku okkar til okkar sjálfra og til annarra.  

Við erum ekki starfið okkar, við erum ekki fötin okkar, við erum ekki húsið okkar ...   Ef við værum allt þetta og við misstum starfið, fötin og húsið þá værum við hvað?  Úps - ekkert!  ..

Við fæðumst með ákveðinn kjarna, ákveðið eðli.  Síðan fer ýmislegt að setjast utan á kjarnann,  sumt gott og sumt vont.   Vegna þess hve við erum opin og full trúnaðartrausts í æsku þá tökum við á móti ýmsu sem við ættum í raun að hafna, en vitum ekki og kunnum ekki betur.   Og lengi býr að fyrstu gerð,  við sitjum uppi  með margt neikvætt í sjálfsmyndinni og ranghugmyndir og  við tileinkum okkur ýmislegt og við miðlum því jafnframt áfram.  

Hvaða foreldri hefur ekki lent í því að segja eitthvað við barnið sitt sem það hafði sem barn lofað sér að segja aldrei við sitt barn?   Hvað með viðbrögð?   Hvernig við förum í vörn við gagnrýni?  Hvernig við tæklum vandamál?   Hvar lærðum við það?

Félagsmótunin hefst inni á heimilum, síðan í skólum, með vinum, kunningjum  og svo fjarlægri áhrifavöldum eins og fjölmiðlum.   Vissulega er margt sem sækir á,  og um leið og við öðlumst sjálfstæði þurfum við að fara að hreinsa til.  Við þurfum að fara í endurskoðun á gildum okkar, viðhorfi og viðbrögðum.  Stunda gagnrýna hugsun.

 
Við þurfum að taka til eins og við hreinsum yfirfulla tölvu eða troðfullan fataskáp.
Oprah Winfrey lagði af stað í þáttargerð sína full af sjálfstrausti,  með það nesti að hvað sem gerðist gengi henni vel,  því velferð hennar fælist í hvernig hún kæmi fram við sjálfa sig og aðra.
Það er aldrei of seint að fara að taka til í fataskápnum, að henda út flíkum sem eru úreltar og passa þér ekki lengur.   Það er ágæt æfing að gera þetta bókstaflega,  taka til í umhverfi sínu, sortera, henda, raða - þá skilur þú enn betur hvernig þessi innri tiltekt virkar!  ..

Hvað sem þú ætlar að taka þér fyrir hendur í lífinu, þá er grunnur að velgengi og hamingju okkar að þekkja,  elska og virða okkur sjálf. 

Við erum öll okkar elsku verð, látum ekki segja okkur neitt annað.

Takk fyrir mig,  er farin að taka til!!!!..

Þegar lífið er ekki nóg ...

Þegar við skoðum neyslu, þurfum við að íhuga af hvaða hvötum hún er sprottin og hver hagnast á henni.

Þetta snýst líka um framboð og eftirspurn.

Neytandinn er sá sem er að leita að einhverju til að gera lífið bærilegra, skemmtilegra - eða flýja frá lífinu.  Nautnin verður aldrei nema skammvinn og afleiðingar, eins og við vitum: hörmulegar.

Það er löngu kominn tími á það að við förum að fókusera á orsakir vandans, en að sjálfsögðu sinna þeim sem þegar eru fallin ofan í brunninn og hífa þau upp.

En hvernig byrgjum við brunninn?

Enn og aftur vek ég athygli á að styrkja skólakerfið og styrkja fjölskyldur. Styðja hvert annað á erfiðum tímum. Við verðum að taka höndum saman um það sem skiptir máli - mannleg samskipti og félagsleg heilsa. 

Þegar ég tala um að styrkja skólakerfið, er ég ekki að tala um að fá fleiri tíma í íslensku eða stærðfræði, heldur að í staðinn fyrir t.d. að félagsráðgjafar og sálfræðingar séu að sinna einu og einu barni á þjónustumiðstöðvum fari þeir fari út í skólana, í bekkina og séu með massíva sjálfsstyrkingu og sjálfsþekkingarsmiðjur.  Að sjálfsögðu þarf að halda áfram að vinna einstaklingsmiðað líka, en ég held að það að vinna í hópum, bekkjum, komi til með að styrkja bekkinn sem heild og um leið nemendur innan bekkjanna.

Það er mikið af fólki sem hefur nú þegar lært góða hluti sem nýtast sem tæki til sjálfsþekkingar og sjálfsræktar.  Þetta fólk ætti að nýta til að kenna börnum.

