Fótaþvottur...

Ég leyfði mér þann lúxus að fara í fótsnyrtingu í gær.  Já, ég veit - ég hef ekki efni á því, en það er önnur saga.  Den tid den sorg! .. (tid=þegar Visareikningurinn kemur)

Á snyrtistofunni voru tvær ungar stelpur í starfskynningu, en höfðu að vísu, að eigin sögn,  meiri áhuga á hárgreiðslu en  fótsnyrtingu og sást á svip þeirra að þær voru hissa á því að einhver hefði yfirhöfuð áhuga á að eiga við fætur annarra. 

Sú sem mér sinnti sagði þá við þær að starfsgleði hennar kæmi að miklu leyti við það hversu fólki liði miklu betur eftir fótsnyrtinguna og væri oft þakklátt. En frískleiki fótanna skiptir í raun ótrúlega miklu máli. Svo fórum við aðeins að ræða um það hvað margir færu að tala um persónulega hluti, þegar þeir upplifðu snertinguna og fleira í þeim dúr. 

Við getum að sjálfsögðu dekrað við okkur sjálf, farið í fótabað í einhverju góðu baðsalti,  hreinsað siggið, klippt neglur fallega og borið á okkur krem - og fengið út úr því frískar fætur,  en það er ekki það sama og að upplifa það að einhver annar sinni þínum fótum. 

Í raun er það að sinna fótum annarra eitt af þeim auðmjúkustu kærleiksverkum sem um er rætt í Biblíunni, og sýnir á áhrifamikinn hátt hina þjónandi forystu. Fyrirmyndin er skýr, enginn er of "merkilegur" til að þjóna náunga sínum.  

Þó að snyrti- og fótaaðgerðafræðingar fái að sjálfsögðu greitt fyrir sína vinnu, þá held ég að það að þeir sem velji sér þetta starf,  að sinna fótum annarra (yfirleitt konur) séu kærleiksríkar manneskjur. 

 

Þakklæti ..

Fyrir einhverju síðan, ekkert allt of löngu, ákvað ég meðvitað að reyna að breyta viðmóti mínu og viðhorfi. Ég segi "reyna" þótt það sé t.d. bannorð í Dale Carnegie, við eigum bara að gera en ekki reyna.  Ástæðan fyrir þessu "reyna" er að mér tekst það svona 90% því að stundum læt ég hluti og fólk fara í taugarnar á mér, en það er ekki partur af planinu! ..

En til að koma mér að efninu, þá hefur lífið komið til móts við þessa lífstílsbreytingu í viðhorfi og þegar ég tala um lífið þá er allt innifalið.  Fólk líka. 

Gærdagurinn: 

Ég var frekar sein af stað í vinnuna, en komin út í bíl - en bíllinn startaði ekki. Hann var rafmagnslaus og sá ég að ástæðan var að kveikt var á ljósinu í loftinu.  Ég ætlaði að detta í pirringsgírinn, m.a. út í dóttur mína sem hafði verið með bílinn kvöldið áður og yfir því að þurfa að labba í vinnuna þegar það var ekki á planinu. En ákvað að snúa þessu við og fagna því að fá þetta tækifæri til útivistar og hreyfingar. Ég íhugaði að hringja í hana og röfla smá, en þegar ég hugsaði "hvað kemur gott út úr því?" .. ekkert - ég vara hana bara við þessu næst þegar hún fær lánaðan bílinn og málið er dautt. 

Það geta allir lent í því að gleyma að slökkva ljós (og ég hef sjálf gert það sjálf). 

Ég sendi sms á soninn sem á startkapla og bíl - og hann átti leið í bæinn eftir hádegið svo það gat ekki verið betra.  Labbaði svo frísk og glöð til vinnu,  stöðvaði við gangbrautarljósið yfir Hringbraut en þar var fyrir faðir með tvö börn í kerru.  Þar af kotroskna dömu sem tilkynnti mér hátíðlega að hún væri búin að ýta á takkann.  Börn eru svo yndisleg, hrein og bein - og saman kættumst við þegar að græni kallinn birtist og hún sagði mér að nú mættum við ganga yfir. 

Það er ágætt að muna eftir þessum græna og rauða kalli þegar við íhugum viðhorf okkar.  

