Um Kristsdag og bænaskjal

Það sem ég sé (upplifi) sem utanaðkomandi) varðandi Kristsdaginn: 1. Það kom út bænaskjal, með bænarefnum þar sem sum voru þess eðlis að þau gátu virkað stuðandi og jafnvel meiðandi. 2. Bænaskjalið virðist EKKI hafa verið notað á Kristsdeginum sjálfum.  3. Fjölmiðla vantar eitthvað til að hrista upp í fólki, og það er búið að gefa upp tilefnið (sem er bænaskjalið). 4. Þau sem voru á Kristsdegi eru segja einum rómi að dagurinn hafi verið góður og fylltur góðum sameiningaranda.

Það eru því þrjár meginhliðar á þessu: 1) hlið fjölmiðlanna - 2) hlið þeirra sem sjá meiðandi bænaskjal - 3) hlið þeirra (og upplifun) sem voru á hátíðinni (veit ekki hvort þau sáu bænaskjal eða hvort það skipti þau máli).

Ég sá hlið 1í upphafi og mér brá svakalega við fyrirsögnina á Vísi - og varð fyrir miklum vonbrigðum, og mín upplifun af fréttaflutningi var að þarna hefði verið einhvers konar "Teboðs-samkoma" þar sem átti að hafa vit fyrir lýðnum. - Í framhaldi skoðaði ég hlið 2, þ.e.a.s. bænaskjalið og sá ýmislegt rangt og stuðandi  við þetta. - 

Vandamálið virðist vera bænaskjalið, sem var tengt við hátíðina. Það er ekki hægt að afneita því. Það er eins og lagalisti sem hafi verið settur upp fyrir kórahátíð og svo kemur kórinn og segir: "En við sungum ekki þessi lög og það var svo indælt og dásamlegt hjá okkur." - Þar small inn hlið 3. Það er því ekki lengur þessi dagur sem verið er að gagnrýna, heldur þetta viðhengi dagsins sem er auðvitað tengt honum. Þar liggur vandinn, í hugmyndafræðinni þar á bakvið, sem er eins og áður sagði meiðandi.

Aðal málið virðist því vera að vanda sig betur næst. Kannski vissu sumir sem fóru á hátíðina ekki af þessu skjali og koma nú bara hissa og sár undan því að hafa verið jafnvel ásökuð fyrir að vera þátttakendur í deginum? ..

Þetta virðist nú þegar verið farið að valda sárindum og sundrungu og það er ekki þar sem við viljum vera stödd í þessari kristnu fjölskyldu, nú eða bara alheimsfjölksyldunni.  Það er mikilvægt að allir fái að tjá sig, hvort sem það er í bæn eða með að bera undir það sem verið er að ræða, eða eigin upplifanir. Það sem við upplfum er nefnilega það mikilvægasta og að sjálfsögðu líka það sem náunginn upplifir. Hvert og eitt okkar ber ábyrgð á eigin upplifun, - en þau sem eru í ábyrgðarstöðum innan kirkju, verða að sjálfsögðu að svara fyrir það sem sagt er í þeirra nafni, eða nafni kirkjunnar. -

Gagnrýnendur eru fljótir að spretta upp ef eitthvað bitastætt finnst - það vitum við. Þau sem tjá sig um innihald bænaskjalsins og furða sig á efni þess eru í raun að taka ábyrgð gagnvart því fólki sem bregður og jafnvel verður sárt, sérstaklega vegna framsetningar á bæn um fóstureyðingar. Þess vegna fnnst mér sjálfsagt að sérarnir Hildur Eir og Kristín Þórunn segi sína meiningu. Það hljóta að koma spurningingar frá t.d. konum sem hafa þurft að fara í gegnum fóstureyðingarferlið, - hvort að Þjóðkirkja sé sammála bænaskjalinu. Við ræddum þetta efni mikið í guðfræðideils í kúrsinum Siðfræði lífs og dauða hjá föðurbróður mínum heitnum Birni Björnssyni, - og vissulega er þetta kirkjunnar mál að hafa skoðun á - og ekki bara félagslegt.

Í stuttu máli: Vandamálið virðist vera bænaskjalið, eða túlkun á því,  sem síðan var ekki notað á Kristsdegi, en gefur tóninn - og fjölmiðlar grípa tóninn, en alls ekki fólkið sem sótti Kristsdag, þar var gefinn annar tónn, sem virðist ekki hafa náð eyrum fjölmiðla - eða hann var of góður og jákvæður til að það yrði frétt.

KÆRLEIKUR <3