Framhjáhald og forboðnir ávextir ...

Barn er auðvitað ein augljósasta afleiðing framhjáhalds, en eflaust sú sjaldgæfasta.  Framhjáhald hefur alltaf afleiðingar,  hvort sem að barn verður til eða ekki,  í fyrsta lagi svíkur sá eða sú sem heldur fram hjá,  sjálfan sig, þá maka sinn og börn (ef einhver eru).

Ég man ekki prósentutöluna hvað varðar framhjáhald í sambúð og/eða hjónaböndum en hún er býsna há. 

En vegna þess að ég hef lært að beina athyglinni minni að orsök fyrst og skoða síðan afleiðingar,  - skoða hinn leka krana, frekar en pollinn á gólfinu,  þá er athyglisvert að skoða stöðu þeirra sem halda fram hjá maka sínum eða brjóta trúnaðartraustið.  

Einfaldasta orsökin er auðvitað bara kynlífsþörf (og þörf fyrir nánd stundum)  viðkomandi, - að hann eða hún fái ekki útrás fyrir hana. 

Stundum er það bara spennufíknin sem rekur fólk áfram.  Hið forboðna verður meira spennandi en það sem hægt er að fá dags daglega.  Það mætti taka dæmið af konunni sem þráir gifta manninn í næsta húsi, finnst hann spennó - þau fara að "dingla sér" saman, en svo ákveður hann að skilja og verður allt i einu frjáls maður og hvað þá? .. Er hann eins spennandi þá? 

Það er hægt að heimfæra þetta upp á flest í lífinu.  Ef við mættum borða marengstertur í hvert mál - og þær myndu ekki ftia okkur,  væri það eins freistandi eins og þegar upp á þær er boðið við einstaka tækifæri?  Það er þetta með grasið sem er grænna hinum megin girðingar og  fjarlægðina sem gerir fjöllin blá og mennina mikla. 

Við verðum að taka hið mannlega inn í myndina - mennsku okkar.  Horfast í augu við að girndin getur orðið allri skynsemi yfirsterkari.  Aðstæður geta verið heitar og  "ómótstæðilegar" ..  og til dæmis er vinnuumhverfi mjög misjafnlega "varasamt" hvað líkur á framhjáhaldi varðar.  

Þegar menn dvelja langtímum saman í fjarlægð frá fjölskyldu, verður heimurinn óraunverulegur. Maður eða kona sem endar uppí rúmi með vinnufélaga gerir það ekkert endilega vegna þess að þar sé einhver ást á ferð, aðeins skortur á snertingu, kynlífi o.s.frv.  

Það er ekki hægt að fela sig á bak við áfengi,  en áfengið ýtir undir það að fólk láti það eftir sér sem það langar til,  eða heldur að það langi til.  Það vill varla nokkur manneskja í raun og veru særa maka sinn, brjóta á sínum eigin prinsipum.   Þarna er um sama lögmál að ræða og að sá sem veit að hann á ekki að borða djúpsteiktan mat, lætur eftir freistingum sínum.  - Yljar sér á fótum með því að missa piss í skóna. -   Hlýnar um stund,  en afleiðingarnar eru alltaf vondar.  

Skert sjálfsmynd, því að búið er að óvirða sjálfan sig,  brjóta trúnað, loforð o.s.frv.  

Oft réttlætir fólk þetta með ofangreindu; að það hafi verið svo aðframkomið - hafi ekki "fengið nóg heima"  .. makinn kaldur o.s.frv. 

Það reiknar varla nokkur hjón með því, þegar að þau standa fyrir framan prest eða borgardómara (eða hvernig sem farið er að) að það komi sá tími að þau þurfi að horfast í augu við þessa uppákomu (í orðsins fyllstu merkingu).   En það er auðvitað verið að skauta fram hjá mikilvægum staðreyndum - að það er staðreynd að margir "lenda" í framhjáhaldi, einhvern tímann á lífsleiðinni,  annað hvort sem gerendur eða þolendur - eða bæði. 

Þess vegna er mikilvægt að pör komi fram af heiðarleika allt frá upphafi, ræði um trúnað sín á milli og hvernig þeim líður gagnvart hinum aðilanum.  Stundum verður fólk bara að beita sig sjálfsaga,  velja á milli þess að halda traust og taka áhættuna á því að brjóta upp annars gott samband.  Svipað og það er bara ekki í boði að drekka áfengi þegar að verið er að taka ákveðin lyf.  

Það er ýmislegt varðandi kynlíf sem ég gæti skrifað hér, en það sem er þó aðalmálið er að kynlíf er ekki bara að athafna sig í samförum.  Kynlíf er ekki síður andlegt,  það byggist upp með náinni tengingu, sambandi milli pars.  Ef að allt hefur leikið á reiðiskjálfi yfir daginn, fýluköst,  nú eða að fólk talar lítið saman og byrgir hluti inni,  þá er hætta á að það verði "kalt" í bólinu um kvöldið.  

