Mikilvægi heiðarleikans ....

Við eigum það til, - að afneita okkar hluta í rangindum, finna sökudólga útí bæ sem einhvers konar björgun á okkar andliti (grímu) - þegar við höfum í raun sjálf klúðrað málum. - Gott og vel, margir sleppa með skrekkinn. Þ.e.a.s. þeir halda andlitinu (grímunni) fyrir utanaðkomandi. Þó við komumst upp með eitthvað - gerir það okkur ekki að betri manneskjum. Manneskjan sem kemst upp með að halda framhjá maka sínum er ekki betri en sú sem er afhjúpuð.

Ekki er betri músin sem læðist en sú sem stekkur.

Sá sem drekkur í laumi og segist drekka 3 glös þegar hann drekkur í raun 10 er sami alkóhólistinn og sá sem viðurkennir sinn alkóhólisma. - Það er bara munur á heiðarleika. Ef við lifum í óheiðarleika getum við aldrei orðið hamingjusöm, það er engin lygi stærri en að ljúga að sjálfum sér. Um leið og við segjum satt, vörpum við frá okkur skömminni. Skömmin er það sem ýtir undir það að við ljúgum og skömmin ýtir undir það að við flýjum sársaukann.

Eina RAUNVERULEGA frelsunin úr vítahring skammar er í gegnum sannleikann og það að hætta að gera aðra ábyrga fyrir okkur. - Hætta að leita að sökudólgum, eða gefa þeim eða því sem við köllum sökudólga vald yfir okkar líðan og lífi.

 

Lífið er núna - það þarf að segja satt - fyrirgefa sjálfum sér og lifa heiðarlega, eins og okkur er framast unnt.

Um Kristsdag og bænaskjal

Það sem ég sé (upplifi) sem utanaðkomandi) varðandi Kristsdaginn: 1. Það kom út bænaskjal, með bænarefnum þar sem sum voru þess eðlis að þau gátu virkað stuðandi og jafnvel meiðandi. 2. Bænaskjalið virðist EKKI hafa verið notað á Kristsdeginum sjálfum.  3. Fjölmiðla vantar eitthvað til að hrista upp í fólki, og það er búið að gefa upp tilefnið (sem er bænaskjalið). 4. Þau sem voru á Kristsdegi eru segja einum rómi að dagurinn hafi verið góður og fylltur góðum sameiningaranda.

Það eru því þrjár meginhliðar á þessu: 1) hlið fjölmiðlanna - 2) hlið þeirra sem sjá meiðandi bænaskjal - 3) hlið þeirra (og upplifun) sem voru á hátíðinni (veit ekki hvort þau sáu bænaskjal eða hvort það skipti þau máli).

Ég sá hlið 1í upphafi og mér brá svakalega við fyrirsögnina á Vísi - og varð fyrir miklum vonbrigðum, og mín upplifun af fréttaflutningi var að þarna hefði verið einhvers konar "Teboðs-samkoma" þar sem átti að hafa vit fyrir lýðnum. - Í framhaldi skoðaði ég hlið 2, þ.e.a.s. bænaskjalið og sá ýmislegt rangt og stuðandi  við þetta. - 

Vandamálið virðist vera bænaskjalið, sem var tengt við hátíðina. Það er ekki hægt að afneita því. Það er eins og lagalisti sem hafi verið settur upp fyrir kórahátíð og svo kemur kórinn og segir: "En við sungum ekki þessi lög og það var svo indælt og dásamlegt hjá okkur." - Þar small inn hlið 3. Það er því ekki lengur þessi dagur sem verið er að gagnrýna, heldur þetta viðhengi dagsins sem er auðvitað tengt honum. Þar liggur vandinn, í hugmyndafræðinni þar á bakvið, sem er eins og áður sagði meiðandi.

Aðal málið virðist því vera að vanda sig betur næst. Kannski vissu sumir sem fóru á hátíðina ekki af þessu skjali og koma nú bara hissa og sár undan því að hafa verið jafnvel ásökuð fyrir að vera þátttakendur í deginum? ..

Þetta virðist nú þegar verið farið að valda sárindum og sundrungu og það er ekki þar sem við viljum vera stödd í þessari kristnu fjölskyldu, nú eða bara alheimsfjölksyldunni.  Það er mikilvægt að allir fái að tjá sig, hvort sem það er í bæn eða með að bera undir það sem verið er að ræða, eða eigin upplifanir. Það sem við upplfum er nefnilega það mikilvægasta og að sjálfsögðu líka það sem náunginn upplifir. Hvert og eitt okkar ber ábyrgð á eigin upplifun, - en þau sem eru í ábyrgðarstöðum innan kirkju, verða að sjálfsögðu að svara fyrir það sem sagt er í þeirra nafni, eða nafni kirkjunnar. -

Gagnrýnendur eru fljótir að spretta upp ef eitthvað bitastætt finnst - það vitum við. Þau sem tjá sig um innihald bænaskjalsins og furða sig á efni þess eru í raun að taka ábyrgð gagnvart því fólki sem bregður og jafnvel verður sárt, sérstaklega vegna framsetningar á bæn um fóstureyðingar. Þess vegna fnnst mér sjálfsagt að sérarnir Hildur Eir og Kristín Þórunn segi sína meiningu. Það hljóta að koma spurningingar frá t.d. konum sem hafa þurft að fara í gegnum fóstureyðingarferlið, - hvort að Þjóðkirkja sé sammála bænaskjalinu. Við ræddum þetta efni mikið í guðfræðideils í kúrsinum Siðfræði lífs og dauða hjá föðurbróður mínum heitnum Birni Björnssyni, - og vissulega er þetta kirkjunnar mál að hafa skoðun á - og ekki bara félagslegt.

