Þetta er spurning um breytta heimsmynd og jafnvirði kynjanna.

Ég er prestvígð kona og skrifaði undir þessa áskorun, þó ég eigi enga frásögn sem fylgir. Ég tengi samt við nokkrar þeirra. Að gefnu tilefni skrifaði ég eftirfarandi pistil á Facebook í morgun, en nú læt ég hann fylgja þessari frétt, því mér þykir það sjónarhorn sem ég varpa fram mjög mikilvægt.

Þegar við upplifum erfiða lífsreynslu - miðum við alltaf við okkar eigin upplifun en ekki annarra. - Ef að Siggi missir fingur, - segjum við ekki við hann, - "Uss þetta er ekkert, hann Kalli á móti missti nú alveg heilan fót" .. Nú eða ef að hún Sigga greinist með frumubreytingar, - sem er henni áhyggjuefni, þá segjum við ekki við hana, "Uss, hún Kolla er með krabbamein á lokastigi" .. Það sama á við um málin sem lögð eru fyrir í #Metoo bylgjunni. - Sumt virkar ósköp "saklaust" kannski miðað við það versta, en það er upplifun hverrar og einnar sem skiptir máli, og það er mikilvægt að gera ekki lítið úr henni. - Við erum afskaplega misjöfn - og það má líka segja að samanburður er hreinlega rangur í svo mörgu; - það getur verið jafn mikill sigur fyrir eina manneskju að ganga upp á Arnarhól og fyrir aðra að ganga á Esjuna. Hver og einn miðar við sjálfan sig.

- Metoo var kannski í upphafi einungis tengt kynferðislegri áreitni, - en er orðin bylgja sem hreinlega vinnur að því að upplýsa um það sem konur verða fyrir eingöngu vegna kynferðis. "Vegna þess að þú ert kona get ég sagt þetta við þig eða um þig, eða gert þetta við þig" .. Þessi framkoma er bæði viðhöfð af konum og körlum, gagnvart konum.

Þetta er ALLS ekki stríð karla og kvenna, - því að þessi ómenning - að líta ekki á kynin sem jöfn að virðingu bitnar bæði á körlum og konum. - Sumir karlmenn vilja bara alls ekkert þurfa að bera meiri ábyrgð eða vera sterkari en konur - vilja að það sé í lagi ef þeir gráti - séu viðkvæmir - o.s.frv. - Þeir mega vera "vulnerable" Það er enn í ómenningunni okkar að hlæja t.d. að karli sem er beittur ofbeldi af konu. - Það er í bröndurum, auglýsingum o.fl.

- Ég held að sjálfsvíg ungra karlmanna séu m.a. afurð þeirra ómenningar að við lítum ekki á kynin sem jöfn. Þeir afbera síður að viðurkenna að þeir séu veikir, þeim líði illa o.s.frv. - Eitt það sterkasta sem fólk gerir er reyndar að viðurkenna veikleika sína, og þá enn sterkara fyrir karlmenn miðað við það samfélag sem við búum við í dag.

Auðmýkt er styrkleiki.

En svona þegar upp er staðið, erum við öll í þessu saman - að breyta heimsmynd og hugarfari - þannig að við berum virðingu fyrir okkur sjálfum sem tilfinningaverum og manneskjum, og að sama skapi fyrir öðrum, körlum jafnt sem konum! -

Ást og Friður - elska til allra - og þegar allt er komið upp á yfirborðið - allur sannleikurinn þá er heilunin fólgin í viðurkenningunni og fyrirgefningunni. 

Stakk tungunni upp í hana