Hvað er unga fólkið að flýja?  Hvers vegna er lífið ekki nóg?

Þurfum við, sem eldri erum að líta í eigin barm?  Erum við í neyslu sem er okkur óholl og ýtir kannski undir hægfara sjálfsvíg?  

Er eitthvað sem vildum í raun gera frekar en að reykja, drekka, borða það sem gerir okkur vont o.s.frv. ?  Erum við í sama flótta, en ekki eins langt leidd?

Hver hagnast á þessari neyslu okkar?  Hver vill okkur svo vont?

Það er stundum á gráu svæði hvað er okkur vont og hvað gott.  Það er t.d. vitað að sólarbekkir geta ýtt undir það að við fáum krabbamein, en á móti að við fáum D vitamín úr geislunum og birtu sem kannski sumir sakna yfir vetrartímann.  Reykingar eru að sama skapi þekktur krabbameinsvaldur, en margir tala um að þeim líði betur félagslega með að reykja.  Sama á við um áfengið.  Öl er böl, en öl getur líka kætt.   Hvar eru mörkin?

Efnin eru þarna, ekki bara hörð eiturlyf, heldur mild - og sumir eru farnir að telja sykur sem eitur líka.

Það er mikilvægt að geta valið og hafnað, og til þess þurfum við að vita hvað við raunverulega viljum.  Velja hvort við séum tilbúin í rússneska rúllettu,  með því að dópa, leggja það á aðstandendur og vini.  Því auðvitað hefur það áhrif á aðra en okkur.  Það er líka sárt að sjá manneskju vera að drepa sig með ofáti.  Það er bara meira hægfara leið en eiturlyfin.  En ástæðan er sú sama:

Lífið er ekki nóg.

Ef við færum fókusinn þangað, gerum lífið nóg, finnum orsakir þess að það er það ekki og styrkjum okkur og unga fólkið til að þurfa ekki að leita sér að lífsfyllingu sem er fölsk,  þá færum við kannski að ná árangri gegn bölinu.  Hættum að fóðra risana sem hagnast á ógæfu annarra.

Látum ekki bjóða okkur ófögnuðinn og virðum okkur og elskum  meira en svo.

Lærum að segja; "Nei takk, ég elska mig meira en þann sem ætlar að græða á ógæfu minni.  Ég elska mig meira en svo að ég ætli að eitra fyrir mér. Ég elska þann sem vill græða á mér meira en svo að ég ætli að vera meðvirkur með honum og ýta undir hið slæma sem hann er að gera."

Ég þigg lífið og það er nóg og ég er nóg.

ÉG elska þig og ég elska mig ...

Vitað um PMMA-neyslu í fimm tilvikum

"Eins og að vera í sumarbústað í vondu veðri" ..

Óveðursský hefur hangið yfir Íslandi alveg frá hruni, Icesave I,II og III komu síðan,  í fyrra bættist við öskuský úr eldgosinu í Eyjafjallajökli og svo aftur núna í Vatnajökli. 

Fólkið (og dýrin líka)  sem býr þar sem dimmt er allan daginn og askan smýgur inn,  leitar á hug okkar og margir hugsa hvað þeir geti gert. Aðrir verða mjög leiðir og þetta leggst þungt á þá.

En það hjálpar ekki fólkinu í aðstæðum sínum ef við hér í Reykjavík, Vestfjörðum, Vestur- eða á Norðurlandi, erlendis eða hvar sem við erum stödd  förum í þunglyndi og volæði. 

Þá erum við að hámarka skaðann en ekki lágmarka, eins og við ættum í raun að vera að gera. 

"Vertu breytingin sem þú vilt sjá í heiminum" sagði Gandhi. 

Ef við viljum gera gagn, þurfum við að byrja á okkur sjálfum.  Við erum engum til gagns og gefum ekkert ef við leggjumst undir sæng og grátum, ekki einu sinni okkur sjálfum.  Þá bætist bara við fórnarlömb umhverfisins. 

Móðirin í meðfylgjandi frétt sýnir styrk og er jákvæð og er gifurlega góð fyrirmynd í hvernig hún tekur á aðstæðum.  Tekur á móti þeim og gerir það besta úr þeim.

"Bara eins og að vera í sumarbústað í vondu veðri" .. 

Biðjum um æðruleysi til að sætta okkur við það sem við fáum ekki breytt, kjark til að breyta því sem við getum breytt og visku til að greina þar á milli.

