Að vera eða vera ekki ..

Ég hlustaði nýlega á viðtal við Oprah Winfrey sem sagði við upphaf fyrsta spjallþáttar síns í desember 1986; „If the show doesn´t go well , I will still do well,  because we are not defined by a show, but on how we treat our selves and others"...

Þetta var í upphafi  ferils hennar,  en hún var að segja að hvernig sem þættirnir hennar færu, myndi henni ganga vel,  velgengni hennar sem manneskju  var að bera virðingu fyrir sjálfri sér og öðrum.   
Við vitum svo auðvitað hvernig fór með þætti Opruh Winfrey.  En það er fróðlegt að íhuga þetta viðhorf hennar til velgengninnar, og það hefur alveg örugglega verið grunnur að annarri velgengni.
Að sama skapi og að manneskjan Oprah skilgreindi sig ekki af þætti,  eigum við ekki skilgreina okkur af starfi, eignum, útliti eða neinu sem kemur að utan, heldur eftir elsku okkar til okkar sjálfra og til annarra.  

Við erum ekki starfið okkar, við erum ekki fötin okkar, við erum ekki húsið okkar ...   Ef við værum allt þetta og við misstum starfið, fötin og húsið þá værum við hvað?  Úps - ekkert!  ..

Við fæðumst með ákveðinn kjarna, ákveðið eðli.  Síðan fer ýmislegt að setjast utan á kjarnann,  sumt gott og sumt vont.   Vegna þess hve við erum opin og full trúnaðartrausts í æsku þá tökum við á móti ýmsu sem við ættum í raun að hafna, en vitum ekki og kunnum ekki betur.   Og lengi býr að fyrstu gerð,  við sitjum uppi  með margt neikvætt í sjálfsmyndinni og ranghugmyndir og  við tileinkum okkur ýmislegt og við miðlum því jafnframt áfram.  

Hvaða foreldri hefur ekki lent í því að segja eitthvað við barnið sitt sem það hafði sem barn lofað sér að segja aldrei við sitt barn?   Hvað með viðbrögð?   Hvernig við förum í vörn við gagnrýni?  Hvernig við tæklum vandamál?   Hvar lærðum við það?

Félagsmótunin hefst inni á heimilum, síðan í skólum, með vinum, kunningjum  og svo fjarlægri áhrifavöldum eins og fjölmiðlum.   Vissulega er margt sem sækir á,  og um leið og við öðlumst sjálfstæði þurfum við að fara að hreinsa til.  Við þurfum að fara í endurskoðun á gildum okkar, viðhorfi og viðbrögðum.  Stunda gagnrýna hugsun.

 
Við þurfum að taka til eins og við hreinsum yfirfulla tölvu eða troðfullan fataskáp.
Oprah Winfrey lagði af stað í þáttargerð sína full af sjálfstrausti,  með það nesti að hvað sem gerðist gengi henni vel,  því velferð hennar fælist í hvernig hún kæmi fram við sjálfa sig og aðra.
Það er aldrei of seint að fara að taka til í fataskápnum, að henda út flíkum sem eru úreltar og passa þér ekki lengur.   Það er ágæt æfing að gera þetta bókstaflega,  taka til í umhverfi sínu, sortera, henda, raða - þá skilur þú enn betur hvernig þessi innri tiltekt virkar!  ..

Hvað sem þú ætlar að taka þér fyrir hendur í lífinu, þá er grunnur að velgengi og hamingju okkar að þekkja,  elska og virða okkur sjálf. 

Við erum öll okkar elsku verð, látum ekki segja okkur neitt annað.

Takk fyrir mig,  er farin að taka til!!!!..

Athugasemdir

[Dagný, 29.5.2011 kl. 08:39]

Svo satt og rétt hjá þér Jóhanna. Sjálfstiltektin þarf að byrja strax í æsku og vara alla ævi.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 29.5.2011 kl. 17:30]

Takk Dagný