Feðradagurinn 8. nóvember 2009

Þetta blogg er tileinkað feðrum á feðradegi. Líka stjúp-og fósturfeðrum og öllum þeim sem hafa sinnt  föðurhlutverki hvort sem það er af líffræðilegum toga eða að hafa gengið börnum í föðurstað.

Pabbar eru bráðnauðsynlegir, ekki síður en mömmur. Það sem börnunum þykir auðvitað vænst um er ef að foreldrunum kemur þokkalega saman. Þá ekki síst ef að svo óheppilega fer að þau geti ekki, af einhverjum ástæðum, búið saman. 

Það er eitt óréttlætið sem ég verð að minnast á, og það er "sjálfkrafa skráning barna í trúfélag móður." 

Einhvern veginn er ég þannig þenkjandi að mér finnst jafnrétti þurfa að ganga í báðar áttir.  

Hverjar eru lausnirnar? Foreldrar komi sér saman um trúfélag eða ekki trúfélag?  Viðurkennum við ekki að foreldrarnir séu jafn miklir foreldrar barns, eða er reiknað með að móðir eigi meira í barni þar sem hún bar það undir belti?  Hver er forsenda fyrir þessu, veit það einhver? 

Vildi bara velta þessu upp á þessum fallega feðradegi, þó hann hafi nú endað með rigningu og roki, var hann dásamlegur hjá undirritaðri.  Hádegisverður hjá systur, fjöruferð og ís með litlum kút og síðan vatnslitaðar myndir úr fjöruferð og málað fjórtán hæða hótel og flugvélar, auk ofurhetja af öllu tagi.  Í kvöld fauk ég svo í Lágafellskirkju þar sem mér var boðið að sjá um bænastundina - ótrúlega nærandi samvera. 

Gunnbjörg Óladóttir prédikaði af algjörri snilld, um "skrípaleikinn" trú - já, þetta væri auðvitað skrípaleikur að ræða  ást, kærleika og miskunn. 

Dagur kominn að kveldi, ég óska pöbbum þessa lands til hamingju með feðradaginn og minni okkur á að þegar við hjálpum börnunum okkar, þurfum við að setja súrefnisgrímuna á okkur fyrst og síðan á þau. 

Það þýðir m.a. að við verðum að vera þokkalega í lagi og með skýran koll til að sinna börnunum. Ef við erum súr, reið, örg o.s.frv. út í maka okkar, þá gæti það farið svo að það bitnaði ekki aðeins á honum, heldur á barninu.  Það virðist vera að gerast allt of oft í forsjármálum,  börnum er neitað um rétt til að hitta pabba sinn, eða feðrum er fjarstýrt af ráðríkum, reiðum og/eða særðum mæðrum með hótanir um takmarkaða forsjá. Börn á ekki að nota sem vopn. 

Áfram pabbar!

Dögg Páls er með svona meira "professional" færslu um þetta og vísa ég í hana hér. 

 

Þjóðfundur 14. nóvember 2009

Öxar við ána, árdags í ljóma,
upp rísi þjóðlið og skipist í sveit.
Skjótum upp fána, skært lúðrar hljóma,
skundum á Þingvöll og treystum vor heit.
Fram, fram, aldrei að víkja.
Fram, fram, bæði menn og fljóð.
Tengjumst tryggðarböndum,
tökum saman höndum,
stríðum, vinnum vorri þjóð.

Helgi Helgason / Steingrímur Thorsteinsson

 

Já, er þetta ekki hressilegt að lesa (syngja kannski)  í morgunsárið? 

 

Ég verð að viðurkenna að ég var ekki búin að setja mig neitt stórkostlega inn í dæmið "Þjóðfundur" en um það má lesa hér, en ég fékk í gær boð um að vera með á fundinum, sem haldinn verður 14. nóvember nk., ásamt öðrum 1499 Íslendingum.

 

Reyndar voru 1200 í úrtaki, "300 manns eru fulltrúar helstu stofnana og samtaka samfélagsins." Stendur í bréfinu sem ég fékk. Ég verð allltaf pinku skeptísk þegar stendur svona "helstu" .. til að byrja strax að kritisera, hvað eru helstu? Eru það stærstu eða mikilvægustu? Jæja, ég finn út úr því og fæ kannski svar hjá forsvarsmönnum/konum og kannski er til listi yfir þessi samtök og stofnanir. 