(Ef þú heldur að engin/n sé til að hlusta, hlusta þú sjálf/ur) 

 

Sýnum samhug, en látum ástandið ekki verða að  öskuskýi innra með okkur.

„Askan læðist inn í hús“

Í blíðu og stríðu - en hversu stríðu? ....

Þeir - þau - þær sem hafa verið í sambúð vita hversu flókið slíkt getur verið. Tveir einstaklingar með sínar þarfir, sjónarmið, væntingar og þrár mætast og þurfa að flétta þetta saman.

Fléttan vill oft flækjast og stundum fara þarfir annars aðilans að víkja fyrir hins og öfugt. 

 

Það er góð æfing fyrir par/hjón að setjast niður og skrifa í sitt hvoru lagi niður: 

a) sína framtíðarsýn - t.d. eftir eitt ár og svo eftir tíu ár.  Hvar vil ég vera stödd/staddur? 

b) sínar hugmyndir um hvernig leiðin að markmiðinu skuli farin og hvaða atriði þurfi að koma þar inn í til að leiðin verði ánægjuleg. 

c) hvaða gildi á að hafa að leiðarljósi?  

Þegar þessu er lokið getur parið sest niður og borið saman það sem það skrifaði niður og rætt.

Eflaust er framtíðarsýnin og óskin hjá báðum að vera hamingjusöm með hvort öðru.  

Parasamband þarf næstum að vinna eins og verkefni, það er betra að hafa einfaldar en góðar leikreglur heldur en að láta hlutina reka á reiðanum og sigla stjórnlaust, og því þarf að setjast niður t.d. mánaðarlega og fara yfir gildin og markmið sem eru sett til styttri tíma.  

Eru þau að ganga upp, er verið að fara eftir gildum.  Segjum að gildið "heiðarleiki" sé leiðarljósið.  Eru báðir aðilar búnir að koma fram af heiðarleika? 

Ef að þetta er flókið og fólk hrætt við að særa hinn aðilann - þá verðum við samt að hugsa hvort að sárin verði ekki að koma fram, leyfa þeim að blæða og gróa,  hvort það sé ekki heiðarlegra en að vera að blekkja?  Verður ekki annars bara til eitthvað kýli eða krabbamein sem enginn talar um og hlutirnir versna bara og versna?

Báðir aðilar verða að vera duglegir að líta í eigin barm,  setja sig í spor maka síns reglulega. Jafnvel prófa að rökræða út frá sjónarhóli hins.  Það er ótrúlega góð æfing - og endar örugglega í óvæntum uppgötvunum. 

Þetta hef ég lært "the hard way"  Læra að segja hvað ég vildi og hvað ég vildi ekki.  Ekki bara reynt að haga mér eins og segl eftir vindi hinna.  Við erum sum svolítið mikið  í þeim leik.  En þannig erum við ekki heiðarleg. 

Börnum er best að alast upp við heiðarleika og væntumþykju.  Þau eru næm á foreldra sina og finna ef að það er spenna eða óánægja sem grasserar.  Jafnvel þó að þau rífist aldrei upphátt fyrir framan þau.  Þau læra síðan það sem fyrir þeim er haft og halda uppteknum hætti foreldranna, nota sömu "tækni" við úrlausn vandamála.  Sumir foreldrar rífast svo hástöfum, en þegar börnin spyrja hvað sé að setja þau upp pókerfeis og segja "allt er í lagi" ..   Börnin eiga betra skilið. 

Ég hef ákveðið að starfa 100% hjá Lausninni frá og með 1. ágúst og get aðstoðað pör/hjón með slíka markmiðasetningu.  Nánari upplýsingar og tímapantanir má sjá á síðu Lausnarinnar  www.lausnin.is

Hlutverk mitt er þá að sýna hjónum/pörum hvernig þau geta sjálf unnið í sínum málum.  Hjálpa fólki til sjálfsþekkingar - en það er grunnurinn að því að vita hvað maður sjálfur vill og vill ekki. 

Það er mikilvægt að fólk geti gengið nokkurn veginn í takt, til þess þarf vilja, getu og framkvæmd. 

 

 

Algeng vandamál þar sem hjón eru ekki í takt: 

Hreyfing 

Kynlíf 

Umgengni

Vinna (utan og innan heimilis) 

Áhugamál 

.... 

 

Talið ekki illa um hvert annað, niður til hvers annars,  né til ykkar sjálfra.

