Naflaskoðun

27.5.2013 | 16:15

Það er einfaldlega til sært fólk ....

Eftirfarandi er hugleiðing út frá grein með fyrirsögninni "Það er einfaldlega til vont fólk" ..
Sjá ef smellt er HÉR
Það er einfaldlega til sært fólk, fólk sem kann ekki samskipti, fólk sem hefur alist upp við alkóhólisma, veikindi á heimili, við vanvirkar aðstæður o.s.frv. - þetta fólk er sært og samskiptin eru að miklu leyti byggð á sársauka, þörf fyrir viðurkenningu, þörf fyrir athygli .. byggð á því að hamingjan eigi að koma frá hinum aðilanum .. báðir aðilar geta því samtímis gegnt hlutverki gerenda og þolenda, allt eftir því hvernig á það er litið.

Við sársaukann myndast líka vantraust á lífið og þörfin fyrir að stjórna, stjórna öðrum vegna þess að við treystum engu og engum fyrir horn.
Við erum reyndar öll særð börn særðra barna, en við förum misjafnlega vel með það. Mikilvægast er að vakna til meðvitundar um hvað okkur er bjóðandi og hvað við getum boðið öðrum upp á.

Hugrekki og sjálfsvirðing eru þarna lykilorð. Ofbeldi - NEI TAKK

Athugasemdir

Tiltölulega nýlegt fyrirbæri í greiningu á geðröskun kallast "Border line". Mér skilst að eftir að það var skilgreint og síðar greint betur sé því skipt í 11 þrep í dag. Það er víst ennþá ágreiningur um sitthvað sem snýr að "Border line". Af gefnu tilefni hef ég reynt að kynna mér þetta fyrirbæri. Þetta hefur mikið að gera með að lesa vitlaust út úr aðstæðum og framkomu annarra. Mistúlka orð og framkomu. Versta / ýktasta dæmið liggur nálægt siðblindu. Þá á það kannski frekar heima með pistli þínum um "Konur sem beita ofbeldi" en pistilinn um sært fólk.

Í framhaldi af "Konur sem beita ofbeldi" rifja ég upp sögu af vinnufélaga mínum í álverinu í Straumsvík. Þau hjón eru bæði fallin frá í dag. Kallinn var nasisti og nokkuð yfirlýsingaglaður sem slíkur. Tók meðal annars þátt í því að reyna að stofna nasistaflokk um miðjan áttunda áratuginn. Heimafyrir var laminn af konunni. Þegar við fengum okkur í glas saman bað hann mann um að fylgja sér heim því að konan var ekki eins ofbeldisfull þegar einhver annar var viðstaddur. Samt sparkaði hún í hann og sló til hans. En hann sagði það vera mun mildari framkomu en þegar hann mætti einn heim.

Þegar stofnað var kvennaathvarf skrifaði maðurinn grein í Morgunblaðið og taldi nauðsyn á karlaathvarfi. Þá unnum við ekki lengur saman. Ég var farinn að vinna á auglýsingastofu. Konur sem unnu með mér lásu grein mannsins og héldu að hann væri að gera grín að Kvennaathvarfinu. Ég vissi betur.

Sagan endaði illa. Eitthvað brast hjá kallinum. Eitt sinn þegar konan lamdi hann þá greip hann til hnífs og var í kjölfar vistaður á Kleppi. Þar dó hann skömmu síðar. Ég fer ekki nánar út í atburðarrásina af tilliti við börn þeirra.

Jens Guð, 28.5.2013 kl. 00:39