 

Ég er mjög þakklát þessari "lottóvél" sem dró mig út úr fjöldanum, því það er margt sem mig langar að segja, þó ég sé ekkert endilega mjög klár í einhverju sem liggur á bak við skammstafanir (ESB, AGS o.s.frv.)  þá hef ég mínar áherslur, eins og ég hef reyndar sett fram hér á blogginu og á fleiri stöðum. 

 

það væri gaman að útvíkka þennan þjóðfund og fá að heyra í þeim sem ekki mæta hvað þeir telji að sé þeim og íslenskri þjóð mikilvægast. Það sem á aðallega að ræða er: 

 

• Sameiginleg gildi
• Framtíðarsýn
• Meginstoðir 

Ef ég á að svara þessu í stikkorðum, sem ég get útfært síðar.

 

Ást, virðing, samvinna, heilbrigði, jafnrétti, vinátta, tími, örlæti, kjarkur, vilji, skilningur. 

 

Allt getur þetta raðast undir gildi/framtíðarsýn/stoðir góðs samfélags að mínu mati. Ég mun eflaust taka fyrir einn hlut í einu, og greina hvað þessi atriði geta gert fyrir samfélag. 

 

Það er ekki tilviljun að ég set ástina eða elskuna fremst ...  

 

MAKE NOT WAR 

  

 

 

Af hverju að drekka, reykja eða dópa? ...

Ég datt inn á eina heitustu umræðuna hér á blogginu þar sem verið var að ræða hassnotkun, lögleiðingu o.s.frv. Umræðan var býsna hörð og köntuð með eða á móti en á því voru að vísu ýmsar varíasjónir. Ég hef oft hugsað hvað það er sem fólk er að gera þegar það er að  drekka áfengi, reykja hass eða sígarettur eða taka kókaín, e-töflur o.s.frv?

Í framhaldi af því mætti spyrja sig hvers vegna við borðum meira en líkamanum er hollt. 

ÁSTÆÐUR

•   Deyfing?  Fólk notar í einhverjum tilfellum vímuefni, eða önnur efni til að fylla upp í tómarúm, deyfa erfiðar tilfinningar, róa taugarnar o.s.frv. 
  

  Af hverju að deyfa þann anda sem við höfum í okkur með aðskotaefni? Er til önnur leið?

 

• Félagslegt fyrirbæri ? 

Drykkja er hjá mörgum algjörlega af félagslegum toga. Við drekkum kampavin, rautt eða hvítt af því það er "stemmning"  Kaffi og koníak líka af því það er stemmning.

Fólk reykir líka  í einhvers konar grúppum, það þekkist meira að segja að fólk finni sér "félaga" í pípunni sinni .. í einhverjum tilfellum eru reykingarnar eins konar ritual.

Sumir eru svo feimnir að þeir þora ekki að nálgast hitt kynið, nú eða sama kyn í þeim tilfellum sem það á við, nema undir áhrifum. Þá eru þeir í raun ekki að sýna sitt rétta andlit. 

Annars konar og heilbrigðari víma?  

Hvaða víma er líkamanum skaðlaus og helst gagnleg? Víman við samveru af ýmsum toga góða fjallgöngu, útiveru, leikhús, bíóferð, keilu, bóklestu,  sundferð, söng, dans, líkamsrækt, hugleiðslu, kynlíf .... ? 

Gleðin er besta víman, söng Rúni Júl, og hittir að mörgu leyti naglann á höfuðið. Það er þá okkar markmið að vera glöð  - finna út hvað það er sem gleður okkur og finna gleði í hinu hversdagslega. Finna máttinn sem felst í núinu eins og höfundurinn "Eckhart Tolle" bendir á í samnefndri bók sinni.

Í einhverjum tilfellum er fólk lokað og gjörbreytist við áfengið. Það þarf þá að taka á því á annan máta, t.d. að fara á sjálfsstyrkingarnámskeið hjá Dale Carnegie. Þetta er líka atriði sem þarf að blanda mun betur inn í skólakerfið, þ.e.a.s. sjálfsmyndaruppbygging, því að sterk sjálfsmynd byggir líka upp öruggari nemendur og gerir þau sjálfstæðari hugsun og þá vonandi öruggari fyrir neikvæðum áhrifum umhverfis. Við græðum öll, því að upp vaxa sterkari þjóðfélagsþegnar. 