Þið verðið að hleypa að ferskum vindi á milli ykkar svo þið hafið ferst loft til að anda.  Samband á ekki að vera sem skuld og innheimta  - heldur gjöf - að gefa er að þiggja. 

Kahil Gibran segir að við eigum að fylla hvers annars bikar, en ekki drekka úr þeim sama. Það er fallegur siður að gera það líka í raun og veru, þ.e.a.s. að hella í glös hvers annars þegar þið sjáið að glasið er að verða tómt.  Það kennir manni líka að veita glasi hins athygli - ekki bara sínu eigin glasi. 

Með þessari íhugun, markmiðasetningu og sjálfsskoðun - og gagnvkæmri virðingu eru strengirnir stilltir saman til að spila tónlist.

Hér er um að ræða tvo strengi en ekki aðeins einn, en ef að annar strengurinn er vanstilltur þá verður tónlistin fölsk.

Ekki gefa hjarta þitt, því þá verður þú sjálf/ur hjartalaus.  Opnaðu það heldur og gefðu og þiggðu gjafir hjartans sem eru elska, virðing, væntumþykja, heiðarleiki og traust.

 

Þegar hið vonda sem hjónabandið eða samband gefur af sér er orðið meira en hið góða, þarf að skoða viðhorf og sögu beggja aðila,  hvers vegna var farið af stað upphaflega og allt þar yfir, undir og um kring. 

Kannski var haldið af stað á röngum forsendum? .. 

Munum að ef við viljum breytingar þurfum við að byrja á að  breyta sjálfum okkur. 

 

 

 

 

Að elska líkama sinn ...

Nú eru alveg grasserandi bloggin um konur og karla sem eru að missa þvílíkt af kílóum.  Í einu blogginu las ég: "Líkaminn öskrar á hið óholla." .. og í framhaldi af því að hann þyrfti að temja og það lítur því út eins og líkaminn sé óvinur. 

--

Ég hef hugsað það þannig að það sé í raun ekki líkaminn sem öskrar á hið óholla,  heldur bara eitthvað í þér,  sem elskar þig ekki nógu mikið. Líkaminn vill bara það besta fyrir þig og sig. Vill ekki þurfa að burðast með aukakíló - nú eða vera það horaður að hann eigi erfitt með athafnir - o.s.frv. Líkaminn vill ekki vera veikur.  Ofþyng og vannæring ýtir bæði undir veikindi líkamans. 

Hið mikilvæga er þá að ná að hlusta á líkamann og vita hvað hann vill í raun og veru. Hann lætur okkur svo sannarlega vita þegar hann er svangur og hvenær hann er saddur.  Við erum samt oft að borða þegar við erum ekki svöng og líka að bæta á þegar við erum orðin södd.  Þá erum við bara að fylla upp í eitthvað allt annað hungur en hungur líkamans.  Þá erum við bara á flótta frá tilfinningum, fylla upp í doða, leiða, óuppgerða hluti  ... Það er talað um "emotional eating" .. 

Þetta snýst s.s. um að misbjóða ekki líkamanum, elska hann og virða og um leið er maður að elska sjálfan sig og virða.  Það er engin góðmennska að gefa líkamanum vonda næringu, - það er ekki að vera góð/ur við sjálfa/n sig, það er að vera vond við sjálfa/n sig.  Þegar við förum að horfa á þetta svona þá þarf ekki mikinn aga, aðeins að þekkja hinn raunverulega vilja. 

Líkaminn er ekki óvinur þinn sem þarf að temja heldur vinur sem þarf að elska og virða.

Allir eiga að elska líkama sinn, í hvaða ásigkomulagi sem hann er, því að frá þeim punkti sem við byrjum að elska okkur þá hættum við að fara illa með hann - fæða hann með ruslfæði, svelta eða neita honum um hreyfingu. 

Allt sem lýtur því að því að bæta heilbrigði líkamans þarf því að fara fram á forsendum elskunnar. 

Þökkum fyrir líkama okkar, þökkum honum fyrir allt sem hann gerir fyrir okkur, við tökum honum svo oft sem sjálfsögðum hlut.  Líkaminn er musteri - hús - sálarinnar.   Fáum eitt stykki úthlutaðan fyrir þetta líf og hann er á okkar ábyrgð.  

Verum góð við okkur.  

Framhjáhald og forboðnir ávextir ...

Barn er auðvitað ein augljósasta afleiðing framhjáhalds, en eflaust sú sjaldgæfasta.  Framhjáhald hefur alltaf afleiðingar,  hvort sem að barn verður til eða ekki,  í fyrsta lagi svíkur sá eða sú sem heldur fram hjá,  sjálfan sig, þá maka sinn og börn (ef einhver eru).