Þá er kynlífið bara flótti frá því að takast á við það sem raunverulega er i gangi,  takast á við tilfinningar og umræður sem þarf að fara inn í.   Sumir vilja það ekki.  Það er alveg eins og að skófla í sig Candy-floss  - næring en ekki góð næring og dugar stutt. 

Titillinn er "Forboðnir ávextir" ...  ávextirnir sem eru í boði innan sambands eða hjónabands eru alveg eins sætir og djúsí eins og þeir sem eru utan veggja sambands eða hjónabands.  En ávexti þarf að rækta, gefa þeim birtu og vökvun. 

Öll sambönd þarf að rækta, og hver einstaklingur þarf að hlúa að sér og rækta. 

Ef að síðan "mistökin" eru gerð,  þarf sá aðili innan sambandsins að taka afleiðingum gjörða sinna, koma hreint til dyranna strax, skaðinn er skeður,  en hann er mun verri ef yfir honum er þagað og  hann komi upp á yfirborðið seint og um síðir.  Hann grasserar þá innra með þeim sem hefur brotið traustið og veldur þeim sem brotið er á mun stærra sári.  Sárið kemur alltaf fram,  á einn eða annan hátt. 

Gjörningurinn er eins og krabbamein, það er betra að það uppgötvist fyrr en síðar.  Að lifa með lygi er í raun eins og krabbamein.  Þegar að sá sem hefur brotið trúnaðartraust segist ekki vilja særa maka sinn með því að segja sannleikann, er hann í raun að segja "ég treysti mér ekki til að upplifa sársaukann og skömmina við að særa konuna mína/manninn minn" ..   

Höfum þetta í huga -  orsakir og afleiðingar.  Framhjáhald getur verið ein af birtingarmyndum þess að fólk talar ekki saman, er með óuppgerð mál úr fortíð/bernsku, líður illa á einn eða annan hátt og fer því í þessa flóttaleið eða leið til að deyfa sig. Barn fylgir í fæstum tilfellum, þó það sé auðvitað alltaf möguleiki.  (Miði er möguleiki).   En afleiðingin getur verið sú að þú getur verið að fórna lífi sem þú vilt í raun ekki missa, eða lífi sem þú vilt missa, en kannt ekki að stíga út úr því?   Allt snýst þetta um heiðarleika við sjálfa/n þig og aðra. 

Leiðir til að átta sig á því hvað maður raunverulega vill er að leggjast í leiðangur sjálfsþekkingar,  og best er auðvitað að báðir aðilar í hjónabandi geri það. 

Meðvirkni er orð sem margir skilja ekki eða illa, en meðvirkni er m.a. það að ala á óæskilegri hegðun.   Þegar við höldum að við séum að gera gott en erum í raun að gera illt.  Að segja ekki sannleikann er í fæstum tilfellum góð hegðun.  

Að lokum:  Framhjáhald hefur alltaf afleiðingar,  jafnvel þó þú hugsir "hjúkk - ég slapp, konan/maðurinn veit ekkert"  - þá er það ekki sannleikur að þú sért sloppin/n .. Þú veist þetta sjálf/ur og það er nóg til að skaða þig og breyta þér sem manneskju fyrir lífstíð.  Þess vegna er betra að lifa af heilindum og koma hreint fram við maka sinn og ekki síst sjálfa/n sig. 

Þeir sem vilja kynna sér meira um meðvirkni geta farið inn á síðuna okkar hjá Lausninni www.lausnin.is  

Óttumst ekki að segja satt, því að það er engum í hag að lifa í blekkingu.

Bæti þessu fallega ljóði við sem birtist mér í morgunsárið á hinni alræmdu Facebook; 

AÐ ELSKA OG MISSA

í orðum þínum er von
ósk og einlægt innsæi
sem hvíslar því að mér
...að framtíð mín sé tryggð

ósk okkar um ást og hamingju
er einsog sólargangur
þegar myrkrið er mest
þá eru loforð birtunnar sterkust

ég óttast ekki svikin loforð
vegna þess að ég held
að betra sé að elska og missa
en missa af því að elska

(Kristján Hreinsson) 

 

Bruni með barn undir belti og Schwarzenegger utan hjónabands

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.5.2011 kl. 12:35]

Vonandi bitnar þetta ekki á drengnum.  Hvað svo sem foreldrarnir gerðu.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 19.5.2011 kl. 13:04]

Góður punktur hjá þér Ásthildur mín.  Drengurinn á að sjálfsögðu rétt á að vita hver hans raunverulegi faðir er, það hefði eflaust komið í ljós einn daginn.

Svona lagað bitnar alltaf á börnunum, líka hinum börnum Schwarzenegger.  Þau eru þarna að komast að því að þau eiga bróður, hvernig svo sem að þau koma til með að taka því.

Málið er að það eru svo margir sem "skjóta" framhjá, en setja upp heilagleika svip þegar eitthvað svona gerist og eru jafnvel tilbúnir að dæma, þrátt fyrir að hafa verið í sama pakka sjálfir.  Það er þetta með að kasta fyrsta steininum og allt það.  

Spurning kannski með gegnsæi í þessu eins og við erum að berjast fyrir gagnvart öðru í heiminum.