 

Allt of margir þola illa áfengi og önnur vímuefni en nota þau samt, verða ofbeldishneigðir eða gera hluti sem þeir skammast sín fyrir.  Fjölskyldur hafa flosnað upp vegna áfengis- og vímuefnaneyslu og fleira sem ég þarf ekki að telja upp hér. Ég er ekki að banna neitt, enda ekki í mínu valdi,  bara að benda á þessi atriði, reyndar er þetta bara svona hugsað upphátt blogg, eftir lestur minn á bloggi Gunnars Kristins.  

Ef raunveruleikinn er ekki fullnægjandi,  hvað þurfum við þá að bæta í samfélaginu til að fólk sættist við raunveruleikann og þurfi ekki að deyfa sig  til að afbera lífið eða til að vera glöð?  Og hver er hin sanna gleði? 

 

Allt kvennabaráttunni um "að kenna" að færri karlmenn fengu Nóbelsverðlaun í ár?

Ég fékk þá athugasemd inn hjá mér í fyrra bloggi frá Theódóri Gunnarssyni að það væri orsakasamhengi á milli kvennabaráttunnar og þess að karlmenn hrökkluðust úr langskólanámi og því jafnframt bætt við að konur yrðu aldrei ánægðar.  

 Athugasemdin hljóðaði svona:

"Hvað meinarðu eiginlega?  Af hverju þarf þessi andskoti að heita feminismi? Ef það er nauðsynlegt fyrr konur að sveipa um sig feminisma, af hverju er þá ekki rétt að karlmenni komi sér upp maskúlínisma?  Eigum við bara að liggja kylliflatir þar til þið eruð búnar að valta gersamlega yfir okkur?"

Ef ég bregst fyrst við þessu, þá tel ég að svonefndur maskúlínismi hafi verið ríkjandi afl mjög lengi og femínismi því aðeins afl sem er og var að reyna að rétta af þá slagsíðu sem er komin á heimsskútuna. Ekki til að valta yfir einn né neinn og alls ekki til að velta henni, heldur til að rétta hana af.  Ég vona jafnframt að Theódór átti sig á því að ég á börn og barnabörn af báðum kynjum og á skjólstæðinga af báðum kynjum í nemendum og fleirum og hef engan hug á að styðja neinn -isma sem valtar yfir þau. 

Svo áfram með athugasemd Theódórs: 

"Ég veit ekki hver skýringin er, en ég trúi ekki að það séu ekki tengsl milli árangurs kvennabaráttunnar og þeirrar staðreyndar, að karlar eru um það bil að hrökklast úr langskólanámi."

Er kvennabaráttan að fæla karlmenn frá námi?  Er kvennabaráttan að banna karlmönnum eitthvað sem konur mega í námi eða hafa aðgang að varðandi nám?

Það sem er að skemma fyrir námi margra stráka í dag er óhóflegir tölvuleikir, óreglulegur svefn, of mikil vinna með skóla, hreyfingaleysi,  vímuefnanotkun og skortur á sjálfsaga og vissulega aga heima fyrir líka. Þetta á við um einhverjar stelpur líka, en í færri tilfellum. Þetta er vert að skoða og þarna má gera betur.  Þetta eru þó atriði sem ég get ekki séð að hægt sé að kenna kvenabaráttunni um. 

 "Með sama áframhaldi verður sá hæfasti, þegar meta skal hvaða umsækjandi er hæfastur til að sinna eftirsóttustu störfunum, alltaf kona vegna þess að það verður engum langskólagengnum karlmönnum til að dreifa.  Ég get alveg skilið að það þurfti að breyta ástandinu eins og það var, og ég veit að konum finnst aldrei nóg komið, en ég fæ ekki annað séð en að karlmenn þurfi að fara að athuga sinn gang.  Það gera þeir ekki með því að gerast feministar."

Ég hef meiri trú á karlmönnum en það að þeir hætti nú allir að sinna framhaldsnámi. Theódór skilur að það þurfti að breyta ástandinu, - það er vel - en finnst honum þá nóg komið núna.  Er skútan farin að sigla bein - eða finnst honum að nú sé farið að halla á hina hliðina hvað jafnrétti varðar? Hvað með stjórnir, hvað með laun, hvað með fólkið uppi í "Umræðunni" á blog.is - þykja raddir kvenna þar jafn merkilegar röddum karla? 