Sá rauði táknar að við eigum að stöðva og sá græni að halda áfram.  Næst þegar við ætlum að pirrast eða skammast, dæma, gagnrýna o.s.frv.  munum eftir rauða kallinum og barninu sem er búið að ýta á takkann, stoppum um stund og íhugum hvað er til góðs og hvernig við leysum best úr okkar lífsverkefum og tökum á fólkinu í kringum okkur. 

Ég er svo þakklát fyrir alla þá kennslu sem ég hef verið að fá undanfarið, á námskeiðum, af samferðafólki, af lífinu sjálfu og þess vegna langar mig að deila því. 

Seinni partinn í gær var ég að læra á námskeiði um Lífsgæði í HR um Heilbrigði 

1) Líkamlegt heilbrigði

2) Andlegt heilbrigði

3) Félagslegt heilbrigði 

Það er mikilvægt að rækta þessa (heilögu þrenningu). 

Hreyfing 30 mínútur á dag er nauðsynleg hverjum manni og börn 60 mínútur á dag, pælið í því! .. 

Aðal afsökun fólks fyrir hreyfingarleysi er að það hafi ekki tíma, t.d. til að fara út að ganga. En ef fólk prófar að skera sjónvarpið niður og tölvunotkun,  þá er fljótlega komið rými fyrir þessar 30 mínútur ef ekki meira. Hreyfing gefur manni meiri orku, betri svefn, betri heilsu og fólk fær betri líkamlegri og andlegri heilsu, og eflaust félagslegri líka, því að fólk sem líður vel líkamlega og andlega á yfirleitt mun auðveldara með samskipti! 

En yfirskrift bloggsins er ÞAKKLÆTI og ég ætla ekki að gleyma að þakka fyrir hann Ísak Mána sem er 7 ára í dag, elsta barnabarnið mitt, sem er búsettur ásamt mömmu sinni, pabba og litlu systur í Danmörku.  Ég fann fyrir brosinu hans í símanum í morgun. Hann er yndi og þau bæði.

 

Ísak Máni og Elisabeth Mai í sumrinu í Danmörku! 

Hvar varst þú 17. júní árið 2000? ...

"Er allt í lagi hjá þér"  en þannig hljómaði áhyggjufull rödd tengdó í símanum þennan sérstaka dag í lífi Íslendinga, - og ég skildi ekki hvernig að hún vissi að eitthvað hefði komið fyrir mig.  Hún sem var stödd í öðrum hluta Hafnarfjarðar og ég hinum! ... var hún næm? skyggn?

 "Fannstu ekki skjálftann" ?  .. Ég fór að átta mig, um leið og ég sá að bókastafli sem var á gólfinu var hruninn.  "Ó, var þetta jarðskjálfti?!!... "

Körfubílar minna mig á Stóra skjálftann 17. júní árið 2000.  Það var s.s. árið sem ég málaði húsið mitt að utan. Þetta hús var ekkert lítið hús, heldur hús á þremur hæðum og stóð í brekku þannig að hæðin, svona a.m.k. í aðra áttina virkaði mun meiri. 

Þáverandi var í flugi og unglingarnir flognir í bæinn að halda upp á 17. júní með vinum sínum,  en það var á því æviskeiði þeirra sem félagsmótunin fer meira í gegnum jafnaldra en foreldra, svo mamman sem er haldin smá 17. júní mannfjöldafóbíu, naut þess að vera ein heima vopnuð penslum og málningarrúllu. 

Ég var sem sagt stödd  í hæstu mögulega stellingu á græna skrímslinu, en það var svona körfubílsgræja sem lyfti manni (og konu í þessu tilfelli) í hæstu hæðir.  Útsýnið yfir Hafnarfjörðinn var gífurlegt.  Ég þurfti að kyrja nangjila sam súm eitthvað til að byrja með til að róa mig í lofthræðslunni, en gleymdi henni svo við nautnina að mála. (málningarblæti hvað?)

En eins og hendi væri veifað,  fór græjan að skoppa og hoppa þarna niðri á jörðinni og konan í körfunni hristist og skoppaði og úr hendi hennar hristist málningarkústurinn og féll marga, marga metra niður á jörðina.  Ég hélt sem sagt að tækið væri bilað eða jafnvel andsetið og væri ákveðið að hrista mig úr körfunni. 

