Meira um kjörþyngd og kærleikann - ef kærleikurinn hefði rödd og ef við hlustuðum á þessa rödd!

 Ath! samskipti okkar eða umgengni við mat, er eins og dæmisaga um samskipti okkar við lífið yfir höfuð.  Þegar við viljum eitt og gerum annað, þá erum við ekki í sambandi við okkur sjálf.  Þegar við viljum vera í kjörþyngd en borðum yfir okkur.  Það gildir auðvitað líka í hina áttina.  Allt tengist þetta meðvirkni,  því sá meðvirki er alltaf í öfgunum of eða van.  Ofmetur sig eða vanmetur.  Of strangur eða of linur.  Setur of stíf mörk eða er algjörlega markalaus.  Það vantar því hinn gullna meðalveg. 

En hér er það sem ég ætlaði fjalla um - það sem á undan kemur er formáli. 

Kafli 12. -  lausleg þýðing úr bókinni Konur, ást og Guð. 

"Ef að kærleikurinn hefði rödd" (og við myndum hlusta)

• Ef þú í raun og veru hlustar á hvað líkami þinn vill, hvað gerir honum gott, munt þú uppgötva að hann langar ekki í marengsköku alla daga.  Staðreyndin er sú að á þeirri stundu sem þú segir þér að þú getir fengið marengsköku í öll mál, verður hún ekki eins freistandi - ekki eins spennandi.  Ekki frekar en að eitthvað annað sem er bannað er freistandi.  Þegar að marengskakan er ekki lengur freisting verður hún eins venjuleg og soðinn fiskur.
• Höfundur tekur dæmi um konuna sem fellur fyrir gifta manninum, þegar hann hætti að vera þessi spennandi elskhugi sem þú hittir í leynum -  losnar úr hjónabandinu - og verður bara kallinn sem þú þarft að röfla við um að fara út með ruslið, eða þú þværð sokkana fyrir, þá verði hann ekki eins spennandi lengur.  - Ástríðan víkur fyrir hversdagsleikanum.  Spurningin um að það sem maður má ekki sé meira spennandi en það sem má?

Höfundur bendir á að athyglin sé á röngum stað - og minnist á athyglisæfinguna þar sem fólk er að spila körfubolta. - set hana inn hér:

 

http://www.youtube.com/watch?v=Ahg6qcgoay4

 

Þessi æfing er til að sýna okkur að við tökum ekki eftir því nema sem við viljum eða ætlum okkur að taka eftir.

 

• Þau okkar sem erum fókuseruð á mat og vigt, íhugum kannski aldrei að við séum ekki að sjá hina augljósu lausn.
• Við ímyndum okkur að svarið sé einhvers staðar þarna úti.

Einn mánuðinn er það um hvítan sykur, hvítt hveiti, hvít grjón

Einn mánuðinn er það um að finna rétta fæðubótarefnið

Fitugenið, borða eftir blóðflokkum 

Vera sykurfíklar o.s.frv.

 

Með einhverju af þessu getum við minnkað baráttuna, og firrt okkur ábyrgð í sambandi við umgengni við mat.

En með því erum við ekki að eiga við ástæðu þess að við ráðum ekki við umgengnina við mat. Við viljum bara láta eitthvað utanaðkomandi laga okkur.  En því miður liggur svarið ekki í minni sykurnotkun,  þó að það sé jákvætt að vita að hann er óhollur heilsunni.

Frelsi frá þráhyggju fæst ekki með því að gera eitthvað eins og að sleppa einhverju,  heldur með því að kynnast hver þú ert.  Að þekkja sjálfa/n þig.  Þekkja hvað hindrar þig og hvað þreytir þig.  Hvað þú elskar og hvað þú heldur að þú elskir vegna þess að þú trúir að þú getir ekki fengið það.

 

Höfundur komst að því að borða snérist um aðeins eitt: Að næra líkamann. Og þessi líkami vildi lifa.  Hann elskaði að vera lifandi. 

 

Hinar sjö leiðbeiningar um hvernig við borðum er ein leið til að ná markmiðum þess að vera frjáls. 

 

Fyrst þegar hún kenndi þær fannst henni þær leiðinlegar, en þó nauðsynlegar leiðbeiningar til að losna við ofneyslu matar.

 

Hún segir að í raun séu leiðbeiningar sjö andleg æfing.

 

Þú getur falið mat, borðað í laumi, stolist til að fara ekki eftir leiðbeiningunum - en þú getur líka einnig falið þínar sönnu tilfinningar. 

 

Þú getur logið að fólki hvað þú vilt, þarfnast og hverju þú trúir.  Og þú getur skoðað líf þitt annað hvort með því að skoða hvernig þú lifir lífinu eða hvernig þú borðar.

 

Báðar þessar leiðir leiða okkur að því sem er undirliggjandi,  þess sem er á bakvið átið, til þess sem hefur aldrei orðið svangt, hefur aldrei borðað of mikið - aldrei grennst eða fitnað.

 

Leyfarar og hamlarar þurfa sams konar áttavita.

 

Geneen bætir þarna hinar sjö leiðbeiningar "If love could speak instructions" ...

 

Kærleikurinn myndi segja:

"Borðaðu þegar þú ert svöng elskan, því ef þú gerir það ekki muntu ekki njóta bragðsins af matnum."  - "Og af hverju ættir þú að gera eitthvað sem þú nýtur ekki?" ...

 

Kærleikurinn myndi segja:

"Borðaðu það sem líkami þinn vill elskan, annars mun þér ekki líða nógu vel, og hvers vegna ættir þú að ganga um þreytt eða þunglynd vegna þess hvað þú setur í munninn?"

 

Kærleikurinn myndi segja:

 

"Hættu að borða þegar þú ert orðin södd, annars mun þér fara að líða illa - verða illa södd,  og af hverju ættir þú að eyða einni mínútu í óþarfa óþægindum."

 

En þú átt það enn til að stelast ...

 

En þegar þú sérð ljósið,  áttar þig á möguleika frelsisins  - getur þú ekki snúið til baka.

 

En kærleikurinn talar, og kannski ertu ekki stemmd til að hlusta.  Þannig mun það ganga um tíma.

 

Höfndur ráðleggur því að byrja hægt,  taka eitt skref í einu.  Veldu þér eitthvað eitt eða tvennt til að fara eftir og bættu svo við.  Taktu eftir hvernig það er að fara eftir því og muninum; hvernig er að hunsa það.

 

Treystu á framkvæmdina, treystu á löngun þína til frelsis.  Að lokum munt þú hætta að vilja gera eitthvað sem skyggir á birtuna sem er að koma inn með að uppgötva það að vera lifandi. 

 

Athugasemdir

[Jóhanna Magnúsdóttir, 5.9.2011 kl. 09:57]

Ath! er með Facebook síðu, þar sem ég safna greinum.

Hún heitir  Í kjörþyngd með kærleika (surprise!)