Ég skal viðurkenna að mér finnst halla á karla í ákveðnum málum og það eru t.d. mál varðandi forsjá barna eftir skilnað, það er skráning í trúfélag móður og eflaust einhver fleiri slík mál. Jafnréttið verður að virka í báðar áttir. 

Úr Hjallastefnuhugmyndafræði. "Kynjaskipting er notuð til að tryggja jafnræði stúlkna og drengja og gefa báðum kynjum uppbót á þeim sviðum sem ekki tilheyra hefðbundnum kynjahlutverkum. Þannig hafa kynin farið á mis við ólíka þjálfun í samfélagi sem ekki hefur enn náð jafnréttismarkmiðum sínum." 

Tekið skal fram að Margrét Pála er feministi - sú sem hannaði þessa stefnu. 

Bottom line: Þó að konur hafi náð uppbót í námi o.fl. þýðir það ekki að karlmenn gjaldi fyrir kvennabaráttuna og eigi ekki að hræðast það t.d. að fleiri konur fái að skína, sæki nú nám eða vinni nóbelsverðlaun. Það þýðir þó ekki að við eigum ekki að skoða hvað er hægt að bæta í veröld karlmanna þannig að þeir nái að skína sem flestir, hvort sem það er í námi eða vera lausir við það sem hrindir þeim út í ofbeldi.

Það er mér að meinalausu að nota engan - isma eða hugtök um þá vinnu. Held það sé best að kalla þetta ekki neitt svo við séum að fókusera á viðfangsefnið en ekki að rífast um hugtök.

Friður

p.s. Maria Sklodowska, síðar Curie, sú kona sem hlaut fyrst Nóbelsverðlaun, þurfti að yfirgefa heimaland sitt Pólland, vegna þess að konum var, þar í landi, bannaður aðgangur að háskólum. Móðir hennar dó þegar hún var ung en faðir hennar sem var kennari, fór á móti straumnum þegar hann hélt bókum að dætrum sínum ekki síður en syni. 

 

 

Aldrei fleiri konur hlotið Nóbelinn

Byrgi til að misnota vald ..

 

Vald er eitt það vandmeðfarnasta tæki sem maðurinn hefur. Þegar menn fá tækifæri eða vald til að láta gott af sér leiða og fara siðan með vald sitt eins og Guðmundur gerði, kenndur við Byrgið, þá þurfum við að staldra við.

Þessi  10 milljóna króna fjárdráttur er eflaust minnsti skaðinn sem hann hefur valdið.  Hann áttaði sig augljóslega ekki á stöðu sinni gagnvart skjólstæðingum, en ekki veit ég forsendur fyrir því að hann fékk leyfi fyrir að reka slíkt "byrgi." 

Að taka að sér brotnar sálir og taka síðan þátt í því að brjóta þær enn meira niður það er með því lægra sem manneskjan kemst. 

Orðið  "Byrgi" hefur fengið nýja merkingu í hugum margra, ekki lengur sem skjól friðar  heldur felustaður fyrir ofbeldi.

Hver ber ábyrgð á slíkum "forstöðu" mönnum?  Hverjar eru faglegar forsendur sem fólk þarf að uppfylla til að reka slíka stofnun, að taka að sér fólk sem vissulega þarf byrgi, þarf skjól og hjálp?

Ég efast á engan hátt um það að fólk er í neyð, þess vegna hefur það leitað til Byrgisins, en úrræðið var gallað og líklegast eftirlitslaust úrræði miðað við hvað þar gekk á.

Hver er það sem setur valdið í hendur manna eins og Guðmundar sem virðist sjálfur veikur fyrir? 

Jóhanna Sigurðardóttir hefur vart haft undan,undanfarið ár, að biðjast afsökunar fyrir hönd stjórnvalda vegna illrar meðferðar á skjólstæðingum stofnana.

Loksins kom þó einhver sem hafði dug í sér að gera það.

En hver á að biðjast afsökunar vegna Byrgismálsins? 

Hvað höfum við lært?

Hvenær hætta stjórnvöld að þurfa að biðjast afsökunar á mismunandi ófaglegum stofnunum sem eiga að byrgja ofbeldið úti en byrgja það í raun inni .. er enn verið að reka einhver svona "skjól" fyrir ofbeldisverk  eða kannski bara  siðleysi?

