Naflaskoðun

4.2.2012 | 09:51

Fyrirsjáanleg vonbrigði þegar verðmætið er metið í unglegu útliti ..

Því fyrr sem við gerum okkur grein fyrir innra verðmæti, verðmæti sálarinnar sem er óbreytanlegt því betra. - Það er að sjálfsögðu erfitt í samfélagi sem er eins veikt og okkar er, - en þess mikilvægara er að öðlast sjálfstraust og upplifa innra verðmæti, án tillits til stöðu, stéttar, menntunar, fjölskyldu, efnahags, útlits .. Verðmætið verður að koma innan frá, ekki vegna þess að aðrir segja okkur að við séum það, ekki aðeins í gegnum viðurkenningar hið ytra - og hvað þá að við séum aðeins verðmæt ef við erum ungleg og hrukkulaus. - Það verður aldrei, hver hrukka er reynsla og gerir okkur í raun ríkari. - Enda talað um að vera reynslunni ríkari.

Geenen Roth, sem skrifaði m.a. bókina "Women, Food and God, an Unexpected Path to Almost Everything" - tók þetta fyrir þegar hún var að fjalla um fegurð sálarinnar, vegna þess að það er aðeins þegar við förum að viðurkenna hana að við förum af stað með því hugarfari sem við eigum skilið.

Geneen segir að maturinn sé besti kennarinn. Ef við erum tilbúin að horfa inn á við í stað þess að flýja út á við - og ef þú ert tilbúin að vera staðföst og hoppa ekki á nýjasta megrunarkúrinn hefur þú það sem fólk leitar eftir hjá gúrúum í Indlandi.

Geneen segir það vera hið sama að forðast sjálfan sig og forðast Guð. - Og með fííkn erum við því að forðast bæði. - Fíkn er afleiðing þess að horfast ekki í augu við okkur sjálf, samþykkja okkur ekki, fyrirgefa okkur ekki, elska okkur ekki og virða okkur ekki.

Geneen talar um þrjú ferðalög að hætti Súfista: "Three Journeys of the Spiritual Path"

Ferðalag frá Guði
Ferðalag til Guðs
Ferðalag í Guði

Það sem við erum að gera þegar við flýjum okkur sjálf, viljum breyta útliti okkar til að geðjast öðrum t.d.

Ferðalagið frá Guði: þarna trúir þú því að þú sért það sem þú gerir, það sem þú vigtar, áorkar, svo þú eyðir tíma þínum í að reyna að skreyta þig með ytri mælikvarða um gildi þitt.
Vegna þess að jafnvel grannt og frægt fólk verður óhjákvæmilega gamalt, fær appelsínuhúð og deyr - er ferðalag frá Guði 100% líklegt til að valda vonbrigðum.

Í matarútgáfunni af þessu ferðalagi -
Ferðalagið frá okkur sjálfum - þarna eyðir þú árum, stundum öllu lífinu í megrun, föstu, ofáti, við líkamsrækt, svo í sófanum því þú nennir ekki enn einni armréttu eða hundaæfingu. Á þessu stigi er aðalmarkmiðið að laga sjálfa þig, ná kjörþyngd og losa sjálfa þig að eilífu við fókusinn á mat. Vegna þess að sambandið við mat er aðeins smækkuð mynd (microcosmos) af sambandinu þínu við annað í lífinu (og trú þína varðandi gnægð, skort, ótta, góðverk, Guð) verða allar tilraunir til að breyta matarhlutanum án þess að taka inn trúna sem það opinberar , eins og útgáfa Súfistana, einnig enda 100% í vonbrigðum!

Við verðum að spyrja okkur: "Af hverju?" - Af hverju vil ég til dæmis ná kjörþyngd? - Það er ekkert að því að vilja heilbrigði. að geta hlaupið upp Esjuna án þess að vera másandi og blásandi, lifa ekki sem offitusjúklingur - en forsendurnar verða að vera réttar. Þær verða að koma innan frá, ekki vegna þess að þú hatar þig eins og þú ert, heldur vegna þess að þú elskar þig og þú vilt komast nær kjarna þínum - þessum sem þú elskar. - En því miður er raunin sú að þú ert að flýja sjálfa þig, með því að borða ofan í tilfinningar, eða svelta líkama þinn, beita hann ofstjórn eins og gerist í tilfellinu sem Demi Moore er að glíma við.

Hvers konar fyrirmynd er hún börnum sínum þegar upp er staðið? Mamma sem er alltaf að reyna að vera ungleg og grönn? - En bullandi óhamingjusöm! -

Á sama hátt og við óskum börnum okkar, og öllum börnum þessa heims að þau séu hamingjusöm, glöð og heilbrigð, þá óska börnin að við; mömmur og pabbar, séum hamingjusöm, glöð og heilbrigð.

Við berjum okkur ekki til gleði, skömmum okkur ekki til samþykkis - heldur þurfum við að fara að elska okkur nógu mikið til að vilja aðeins það besta, bæði fyrir líkama og sál - lifa í heiðarleika og hversdagslegu hugrekki sem felst m.a. í því að tjá okkur um tilfinningar okkar.

Öll erum við verðmæt sköpun Guðs, og höfum öll sama rétt til að skína, en við höfum valið um að skína eða ekki. Dempa okkur með því að geta ekki verið glöð nema við pössum inn í piparkökumótið sem samfélagið setur okkur. Geneen Roth talar hér um að koma heim til okkar sjálfra!