Ég man ekki prósentutöluna hvað varðar framhjáhald í sambúð og/eða hjónaböndum en hún er býsna há. 

En vegna þess að ég hef lært að beina athyglinni minni að orsök fyrst og skoða síðan afleiðingar,  - skoða hinn leka krana, frekar en pollinn á gólfinu,  þá er athyglisvert að skoða stöðu þeirra sem halda fram hjá maka sínum eða brjóta trúnaðartraustið.  

Einfaldasta orsökin er auðvitað bara kynlífsþörf (og þörf fyrir nánd stundum)  viðkomandi, - að hann eða hún fái ekki útrás fyrir hana. 

Stundum er það bara spennufíknin sem rekur fólk áfram.  Hið forboðna verður meira spennandi en það sem hægt er að fá dags daglega.  Það mætti taka dæmið af konunni sem þráir gifta manninn í næsta húsi, finnst hann spennó - þau fara að "dingla sér" saman, en svo ákveður hann að skilja og verður allt i einu frjáls maður og hvað þá? .. Er hann eins spennandi þá? 

Það er hægt að heimfæra þetta upp á flest í lífinu.  Ef við mættum borða marengstertur í hvert mál - og þær myndu ekki ftia okkur,  væri það eins freistandi eins og þegar upp á þær er boðið við einstaka tækifæri?  Það er þetta með grasið sem er grænna hinum megin girðingar og  fjarlægðina sem gerir fjöllin blá og mennina mikla. 

Við verðum að taka hið mannlega inn í myndina - mennsku okkar.  Horfast í augu við að girndin getur orðið allri skynsemi yfirsterkari.  Aðstæður geta verið heitar og  "ómótstæðilegar" ..  og til dæmis er vinnuumhverfi mjög misjafnlega "varasamt" hvað líkur á framhjáhaldi varðar.  

Þegar menn dvelja langtímum saman í fjarlægð frá fjölskyldu, verður heimurinn óraunverulegur. Maður eða kona sem endar uppí rúmi með vinnufélaga gerir það ekkert endilega vegna þess að þar sé einhver ást á ferð, aðeins skortur á snertingu, kynlífi o.s.frv.  

Það er ekki hægt að fela sig á bak við áfengi,  en áfengið ýtir undir það að fólk láti það eftir sér sem það langar til,  eða heldur að það langi til.  Það vill varla nokkur manneskja í raun og veru særa maka sinn, brjóta á sínum eigin prinsipum.   Þarna er um sama lögmál að ræða og að sá sem veit að hann á ekki að borða djúpsteiktan mat, lætur eftir freistingum sínum.  - Yljar sér á fótum með því að missa piss í skóna. -   Hlýnar um stund,  en afleiðingarnar eru alltaf vondar.  

Skert sjálfsmynd, því að búið er að óvirða sjálfan sig,  brjóta trúnað, loforð o.s.frv.  

Oft réttlætir fólk þetta með ofangreindu; að það hafi verið svo aðframkomið - hafi ekki "fengið nóg heima"  .. makinn kaldur o.s.frv. 

Það reiknar varla nokkur hjón með því, þegar að þau standa fyrir framan prest eða borgardómara (eða hvernig sem farið er að) að það komi sá tími að þau þurfi að horfast í augu við þessa uppákomu (í orðsins fyllstu merkingu).   En það er auðvitað verið að skauta fram hjá mikilvægum staðreyndum - að það er staðreynd að margir "lenda" í framhjáhaldi, einhvern tímann á lífsleiðinni,  annað hvort sem gerendur eða þolendur - eða bæði. 

Þess vegna er mikilvægt að pör komi fram af heiðarleika allt frá upphafi, ræði um trúnað sín á milli og hvernig þeim líður gagnvart hinum aðilanum.  Stundum verður fólk bara að beita sig sjálfsaga,  velja á milli þess að halda traust og taka áhættuna á því að brjóta upp annars gott samband.  Svipað og það er bara ekki í boði að drekka áfengi þegar að verið er að taka ákveðin lyf.  