Guðmundur í Byrginu ákærður

Bjartsýni borgar sig ..

Ég var komin með einhvern bölsýnistitil þegar ég sparkaði í sjálfa mig og minnti á að það er "Out" .. nú er bara að horfa fram hjá drunganum og muna eftir sólinni.

Tilfinning mín fyrir pólitíkinni er svolítið eins og allt sé í kaos. Heildarsýn vantar, það vantar væna hönd sem getur sameinað og sætt. Gat Ömmi það ekki? Mér finnst allir vera að tala um hvað hann sé "æði" sérstaklega vegna þess að hann hafi ákveðið að yfirgefa ríkisstjórnina. Einhvern tímann var Bjarni Harðar "æði" vegna þess að hann sagði af sér. 

Er þetta rétt leið til að axla ábyrgð á tímum kaos og upplausnar? Ég er bara að spyrja út í loftið, því ég veit það ekki sjálf.

Held að nú þurfi allir vitringarnir og gömlu sálirnar sem sitja heima í ruggustólunum undir köflóttu teppunum að fara að stíga fram og mynda hring og vinna saman. Leiðindapúkar, hrekkjusvín, félagsskítar og einræðissinnar beðnir um að halda sig heima.

Breytum þessu endalausa ofnæmisvaldandi Icesave í  "I save" .. Já, já,  þú og ég og við öll verðum nú að fara að spara, para allt röfl,taut og neikvæðni og fara að taka upp hugrekki, gleði og samvinnu eins og við eigum lífið að leysa (reyndar eigum við það).

"Spyrjum ekki: hvað getur Ísland gert fyrir mig, heldur hvað get ég gert fyrir Ísland!"

Tótallí stolinn frasi, sé einhver í vafa um það.

.. skrifaði meira hér sko ..

Nú þurfa flokkadrættir að víkja, stofna þarf "fyrirtækið"  Ísland, með hæfasta fólkinu í hvert rými, næstu kosningar eiga ekki að snúast um flokka heldur á þjóðin að kjósa fólk í fyrirtækið. Allir geta boðið sig fram sem telja sig geta lagt hönd á plóginn, þeir sem hafa ekki þörf fyrir að koma á forsíðu Séð og Heyrt fyrir vikið, sérfræðingar á hverju sviði fyrir sig! ... Nóg erum við með af flottu fólki!  Nú svo verður bara stjórnarfundur að taka ákvarðanir og vinna vel.

Gamla kerfið virkar ekki, .. tökum upp nýtt!

Telur ríkisstjórnina lifa af

Höfum við aðeins um það að velja að vera bogin þjóð eða brotin? Er ekki kominn tími til að horfa út fyrir rammann?

Mér heyrðist Silja Bára segja í Silfri Egils að það væri betra að bogna en brotna, því ættum við að greiða Icesave reikninginn. Eru þetta einu tveir möguleikarnir í stöðunni?

Er eitthvað varið í það að vera bogin þjóð? Ber okkur skylda að láta þetta yfir okkur ganga og bogna við það, eða er til önnur leið? Leið dómstóla. Er ekki rétt að láta Hollendinga og Breta sækja þennan rétt til okkar?  Ormagryfja var Icesave kallað í Silfri Egils og það er búið að opna ormagryfjuna. Lokum henni.

Hvernig gætum við mögulega staðið stolt? Hvað höfum við? Við höfum heita vatnið, við höfum rafmagn, við höfum fjöllin og náttúruna, þ.m.t. sjó fullan af gómsætum fiski og alls kyns gósen mat og grös upp um allar hlíðar. Rúnar Marvins hefur heldur betur sýnt að fleira er ætt en við leggjum okkur til munns nú þegar. Við hlæjum að fólkinu hér á árum áður fyrir að hafa soltið með fullan sjó af ljótum fiski sem það taldi óætan. Kannski erum við enn eitthvð vannýtt?

Í guðanna bænum og guðlausra bænum, tökum af þetta fáránlega kvótakerfi sem næstum hvert einasta mannsbarn (nema hagsmunaaðilar) eru á móti. Auðvaldið hefur öllu ráðið þar sem annars staðar. Förum að beita "Hyggjuvaldinu" .. 