Ég hentist niður á gólf körfunnar og teygði hendina skjálfandi í gula takkann til að lækka (hækkun var ekki boði, enda komin í hæstu mögulegu stellingu) og hægt og rólega komst ég til jarðar aftur.  Sjaldan hef ég verið eins þakklát fyrir móður jörð og þann daginn, en svo hentist ég skjálfandi inn í hús og þá hringdi síminn. "Er allt í lagi hjá þér?" ...

 

Manni bjargað úr körfubíl

Matur og sælgæti sem verðlaun fyrir börn og síðar fyrir okkur sjálf - röng og e.t.v. hættuleg skilaboð? ...

Offituvandamál er eitt af stærri vandamálum hins vestræna heims.  Börn eru í auknum mæli yfir kjörþyngd, bæði vegna hreyfingarleysis og rangs mataræðis.  Börn eru mjög oft verðlaunuð með sælgæti eða mat. Að sama hætti  er nammi eða matur stundum notað í huggunarskyni. 

Getur verið að þau skilaboð séu röng? 

Þurfum við að verðlauna börn fyrir góða hegðun  á svipaðan hátt og við gerum við hunda, "good dog" "good boy"? ..  Höfum við virkilega ekki meira vit en dýrin?

Er það matur eða sælgæti sem börnin þurfa í verðlaun, eða getur það verið eitthvað annað? 

Langtímamarkmið með að ýta undir góða hegðun barna hlýtur að vera það að lokum þurfi þau ekki verðlaun fyrir að hegða sér vel, það komi "automatískt" .. eða eðlilega. 

Hvað gerist þegar börn eru verðlaunuð með mat eða sælgæti? 

• Ýtir undir ofát á sykri eða fitu og kennir börnum að borða þegar þau eru ekki svöng.  Það kennir þeim einnig að verðlauna sig sjálf með met og tengja mat við skap.  Velgengni = matur.
• Ýtir undir slæma heilsu, og vinnur gegn heilbrigðum lífsstíl.

Með því að gefa börnum tómar kaloríur fyrir góða hegðun, erum við að segja "Hérna er svolítið óhollt fyrir þig því að þú hegðaðir þér svo vel."

Hvaða skynsemi er í því? 

Hvernig getum við þá verðlaunað börn?

Verðlaun geta verið í formi ýmiss smádóts, samveru, sögu, útivistar, göngutúrs o.s.frv. 

Tími okkar með börnunum eru bestu verðlaunin. 

Með því að verðlauna í gegnum munninn, nú eða deyfa sársauka -  getum við verið að plægja akurinn fyrir framtíð offitusjúklings eða matarfíkils. 

Pælum í því! ..

Kannast þú við það að hafa fengið verðlaun eða huggun í formi matar eða sælgætis sem barn?  Ef svo er notar þú þau verðlaun, huggun enn í dag? ...  

Er það að gera þér gott?  

Ég er með námskeið þar sem við pælum m.a. í þessu. Námskeið sem byrjar næsta mánudag, sérsniðið fyrir konur - sjá www.lausnin.is  Meðvitund í stað megrunar.

 

Verum hendur Guðs, enginn getur hjálpað öllum en allir geta hjálpað einhverjum ...

Hætti við að hafa upphaflega fyrirsögn sem var; "Já, fandans Þjóðkirkjan" (fannst það bara óþægilegt!)  ;-) en ég veit bara að neikvæðar fyrirsagnir eru meira skoðaðir og mér finnst að þessi boðskapur eigi erindi við okkur öll. Mér finnst kirkjunni ekki veita af jákvæðu PR og leiðist að fókusinn í fjölmiðlum sé yfirleitt settur á neikvæðar hliðar hennar og hið góða fær minni eða enga athygli.  (Allt sem maðurinn kemur nálægt hefur sitt upp og niður). 

Ætla að skilja ykkur eftir með hann Ármann vin minn, sem er þarna vel dúðaður að tala við myndavélina.  Þetta verður líka mitt páskablogg, en er á leið í sveitina að hitta stórfjölskylduna með Simba ofurhund og frí frá tölvunni. 

 

 

 Verum hendur Guðs ...við getum ekki hjálpað öllum, en allir geta hjálpað einhverjum..

GLEÐILEGA PÁSKA ..og sumar!

 

 

 

 

Sigrún Óskarsdóttir douze points ..