Það er ýmislegt varðandi kynlíf sem ég gæti skrifað hér, en það sem er þó aðalmálið er að kynlíf er ekki bara að athafna sig í samförum.  Kynlíf er ekki síður andlegt,  það byggist upp með náinni tengingu, sambandi milli pars.  Ef að allt hefur leikið á reiðiskjálfi yfir daginn, fýluköst,  nú eða að fólk talar lítið saman og byrgir hluti inni,  þá er hætta á að það verði "kalt" í bólinu um kvöldið.  

Þá er kynlífið bara flótti frá því að takast á við það sem raunverulega er i gangi,  takast á við tilfinningar og umræður sem þarf að fara inn í.   Sumir vilja það ekki.  Það er alveg eins og að skófla í sig Candy-floss  - næring en ekki góð næring og dugar stutt. 

Titillinn er "Forboðnir ávextir" ...  ávextirnir sem eru í boði innan sambands eða hjónabands eru alveg eins sætir og djúsí eins og þeir sem eru utan veggja sambands eða hjónabands.  En ávexti þarf að rækta, gefa þeim birtu og vökvun. 

Öll sambönd þarf að rækta, og hver einstaklingur þarf að hlúa að sér og rækta. 

Ef að síðan "mistökin" eru gerð,  þarf sá aðili innan sambandsins að taka afleiðingum gjörða sinna, koma hreint til dyranna strax, skaðinn er skeður,  en hann er mun verri ef yfir honum er þagað og  hann komi upp á yfirborðið seint og um síðir.  Hann grasserar þá innra með þeim sem hefur brotið traustið og veldur þeim sem brotið er á mun stærra sári.  Sárið kemur alltaf fram,  á einn eða annan hátt. 

Gjörningurinn er eins og krabbamein, það er betra að það uppgötvist fyrr en síðar.  Að lifa með lygi er í raun eins og krabbamein.  Þegar að sá sem hefur brotið trúnaðartraust segist ekki vilja særa maka sinn með því að segja sannleikann, er hann í raun að segja "ég treysti mér ekki til að upplifa sársaukann og skömmina við að særa konuna mína/manninn minn" ..   

Höfum þetta í huga -  orsakir og afleiðingar.  Framhjáhald getur verið ein af birtingarmyndum þess að fólk talar ekki saman, er með óuppgerð mál úr fortíð/bernsku, líður illa á einn eða annan hátt og fer því í þessa flóttaleið eða leið til að deyfa sig. Barn fylgir í fæstum tilfellum, þó það sé auðvitað alltaf möguleiki.  (Miði er möguleiki).   En afleiðingin getur verið sú að þú getur verið að fórna lífi sem þú vilt í raun ekki missa, eða lífi sem þú vilt missa, en kannt ekki að stíga út úr því?   Allt snýst þetta um heiðarleika við sjálfa/n þig og aðra. 

Leiðir til að átta sig á því hvað maður raunverulega vill er að leggjast í leiðangur sjálfsþekkingar,  og best er auðvitað að báðir aðilar í hjónabandi geri það. 

Meðvirkni er orð sem margir skilja ekki eða illa, en meðvirkni er m.a. það að ala á óæskilegri hegðun.   Þegar við höldum að við séum að gera gott en erum í raun að gera illt.  Að segja ekki sannleikann er í fæstum tilfellum góð hegðun.  

Að lokum:  Framhjáhald hefur alltaf afleiðingar,  jafnvel þó þú hugsir "hjúkk - ég slapp, konan/maðurinn veit ekkert"  - þá er það ekki sannleikur að þú sért sloppin/n .. Þú veist þetta sjálf/ur og það er nóg til að skaða þig og breyta þér sem manneskju fyrir lífstíð.  Þess vegna er betra að lifa af heilindum og koma hreint fram við maka sinn og ekki síst sjálfa/n sig. 

Þeir sem vilja kynna sér meira um meðvirkni geta farið inn á síðuna okkar hjá Lausninni www.lausnin.is  

Óttumst ekki að segja satt, því að það er engum í hag að lifa í blekkingu.

Bæti þessu fallega ljóði við sem birtist mér í morgunsárið á hinni alræmdu Facebook; 

AÐ ELSKA OG MISSA

í orðum þínum er von
ósk og einlægt innsæi
sem hvíslar því að mér
...að framtíð mín sé tryggð

ósk okkar um ást og hamingju
er einsog sólargangur
þegar myrkrið er mest
þá eru loforð birtunnar sterkust

ég óttast ekki svikin loforð
vegna þess að ég held
að betra sé að elska og missa
en missa af því að elska

(Kristján Hreinsson) 

 

Bruni með barn undir belti og Schwarzenegger utan hjónabands

Hænur hafa ekki val ...