Við höfum, síðast en ekki síst, fullt af sjálfstætt þenkjandi orkumiklu fólki með hausinn fullan af vannýttum hugmyndum. Okkar helsta vandamál virðist vera helst að við erum OF sjálfstæð og of miklir egóistar til að vinna saman. Oft hefur verið þörf en nú er nauðsyn. Þjóðin verður að standa saman og vinna betur saman.

Til að við getum orðið sterk og staðið bein þarf að hyggja vel að grunninum, en grunnurinn er æska þjóðarinnar.  Vera í fararbroddi í því að ala upp gott fólk. Það má ekki skera niður í "ræktunarstöðum" skólum og leikskólum,  þar sem verið er að rækta upp þá einstaklinga sem taka við af okkur sem erum orðin nokkuð þroskuð (eða eigum að vera það).. 

Við megum heldur ekki skera niður við þá sem þurfa aðstoð okkar, sem eru líkamlega heilbrigð. Allir geta lent í slysi, allir geta lent í því að þurfa aðstoð - ímyndum okkur alltaf að við séum að berjast fyrir okkar eigin börnum. Átakið í Grensás nýlega sýndi okkur svart á hvítu hvað samstaða skiptir miklu máli og hvaða samstaða getur grætt þann svörð sem í er skorið, eins og Edda Heiðrún (hetjan mín) sagði af svo mikilli innlifun.

Auðvitað má skera niður í glæsihöllum og nýta tilbúið húsnæði betur, nýta gróðurhús sem eru að grotna niður um allar trissur og byggja þau upp á nýtt. Ók fram hjá Kleppjárnsreykjum nýlega og sá þá svona niðurnídd gróðurhús.

Við eigum að "stela" Latabæjarhugmyndinni, þar sem Ísland er eitt "Lataland" og setja hér upp fyririmynd í heilsusamlegu líferni og menntun, menntun á öllum skólastigum þar sem tilfinningagreindin er ekki minna virði en greind á bókina.

Rækta lífrænt ræktaða matvöru og hafa sem mest sjálfbært. Gerum Ísland að landi, þar sem aðalatvinnuvegur er útflutningur á þekkingu og góðmennsku og innflutningur á ferðamönnum sem vilja upplifa þetta "Lataland"  eða Gósenland.

Kreistum það góða út úr Davíð Oddsyni (Glanna glæpi???) og látum hitt liggja eftir. Held að Jóhanna sé Solla stirða sko! :D

Ég gæti aldrei stutt "Kristin stjórnmálasamtök" því að þau eru útilokandi og geta aldrei tekið á móti öllum. Sama hver færi þar í fararbroddi.

Ég styð "Kærleikans stjórnmálasamtök"  því að við hljótum öll, sem heilbrigð erum á sálinni og ekki siðblind að geta stutt þau.  Þá er ég ekki að tala um að það sé nóg að telja sig kærleikans megin, heldur að vera þannig í viðmóti og verkum.

Ég held að við munum VERÐA að standa samtaka nú og klíni hér að lokum klysjunni aftan við:

"SAMEINUÐ STÖNDUM VÉR, SUNDRUÐ FÖLLUM VÉR" ..

Það er ekki markmið með þessu að Ísland verði eitthvað betra eða merkilegra en önnur lönd, heldur að Ísland verði sitt eigið fordæmi og að kannski taki önnur lönd upp eftir Íslandi síðar. Engin þjóðremba, því að eins og manneskja verður að elska sig til að geta elskað aðra, verður þjóðarsálin að elska sig til að hún elski aðra. Þjóð sem hatar sjálfa sig og skammast sín fyrir sjálfa sig getur ekki gefið neitt gott af sér ...  Að lokum: Auðvitað þarf allur heimurinn að standa saman, það virkar barnaleg hugsun en ef við förum öll að hugsa barnalega, þá kannski fara ævintýrin að verða raunveruleg?  Það er ólíðandi að á meðan börn eru að deyja úr næringarskorti og hungri, skuli annað fólk vera með lífstílsvandamál tengd ofáti eða röngu mataræði.

Vöknum og komumst til vitundar ..  förum að tala saman en ekki sundur!

Þá er þessari sunnudagshugvekju lokið, ég hef ekkert vit á pólitík en svona lítur málið út frá mínum sjónarhóli.