Naflaskoðun

Það kom berlega í ljós þegar að Notre Dame kirkjan brann að það er til nóg af peningum þegar á reynir.   Forgangsröðunin er bara ekki gagnvart sveltandi fólki eða fátæku.  Þeir sem sitja á peningahrúgunum safna meira undir sig og velja svo hvað þeir gera.  

Við getum auðvitað öll litið í eigin barm.  Margir eiga meira en nóg,  en vilja frekar lifa í örygginu og eiga varasjóði - eða möguleika á að kaupa sér dýra hluti og fara í ferðalög, en að deila með þeim sem minna eiga.  Þannig virðist mannlegt eðli virka.  

Á móti er það nú þannig að mikið af vellauðugu fólki gefur mikið til mannúðarmála,  svo við erum ekki alslæm.  Margur "meðaljóninn"  er líka styrkaraðili að ýmsu eins og Unicef eða gefur reglulega til góðs málstaðar í sínu heimalandi.  

Alltaf er sama niðurstaðan:  Við sjálf getum verið breytingin sem við viljum sjá í heiminum.  Ef við eigum nóg, eða jafnvel umfram nóg þá ættum við að byrja á því að deila með þeim sem ekki á nóg.  Því fleiri sem gera það,  þess meiri jöfnuður verður í heiminum.  Það er skylda, eða ætti að vera skylda,  ríkisstjórna og leiðtoga að stuðla að sanngjarnri dreifingu auðs og stjórnmálamenn að vera fyrirmyndir.  

	Áhrif peninga ein helsta ógn samfélagsins
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er ansi hátt hlutfall þjóðarinnar sem stendur með Báru.  Ekki komst nema brot a þjóðinni til að standa með Báru í dag,  - svona í holdi,  en hinir sem komu ekki eða komust ekki voru með í anda og þakka þeim sem mættu og sýndu stuðning. - 
Það væri ógnvænlegt að standa ein gegn þessu veldi sem þeir virðast stýra, fjórmenningarnir. 

Áfram Bára og við öll.   

	„Þjóðin er að springa“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það þarf hugrekki til að stíga fram, vitandi að það verða afleiðingar.  En um leið tel ég að Bára viti nú þegar að það eru margir sem standa með henni og styðja þessa afhjúpun.  

Auðvitað þarf að virða lög landsins og þá líka persónuverndarlög, en ég vil minna á að stundum brýtur nauðsyn lög, - eins og frelsarinn  benti ítrekað á í hinni helgu bók. 
 

Svo er annað sem stendur í Biblíunni og það er þetta með að sannleikurinn geri okkur frjáls, og ég held að það sé annar punktur sem styðji þessa uppljóstrun.   

Bára minnir mig svolítið á kvenhetjuna sem barðist við kerfið í kvikmyndinni Kona fer í stríð,-  og hver hélt ekki með henni?   

Ég held með Báru. 

 

	Bára fer fyrir héraðsdóm á mánudag
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það var gaman að fylgjast með Flateyjargátunni á RUV og ég missti ekki af einum þætti.  Það var ekki síst tíðarandinn í þáttunum sem vakti áhuga minn,  klæðnaður fólksins og einnig hugarfar varðandi náungann. -   Þetta var gamli tíminn, og gamla hugarfarið, - og þá hugmyndirnar um hvað væri skömm og hvað væri ekki skömm. 

Í lokaþættinum kemur fram að aðalsöguhetjan hafði reynt að flýja sambýlismann sinn sem beitti hana miklu ofbeldi, andlegu sem líkamlegu, og setjast að hjá föður sínum.   Hann, "smitaður" af hugmyndafræði samtímans sendi dóttur sína til baka í fang ofbeldismannsins,  vegna þess að skömmin var svo sterk.   Kannski var það "kærleikur" þess tíma, eða faðirinn taldi sér trú um að hann væri að hlífa dóttur sinni við dómi samfélagsins, - og um leið var hann að hlífa sjálfum sér við þá dóma að vera faðir einstæðrar móður með "lausaleikskróga" .. ein og samfélagið kallaði stundum þau börn sem fæddust utan hjónabands.   
Það voru þessir óvægnu dómar hins harða umheims sem rak ungar konur í fang þeirra sem þær voru að flýja.  Auðvitað var þetta ekki kærleikur,  heldur ótti sem er andstæða elskunnar.

Sem betur fer eru tímarnir breyttir,  en þó ekki alveg.  Enn er til fólk sem hangir saman á almenningsálitinu.   Það veit ég vegna þess ég hef spurt:  "Hvers vegna skilur þú ekki við hann/hana ef þér líður svona illa í sambandinu? -  og svarið var "Hvað segir fólk?" .. 
Þá erum við ekki að tala um ungar konur eða unga menn, -  heldur jafnvel rígfullorðið fólk.  Fólk sem er í sumum tilfellum fast í alkóhólísku sambandi.  Það eru alls konar dæmi. 

Það er vont að vera fangi hugarfarsins, -  því að þetta fólk, sem er orðið eldra (og líka hið yngra)  þarf kannski ekki endilega að hlusta á einhvern annan segja "Það er skömm að vera einstæð" - eða  "Það er skömm að skilja"  .. eða hvað sem það er sem "syngur" í höfðinu á þeim,    Það eru auðvitað eigin fordómar og hugarfar sem er erfiðast að eiga við. 

Þessi hugsun  "Hvað finnst mér um mig?" ..   

Það er hugrekki að stíga út úr hugarfarinu sem hefur kannski verið innrætt frá bernsku - og standa upp fyrir sjálfum sér og rugla ekki saman óttanum og elskunni.   

Hvaða afleiðingar hefur það í för með sér að vera dæmd sek um persónuverndarbrot? - 

Er það bara svona skammarbréf  "Skamm Bára þú mátt aldrei gera þetta aftur!"? .. 

	Persónuvernd með Klausturmál í skoðun
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt