(Iðnaðar)salt og ljós ..

Ég er eins og margir aðrir mjög hissa á stóra saltmálinu. 

Hvað er að?  Andvaraleysi, metnaðarleysi, áhugaleysi? - 

Salt sem merkt er "Industrial Salt" hefur verið notað til manneldis - og hver er skýringin? 

Eflaust vissu menn ekki betur.  

Hér er hægt að smella á grein um "edible salt"

• SEA SALT or DRY SALT ( Used for human consumption)
• CRUSHED SALT ( Used for human consumption)
• PDV SALT or SCIENTIFIC NAME- Rock Salt (Not used for human consumption)
• SALT FOR TECHNICAL & AGRICULTURAL USES (Not used for human consumption)
• INDUSTRIAL SALT (not used for human consumption)
• FREE FLOW IODISED SALT ALSO KNOWN AS TABLE SALT (Used for human consumption)

En hvað eigum við að gera?  Eigum við ekki að læra af þessu og opna augun fyrir því að það gæti verið á fleiri stöðum sem ríkir andvaraleysi, metnaðarleysi og áhugaleysi?

Ég man eftir því að hafa lent í vandræðum þegar ég var að hella upp á kaffi þar sem kaffifilterinn var búinn. Ég braut saman eldhúsrúllubréf og setti kaffi í - þá kom einn samstarfsmaður með sígarettuna í munninum og sagði; "Passaðu þig, það eru fullt af eiturefnum í eldhúsrúllubréfinu" .. 

Já, við erum enn að eitra fyrir fólki með tóbaki, enn að borða unna matvöru, ekki endilega með iðnaðarsalti,  en alls konar aukaefnum sem eru vond fyrir líkamann. Við flytjum líka inn ávexti sem eru úðaðir eru með eitri o.fl. o.fl.

Það er vandlifað, - tóbakið hefur þó það fram yfir matvöru með iðnaðarsalti að á því eru viðvaranir,  en það er mörg matvara sem hefur ekki viðvaranir.  Sumir halda því jafnframt fram að venjulegur sykur sé eitur! .. og vissulega er sumur matur eitur fyrir suma en ekki aðra.

Það er augljóst að varpa þarf ljósi á hvað við erum að innbyrða - og átta okkur á því að verið er að eitra fyrir okkur bæði leynt og ljóst - auk þess þarf auðvitað hver og einn að líta í eigin barm og vita hvernig og hvort hann er að eitra fyrir sér sjálfviljugur?  .. 

 

Stofnanir deila um salt

Athugasemdir

[Lúðvík Júlíusson, 16.1.2012 kl. 08:44]

Sæl, ég fann sjálfur framleiðendur á netinu sem seldu "industrial salt" til manneldis.  Þau fyrirtæki eru þá með vottaða framleiðslulínu.

Málið snýst ekki um orðið "industrial salt" heldur að það vantaði vottunina á pokann. Öll aðföng í matvælavinnslu eiga að vera vottuð og framleidd í þeim tilgangi.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 16.1.2012 kl. 09:31]

Takk fyrir þetta Lúðvík, - það er rétt enda talað um "food insdustry" eða matvæla-iðnað.  Kannski er þetta salt bara sárasaklaust eftir allt saman, vonum það þó vottunina vanti.

[Lúðvík Júlíusson, 16.1.2012 kl. 09:40]

nei, matvælafyrirtæki verða að nota vottað salt, allt annað er óleyfilegt.  Vandamálið er ekki nafnið heldur að framleiðandinn getur ekki staðfest með vottun á vörunni að það sé ekki í lagi að nota hana í matvælavinnslu.

Meira að segja vatnið, þó það sé íslenskt og það besta í heimi verður að standast skoðun áður en heimilt er að nota það í matvælaiðnaði.

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 16.1.2012 kl. 10:03]

Það besta sem hægt er að gera er að búa til í eldhúsinu, frá fyrstu hendi, það sem maður vill láta ofan í sig.

Þá hefur maður greininguna í smáatriðum.

Fullkomnari verður ekki sundurgreining hráefnisins.

Allur matur sem kemur frá verksmiðjum hefur mögulega í sér eitthvað niðurbrjótandi, og við verðum ekki varinn fyrir því, nema vera vel vakandi.

Svo er sýn manna á það sem teljast skal vera mannamatur, mjög fjölbreytt.

Sumir hafa þar engar girðingar, aðrir velja af mikilli nákvæmni.

Hjá mér er þetta einfalt, ég nota aldrei salt.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 16.1.2012 kl. 10:41]

Ég var farin að sjá fyrir mér, þar sem ég væri flutt í lítið býli úti á landi og hefði þar hænur, kindur og kýr - og gróðurreiti þar sem ég ræktaði mitt eigið! - Það væri besta úrræðið.  Fólk getur að sjálfsögðu takmarkað það sem það kaupir tilbúið hafi það tíma, - ég kaupi maldon salt, þetta krystallaða til að elda upp úr, og svo að vísu jurtasalt (Herbamare) sem á líka að vera gott.  En vítin eru til að varast þau, og að sjálfsögðu erum við einmitt með eftirlit til að votta!