Ertu matur eða manneskja? Erum við það sem við borðum eða erum við það sem við erum? Veistu hver þú ert?

Svolítið dramatískur titill, að sjálfsögðu skiptir máli að maturinn sem við látum ofan í okkur sé næringarríkur, það er bara almenn skynsemi.  Hér er ég meira að tala um að virði mannssálarinnar, virði okkar er eigi metið né vegið eftir hvað við borðum.    

Hvað segir þú um að skoða  þann möguleika að vandamál tengd offitu hafi ekkert eða lítið með mat að gera?  Það sé aðeins birtingarmynd,  aðeins toppurinn á ískjakanum!  Líkamsþyngdin sé aðeins birtingarmynd vandans?

Sumir eru andlegir offitusjúklingar og það sést aldrei utan á þeim. Það þarf hugrekki til að ganga inn í tilfinningar sínar, að horfast í augu við lífið, upplifa höfnun, upplifa sorg - við eigum það til að svæfa þær með neyslu, fáum okkur bjór, vín, mat,  leitum í tölvur, vinnu...

Þegar þú hefur leitað sátta milli líkama og huga, sátta við sjálfa þig hættir þú að nota mat sem huggun, þunglyndis-eða deyfilyf.  Þú lærir að hlusta á líkama þinn og virða, borða þegar þú ert svöng  og nýtur þess, en hættir þegar þú ert södd. 

Hvað ef umgengni þín við mat endurspeglar umgengni þína við allt annað í lífinu? ... Missir þú meðvitund þegar þú borðar?   Viltu lifa í meðvitundarleysi og hvað segir það um lífið þitt almennt?  Hvað þarf að skoða?

"Food for thought"

Af hverju þarftu að borða popp og drekka kók í bíó á meðan að þú ert að njóta veislu fyrir hugann?  Hver græðir á því?  Af hverju ekki að njóta þess að borða popp og drekka kók með fullri meðvitund, eða er myndin ekki nógu góð til að sleppa því að borða á meðan?

Í námskeiðinu "Meðvitund í stað megrunar"  skoðum við saman rótina fyrir meðvitundarleysinu og vöknum!  Nokkur pláss laus - byrjum í kvöld kl. 20:00 ;-)   Vertu með - vertu hugrökk!

Hægt að skrá sig hér:  Lausnin.is

p.s. ég er að byrja að vinna með þessa lausn,  þess vegna er verði haldið í lágmarki.  Fyrsta (vonandi af mörgum) námskeiðið verður haldið fyrir konur.  Ef  fólk hefur áhuga á þessu málefni er möguleiki að halda fyrirlestur fyrir hópa eða stofnanir.  

Upplýsingar:  [e-mail]

 

----

Smá "viðbót" um hugrekkið:

Hugrekki .. að lifa af heilu hjarta

Innblástur frá Brene Brown - „The Power of Vulnerability"

Máttur berskjöldunar - Máttur varnarleysis -  Máttur þess að fella varnir

 

Hugrekki - Courage

Íslenska orðið hugrekki vísar til hugans, en courage vísar til hjartans, en er komið af latneska orðinu core, sem þýðir hjarta. Á frönsku er hjartað:  coeur.  Í enskunni er orðið core notað fyrir kjarna.

En hugrekkið er eitthvað sem kemur frá kjarnanum, frá hjarta manneskjunnar.  Það er þó umdeilt í  andans fræðum hvort að kjarni hugsunar manneskjunnar sé í maganum (gut feeling)  eða hjartanu (follow your heart). 

En hvaða hugrekki er Brene Brown að tala um? 

Hún er að tala um hugrekkið: 

- við að sætta sig við að vera ófullkomin/n

- við að leyfa sér að lifa,

- við að  lifa eins og við sjálf viljum 

-  að lifa eins og við erum í innsta kjarna en ekki eins og utanaðkomandi vilja eða halda að maður vilji lifa

-  til að meta sjálfa sig sem gilda og verðuga  manneskju

 --------

Fólk sem er tilbúið að taka utan um sig sjálft fyrst og svo aðra, er hugrakkt.

 Fólk sem er tilbúið að vera það sjálft,  láta af því að vera það sem aðrir vildu að þeir væru er hugrakkt.

Fólk er hugrakkt sem er tilbúið til að samþykkja varnarleysi sitt eða viðkvæmni sína,  það að fella varnir er nauðsynlegt.

Hvað er að fella varnir?   Það er að horfast í augu við lífið eins og það er,  taka á móti því sem koma skal,  en ekki flýja af hólmi, hörfa undan eða deyfa sig.

Það þarf hugrekki til að ganga inn í erfiðar tilfinningar, við eigum það til að svæfa þær eða deyfa með neyslu, fá okkur tvo bjóra, rauðvínsglas, of mikið af mat - leita í tölvur, vinnu.. allt sem tengja má við fíkn.   En málið er að það skilar okkur ekki hamingjusömum. 

 

Til að geta upplifað hamingju, gleði, ást - þá þurfum við líka að hafa hugrekki til að ganga inn í andstæðuna; óhamingju, sorg, reiði o.s.frv.  Það er það sem það þýðir að vera tilfinningavera.

Ef við brynjum okkur,  er hætta á að við brynjum okkur líka (óvart) fyrir hinu góða.

Að fara inn í sorgarferli krefst því hugrekkis.  Nýlega var grein í fjölmiðlum þar sem var rætt um að fólki væri gefið lyf við sorg.  Það er ekki lækning, aðeins deyfing. 

Hugrekki - er þá þor til að takast á við tilfinningarnar, horfast í augu við þær, vera sýnilegur þeim og fólki út á við.  Jafnvel að  bera þær á torg, sem þótti mikið tabú hér áður.

Við þurfum að hafa hugrekki til að ganga inn í aðstæður, án þess að vita hver útkoman verður. Hætta að strengja öryggisnet fyrir tilfinningar. 

 

Ástæðan fyrir því að við oft höfnum ást er óttinn við að vera hafnað sjálfum,  eða óttinn við að særa aðra.   Það þýðir að við erum farin að setja óttann í forgang fyrir ástina.  Hugrekki er að fara af stað þrátt fyrir óttann, þannig sigrumst við á honum. Útkoman verður bara að koma í ljós, en ef við stöðvum okkur vegna óttans verður engin útkoma og við lifum í stöðnun.  

Við eigum  ekki alltaf að þurfa að vita "hvað næst" og hvernig þetta eða hitt fer.  Það stöðvar mann í áskorunum sem okkur er ætlað að takast á við, aftengir okkur frá fólki sem okkur er ætlað að þekkja og kynnast.  Við þurfum ekki, og eigum ekki, að vera alltaf að skammast okkar fyrir þetta og hitt.  "Skammastu þín" er eitt það ljótasta sem hægt er að segja við fólk,  hvað þá við okkur sjálf. 

Viðbót:

Hér er mikið fjallað um að gera eins og maður sjálfur vill, en ekki alltaf vera að fara eftir öðrum.   Sjálfsþekking,  þekking á eigin vilja er því bráðnauðsynleg.  Hver erum við í okkar innsta kjarna,  hverju þurfum við að eyða af harða diskinum til að geta lifað sem 100% við sjálf? .. 

p.s. er það hægt?

Það sem hér á undan kemur er blanda af mínum eigin hugrenningum og Brene Brown. 

Jóhanna Magnúsdóttir

Maí 2011