Ég hef verið að íhuga hvers vegna við; manneskjan í vestrænu nútíma þjóðfélagi, værum svona miklir neytendur.  Já neytendur og þá þiggjendur í leiðinni.  Jafnframt hef ég íhugað hvers konar neysla er í gangi og hver sé orsök hennar.  Tímarnir hafa breyst og við þurfum að fylla í tóm-stundirnar okkar.

Ég tel að ákveðið tómarúm hafi myndast í "velmeguninni" og um leið í vanlíðaninni.  Í vanlíðan höfum mið mikla þörf  fyrir að "gleðja" okkur með ýmsum hlutum eða með að drekka eða borða of mikið.  Þá erum við ekki að eignast hluti eða borða vegna þess að við erum í raun svöng, eða að okkur vanti eitthvað nauðsynlega. Við erum að seðja  hinn vanlíðandi einstaklng.   Að seðja þann sem þjáist. 

Vandamálið er að við verðum ekki södd af þessu, hvorki andlega né líkamlega.  Þetta er í raun eins og að missa piss í skóna,  stundarfriður og ekkert meira og meira að segja er stundarfriðurinn oft blendinn því að þegar við erum að næra þessa vanlíðan (og undir niðri vitum við að við erum að gera það) þá erum við full af skömm eða samviskubiti.  

"Æ, ég veit ég á ekki að borða yfir mig" 

"Ferlegt vesen - ég ætlaði ekki að borða allt þetta súkkulaði - snakk - brauð ..." eða hvað það er sem þú VEIST að er þér óhollt til langs tíma litið. 

"Úff, mér líður nú bara illa eftir þessar fréttir" .. 

"Ojbara - hvað þetta var viðbjóðslegur karakter í þessari mynd" .. 

"Ég ætla að fela þessa skó, segi engum frá því að ég hafi eytt öllum þessum peningum og ég hafði ekki efni á því" .. eða  "á þúsund pör fyrir heima" ... 

Allt er þetta dæmi um manneskju sem er að myndast við að næra eitthvað.  Í raun er hún að næra vanlíðan sína.  Það skiptir ekki máli hvort hún er rík eða fátæk. 

Til þess að átta sig á því hvernig okkur líður í raun, skiptir máli að vera viðstödd sjálfa/n sig.  Vera með andlega nærveru við sjálfan sig.  Leita inn á við og leita sátta við þessa í raun dásamlegu veru sem þú ert.  

Sættast við sig,  bera virðingu fyrir sér,  bera virðingu fyrir náunganum.  Slúður og baktal er eitt form slæmrar neyslu,  sú næring er ekki uppbyggileg fyrir neinn. 

Uppbyggileg er mikilvægt orð í þessu sambandi.  Við erum að vaxa, þroskast, dafna ..  

Í dag er mikið talað um lífrænt ræktaðan mat.  Dýr sem alast upp við gott fóður og góð skilyrði gefur mun hollara kjöt af sér - og mun hollara fyrir okkur að snæða. 

Ef við hegðum okkur eins og hænur í búri sem fá tilbúið fóður,  erum heft í búrunum (af okkur sjálfum) þá endum við sem slæmar og óhollar hænur.  

 

 

 

 

 

 

 

Hænur sem fá að vappa úti í sólarljósinu - nú eða í rigningunni,  gefa af sér "hamingjuegg" og stundum kallaðar hamingjuhænur. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Munurinn á mönnum og hænum, er m.a. sá að við höfum val,  við getum útbúið okkur nokkurs konar "Rimla hugans" eins og Einar Már rithöfundur kallaði það í bókartitli sínum.  Við getum boðið okkur upp á myrk og aðþrengd búr og vont fóður sem fitar okkur hratt og vel.  En við getum líka valið að sleppa rimlunum,  frelsa hugann og næra okkur með góðu fóðri.  

Við erum heppin að vera ekki hænur!

Hófsemd er orð sem Íslendingum er ekki sérlega tamt,  ekki mér heldur, en hefur verið mér hugleikið undanfarið.

Allt sem er "of" eitthvað er yfirleitt vont.  Ofát, ofneysla.  "Öfga" eitthvað er líka vont, og talað um að fólk sveilist öfganna á milli. 

Dæmi um slíkt eru blessaðir megrunarkúrarnir.  Þess vegna eru þeir slæmir,  því að þeir stuðla að öfgum á milli.  Jójó þyngd.  