Sigrún, fersk,  frjálslynd og flott fyrirmynd fyrir jafnrétti  ... enda ein af þeim sem gekk í forgöngu fyrir jöfnum hjúskaparlögum. 

Með kosningu Sigrúnar eygi ég von um bjartari framtíð fyrir þjóðkirkjuna á Íslandi.  

Kosning vígslubiskups kærð

Og orðið varð hold .. hugsað upphátt

Ég ætla ekki að fara að ræða kristindóminn hér,  en langar aðeins að minna  okkur á það hvernig orð eru til alls fyrst.

Tökum einfalt dæmi:  

Ég ætla að fara að baka súkkulaðiköku, þá birtist í huganum mynd af kökunni  (orðið kaka) sem þú hafðir hugsað þér, jafnvel uppskriftabókin líka. Það er fyrsta skrefið í því að baka,  það er að hugsa sér baksturinn, en síðan kemur framkvæmdin þegar búið er að yrða hana.  

Auðvitað getum við komið með þessa fullyrðingu, en snúist hugur (segjum þá með sjálfum okkur) "ætla EKKI að fara að baka" ..  allt eru þetta ákvarðanir,  orsakir og afleiðingar. 

Ef við höfum ætlað að baka bara til að gleðja okkur sjálf og aðra þá er afleiðingin ekkert stórkostleg, en segjum að þarna hafi verið um afmæli að ræða og þú brygðist sjálfri/sjálfum þér og engin afmæliskaka væri fyrir hendi,  þar sem þú hefðir ekki bakað kökuna! 

Afleiðingin er sú að þú bregst þínum væntingum og annarra.  Maður klikkar ekki svona stórt!

Ef við tökum annað dæmi og ákveðum (yrðum)  að við ætlum að spara peninga þennan mánuðinn.  Þá þurfum við að sjá fyrir okkur hvernig,  jú, kaupa ódýrara inn í matinn, segja kannski upp einhverri áskrift,  nota peninga í stað kreditkorts, ganga og hjóla í stað þess að keyra o.s.frv.   Við verðum að sjálfsögðu að trúa að við getum þetta, annars fellur það um sjálft sig.

Það er ágætis vani að skrifa þennan ásetning niður á blað, og þegar við framkvæmum að lýsa hann upp með endurskins yfirstrikunarpenna.   Sko okkur! ..

Til að orðið geti orðið að rauveruleika þurfum við að holdgera það.  Hugurinn býr til orðin, en framkvæmdin verður að ná holdtekju. 

Það sama gildir um stærri markmið en að baka eða spara. Við hugsum okkur að skrifa bók, já, já, hugsi, hugsi, hugs.. ..  skritið, engin bók! .. Kannski við ættum að hugsa nákvæmar?  Hvenær ætlum við að byrja, um hvað ætlum við að skrifa, eða ef við erum þannig týpur - að hreinlega bara beita okkur aga, setjast niður (í holdi) og byrja að skrifa. 

Ég veit um einn mann sem var búinn að hugsa um að skipta um ljósaperu í útiljósinu í 10 ár (þetta er örlítið ýkt) svo einn daginn fór hann á námskeið þar sem hann fékk áskorun um að gera eitthvað af því sem hann hefði hugsað um í mörg ár,  og viti menn - og hann sagði "Verði ljós"  og hann skrúfaði lokið af útiljósinu og skipti gömlu perunni út fyrir nýja.

Um hvað hefur þú hugsað lengi, kannski mörg ár?  ....

Maðurinn er skapaður til að skapa, í upphafi var orðið og orðið varð hold ..

Rekiði mig af stað í vinnuna áður en ég missi mig í enn frekari pælingar! .. 

Ekki nóg að vera þar í orði, heldur þarf ég að birtast þar í holdi! 

Gamanaðessu ..

Meðvitund í stað megrunar - námskeið fyrir konur ;-) ...

Viltu losna við samviskubitið þegar þú borðar?

Viltu njóta þess að borða?

Notar þú mat sem deyfilyf eða snuð?

Heldur þú áfram að borða þrátt fyrir að vera södd? 

Ef þú svarar einni eða fleiri af þessum spurningum játandi áttu erindi á námskeiðið:

Meðvitund í stað megrunar.  

Byggt m.a. á hugmyndum Geneen Roth, höfund bókarinnar Women, Food and God og hugmyndum um gjörhygli (mindfulness).

Sjá nánar á Facebook 

Sjá einnig með að smella hér. 

Súkkulaði og rjómi ...

Fyrirsögnin er villandi, en þó ekki þegar þú hefur lesið það sem hér stendur. 

Við sjálf erum yfirleitt þau sem setjum sjálfum okkur hindranir,  og við sjálf erum jafnframt þau sem erum líklegust til að ná árangri.  Líkaminn framkvæmir það sem hugurinn dvelur við. 

Þetta er lausleg þýðing á eftirfarandi: 

"Our limitations and success will be
based, most often, on our own
expectations for ourselves. What the
mind dwells upon, the body acts upon."
         Denis Waitley

Eftirfarandi er svo útlegging á þessu skv. Wes Hopper. 

Hefur þú einhvern tímann tekið eftir því hvað fólk sem gengur vel í lífinu er að fá enn betri hugmyndir og sambönd?  Það er ekki tilviljun því að þetta fólk hefur þjálfað hugann í að sjá hvers það þarfnast. 

Hugurinn á við það vandamál að stríða,  með hin fimm skilningarvit, að fá á sig gífurlega mikla skothríð upplýsinga, í orðum myndum og upplifunum hverja einustu mínútu dagsins. 

Magnið er svo stórkostlegt, en þú verður aðeins meðvitað var/vör við lítið magn, minna en 1% (pælið í því). 

Hugurinn þarf að sortera það sem þú ætlar að taka inn í meðvitundina.  Það sem hugurinn notar fyrst er að skoða hvort að hætta steðjar að, sbr. bíll sem kemur aðvífandi.  Það næsta er allt tengt súkkulaði (segir Wes Hopper í gamni,  en segir það eflaust aðeins bundið við hann og konu sína) Ég þekki það af eigin reynslu að þegar að auglýst er að rjómi verði á boðstólum í kvikmyndaklúbbnum mínum,  þá fer fókusinn oft af kvikmyndinni yfir á rjómann! .. Það sem ég hugsa um á leiðinni í klúbbinn er eplakaka með rjóma

Svona til að fara aftur inn á brautina þá er það reyndar  þannig að eftir að búið er að útiloka hættu, þá leiti hugurinn að því sem er þér mikilvægast,  byggt á þeim upplýsingum sem þú hefur fóðrað hugann með, eða sagt sjálfri/sjálfum þér. 

Hvernig æfir þú þig í að tala til hugans?  Þú fókuserar hugsanir þínar á það sem þú vilt.  Þú merkir við það sem er mikilvægt með athygli þinni.  (Það sem þú veitir athygli vex).  Þú veitir því skýra athygli með að að hugleiða það og vera einbeitt/ur. 

Fólk sem nær árangri hefur lært að nýta sér þetta til að verða vör við það sem skiptir máli í þeim mikla fjölda upplýsinga sem berst til okkar á hverjum degi.   Þau sjá hluti sem aðrir taka ekki eftir,  og nýta þá.  Hin góða hugmynd, eða góða samband eða tenging,  er ekki látin fljóta framhjá óséð.

Fólk sem nær árangri hefur meiri stjórn á huganum, með því að fókusera á það sem það vill, og tapar ekki niður viljastyrk eða hikar, með því að bakka inn í ótta, efa og áhyggjur alla tíð. 

Þú getur gert þetta líka, það er æfing. Æfingin skapar meistarann.  Við lærum ekki að lesa öðru vísi en með endurtekningu,  aftur og aftur.  Hugrækt er eins og líkamrækt,  hún er ekki átak, heldur stöðug. Við erum ekki meistarar í Bubbles eða öðrum tölvuleikjum á einu augabragði, heldur krefst það æfingar. 

Við þekkjum það að sumt fólk gengur um með áhyggjuský yfir höfðinu.  Munið eftir muninum á Andrési Önd og Hábeini frænda hans.  Þetta eru ekkert ný sannindi sem Wes Hopper er að flytja.  Andrés trúði því að hann væri óheppinn og Hojben trúði því að hann væri heppinn. Og þeir voru akkúrt það.  Sumt fólk er alltaf visst um að það komi eitthvað slæmt fyrir það og verður eins og segulstál á óheppni.  Það fólk hefur því miður stillt fókusinn á það sem það vill EKKI. 