Meðvitund er annað lykilorð,   að gera sér grein fyrir hvenær maður er raunverulega saddur,  hvenær maður þarf á nýjum skóm að halda.  Hvenær maður hefur fengið sér nóg í glas o.s.frv. 

Til þess að átta sig, þarf maður að þekkja sjálfa/n sig, átta sig á sjálfri/sjálfum sér.  Sjálfsþekking fæst með því að spyrja sig spurninga,  skoða hvað er ysta lagið og hvað er í innsta kjarna.  

Það er talað um að við flysjum laukinn og komumst þannig að kjarnanum. Það fara nú margir að gráta við það og það er bara eðlilegt og allt í lagi.  Það er líka gott að ræða við einhverja nána, vini og vandamenn og biðja þá um að vera heiðarlega í okkar garð. 

Þegar við áttum okkur á sjálfum okkur,  rótinni fyrir því að við sækjum í hina og þessa neysluna, þráhyggjuna eða hvað það nú er sem er ekki að virka uppbyggilegt,  getum við farið að vinna í uppbyggingunni. 

Það er stundum kallað að viðurkenna vanmátt sinn.  Vanmátt gegn hinu og þessu.  

Að viðurkenna vanmátt sinn er um leið hugrekki og styrkleikamerki, þó það virki þversagnarkennt.  Það er sterkara að lifa í sannleika en í blekkingu.

Það þýðir heldur ekki að við séum ekki verðugar og góðar manneskjur.  Það þýðir að við erum tilbúin að takast á við að eiga gott líf.  Veita okkur lífsfyllingu sem nærir, en ekki fylla tómið inni í okkur með rusli.  

Dæmi um nærandi lífsfyllingu: 

 

• samvera með maka (sem er æskilegt að sé á sömu línu og maður sjálfur)
• samvera yfirleitt, með börnum, fjölskyldu, vinum. - með sjálfum sér og Guði.
• alls konar list, bæði að þiggja og skapa - uppbyggileg sköpun
• hrós
• hlátur
• lestur 
• matur með góðri næringu sem borðaður er við góðar aðstæður (ekki fyrir framan ísskápinn)
• göngur, fjallgöngur, ferðalög, 
• spila spil
• dansa
• syngja
• leika
• skrifa
• teikna
• hugleiða
• að hanna fallegt heimili
• að vera í náttúrunni
• að þakka hið hversdagslega - það sem við venjulega lítum á sem sjálfsagðan hlut
• o.fl. o. fl....

Við verðum að hafa í huga að fara ekki út í öfgar,  hvorki of né van.   Finna hvenær er komið nóg, finna hvenær vantar. Skalinn er 1-10,  hvar erum við stödd á hungurskalanum, bæði hvað mat og aðra neyslu varðar.  

Það er mikilvægt að átta sig á því hvað er það sem veitir manni í raun lífsfyllingu, sátt, hamingju og gleði.

Á listanum hér fyrir ofan er mikið talað um samveru,  margir eru einmana, einangraðir og finnst það bara ekkert gott.  Það er afleiðing þess þjóðfélags sem við lifum í,  þó að við vildum eflaust ekkert okkar skipta við þá sem lifðu hér á Íslandi á tímum baðstofulofta þá var fólkið a.m.k. saman.  Fjölskyldur þurfa að huga að því að tengjast betur, vinir að huga að vinum sínum.  Sjálf er ég oft einmana og hef hugsað til allra hinna sem eru einmana - að mynda vinabönd við annað einmana fólk, og vonandi finn ég aðferðafræðina við það.  Það skal tekið fram að við getum svo sannarlega líka verið einmana með fullt af fólki og í hjónabandi jafnvel,  ef fólk nær ekki góðu sambandi við hvert annað.

En auðvitað er þar meðalhófsreglan sem gildir líka, okkur þykir stundum gott að vera ein, í friði - það má bara ekki vera "of" ..  Fólk þarf að koma út úr einmana skápnum, eða einangraða skápnum,  kannski verður til félagsskapur EA  og þá verður fólk "einmana i bata" ? .. Hvað veit ég? ..

Gott er að spyrja sig hvar við erum stödd, hvers konar neytendur erum við og hvers konar neitendur líka kannski?  Erum við að afneita sjálfum okkur?  Það er pæling.  Æfum okkur í að segja: 

Ég er verðug/ur, ég er elsku verð/ur. 

Byrjunin er að taka sjálfan sig í sátt, elska og virða ... svo kemur hitt allt í kjölfarið.