 

Við erum "þetta fólk" þekkjum það öll að detta í þann gírinn.  Það er mikilvægt að stunda jákvætt sjálfstal,  segja  "Ég vil vera heilbrigð/ur"   .. það er betra að nota það en "Ég vil ekki vera veik/ur" en þá ertu búinn að stilla fókusinn á veikindi í stað heilbrigðis.  

 

Stilltu athyglina á það sem þú vilt,  e.t.v. viltu hamingju, gleði, heilsu, efnahagslegt öryggi,  fjölskyldu o.s.frv. Settu niður smáatriðin líka og hugur þinn mun styðja þig í að uppgötva þá útkomu sem þú vilt fá.  

Þetta var svona í bland í boði Wes Hopper og mín. 

Ég ætla að prófa þetta (enn meira en ég hef hingað til) og þið fáið svo sannarlega að fylgjast með "my fellow citizens on planet earth") ...

Best að fara að fókusera á hreina ibúð, er í fríi frá vinnu í dag, þar sem krakkalingarnir (nemendur)  eru í páskafríi og lítið fyrir konuna að stússa án þeirra. 

Höldum fókus og förum með friði í Andabæ. 

Namaste 

 

 

Silfur Egils og Jóga á mánudagsmorgni ... "emotional landscape" ..

Ég veit að lagið Jóga var samið fyrir aðra Jógu, en ég held að allir megi taka það til sín. Sjálf er ég sem landið, hið tilfinningalega landslag, sem undir niðri krauma sem kvika í eldfjalli og langar til að brjótast út yfir jarðskorpuna.  Elvira Mendez ýtti svolítið við kvikunni í Silfri Egils í gær,  þegar hún kynnti ritið, eða ritlinginn: Indignez vous eftir hinn 93 ára Stéphane Hassel;   "Cry out" er heitið á ensku .. Heykslist sagði Egill Helga.  Ég myndi bara kalla ritið Vaknið! .. 

Við þurfum að vakna og halda okkur vakandi. Ekki samþykkja samfélag þar sem fjármagn er sett í forgang en fólkið og félagsauður er sett aftar í röðina. Í bókinni er mælt með friðsamlegri byltingu gegn kapítalískri áhættufjárfestingu.  En mikilvægt atriði sem kom fram í máli Elviru "The Banks will not change if we don´t change" .. (Bankarnir breytast ekki ef við breytumst ekki - eða breytum ekki hegðun okkar).  Þetta fer eftir framboði og eftirspurn. 

Við þyrftum að skoða þessi mál og ræða með röksemi í stað karpsemi (sem Gunnar Hersveinn kynnti - einnig í Silfri Egils)  Góðu fréttirnar eru að það er fullt af fólki sem er mjög vel vakandi og margir farnir að ýta við þeim sem enn sofa eða eru fastir jafnvel í martröð. Að vera vakandi þýðir í þessu samhengi að vera meðvitaður.

..smá um karpsemi vs/röksemi: 

Karpsemi er andstæða röksemi. Einkenni á karpi er löngun til að sigra andstæðing (viðmælandi þá álitinn andstæðingur) karpið verður persónulegt, og þar birtist vissa, og einkenni er að hlusta ekki á hinn.  (könnumst við við þetta?)

Röksemi - þá er markmiðið að leita að svari, en svarið ekki fyrirfram gefið. Aðferðin er að hlusta, hlusta á umhverfið og viðmælandann og jafnvel að geta skipt um skoðun.

Við hljótum að sjá hver stigsmunurinn er á virðingu eftir hvort við körpum eða rökræðum. Getur verið að við séum ekki nógu góð í að virða hvert annað? ..  Nú eða sjálf okkur, - því hver er sjálfsvirðingin í því að valta yfir náungann?  

Brosið okkar kemur aftur á endanum til  okkar og á það þá ekki líka við um ullið okkar ...  "Ullaðu á heiminn og hann ullar á þig" .. ?  

Þetta er spurning um að samþykkja ekki óréttlæti,  við þurfum ekki að hneykslast eða hvað?  Þurfum við ekki bara að fara að taka þjóðgildin hátíðlega, um heiðarleika, jafnrétti,  o.s.frv. og meina það sem við segjum ... "Nennir einhver að vera heiðarlegur" ? .. spyr Gunnar Hersveinn. 

"Thousands of candles can be lit from one candle without diminishing it's life. Happiness never decreases by being shared" - Buddha