Í stuttu máli: Vandamálið virðist vera bænaskjalið, eða túlkun á því,  sem síðan var ekki notað á Kristsdegi, en gefur tóninn - og fjölmiðlar grípa tóninn, en alls ekki fólkið sem sótti Kristsdag, þar var gefinn annar tónn, sem virðist ekki hafa náð eyrum fjölmiðla - eða hann var of góður og jákvæður til að það yrði frétt.

KÆRLEIKUR <3

Ekki láta annað fólk ráða þínu geði ...

Það er stutt að leita í æðruleysisbænina, - þar sem við biðjum um sátt við það sem við getum ekki breytt og kjark til að breyta því sem við getum breytt. -

Getum við breytt öðru fólki? -  Já og Nei.  Við gerum það a.m.k. ekki með handafli.  Við getum sagt manneskju hvað hún á að gera og hvernig hún á að haga lífi sínu, - en það er alltaf hennar ákvörðun hvað hún gerir, og það verður að vera skv. hennar eigin vilja.   Við eigum í raun ekkert með það að stjórna annarra lífi. -   Við getum gefið góð ráð og leiðbeiningar, ef fólk óskar þess af okkur, en óumbeðin ráð eru yfirleitt stjórnsemi, í þá átt að við viljum stjórna og breyta öðrum eða hegðun þeirra.

Það er stundum erfitt að sleppa tökunum, og við getum orðið úrvinda að stjórnast í öllu þessu fólki sem við teljum að kunni ekki fótum sínum forráð. -

"Relax - nothing is under control" - er ágæt setning til að grípa í þegar maður er kominn inn í svona hvirfilbyl, þegar allir og allt eru að "klikka" að okkar mati. -

Þá er best að sækja sér frið hið innra, - hætta að stilla fókus á annað fólk og gjörðir þeirra og bara koma heim í heiðardalinn til sjálfs sín. -   Það kallast "Æðruleysi" -  lognið í storminum. -   Þú slakar á og leyfir fólki bara að takast á við sín vandamál - svo framarlega sem það er orðið sjálfráða.   Það er ekki hægt að taka ábyrgðina af fólki og við getum ekki borið ábyrgð á fullorðnu fólki,  - það er hreinlega ekki í okkar verkahring.

Þarna fer fókusinn inn á við og á okkur sjálf. -   Lífið á að vera skemmtilegt og ef að fólk er með mikið vesen og leiðindi, þá verður lífið leiðinlegt,  - ef við leyfum þessu fólki að skemma fyrir okkur daginn, nú eða lífið. -   Við gefum því of mikið vægi í okkar eigin lífi og þá um leið vald á okkar lífi og ábyrgð. -

Ergelsið - pirringurinn - reiðin - kemur oft þegar fólk gerir ekki eins og VIÐ viljum að það geri. - Það stenst ekki væntingar og það sem VIÐ ætlumst til af þeim. -  Lífið er ekki Barbíleikur,  þar sem við getum ráðið hvað hver "dúkka"  Ken eða Barbí segir eða gerir.  Fólk er ekki dúkkur - og þess vegna gerir það alls konar hluti sem okkur hugnast stundum alls ekki. -

Slökum á, ekkert er undir stjórn! .. nema kannski - jú,  okkar eigið viðhorf - og við getum stjórnað okkur sjálfum,  er það ekki?   Við getum ráðið hvort við látum fólk fara í taugarnar á okkur, - eða hvort við umgöngumst fólk sem vekur með okkur neikvæðni, gremju, o.s.frv. -  Hvort við samþykkjum það sem það segir t.d. um okkur, eða lítum á það sem þeirra sannleika og við höfum okkar eigin.   Við þurfum ekki að fara í það að taka þátt í þeirra "Barbíleik" -   Við stjórnum okkar eigin - en ekki þeirra.

Svoleiðis er það nú bara.

Barn er blessun ..

Ég ár þrjú ömmubörn, tvö búa í Danmörku sem eru fimm á tíu ára,  en eitt á Íslandi og er hún yngst, aðeins fjögurra ára. 

Sú fjögurra ára ber nafnið Eva Rós, en nafnið Eva fær hún frá dóttur minni, föðursystur sinni, sem lést í janúar í fyrra. -  Mér þykir vænt um að hún beri þetta nafn, auk þess að nafnið þýðir "líf." -

Eva Rós er mikið ljós í mínu lífi, eins og hin barnabörnin Elisabeth Mai og Ísak Máni, dótturbörnin sem búa í fjarlægu landi með dönskum föður, en þau heimsæki ég eins oft og mér er kostur.

Eva Rós var í pössun i gærkvöldi, - og hún er einstaklega glaðlynt barn og elskuleg.  

Við brugðum okkur eftir kvöldmat í gær, í göngutúr til systur minnar - hér á næsta "bæ." -  Þar heillar hún frænku sína yfirleitt upp úr skónum, - og athyglin beinist að henni meðan við erum í heimsókn, enda Hulda systir  í miklu uppáhaldi og alltaf spennandi að koma í heimsókn. 

Á heimleiðinni skoðuðum við pollana og tókum nokkrar myndir, en svo spurði Eva: "Amma af hverju er himininn svona fallegur?"  -  Það tók mig smá stund að hugsa, en svaraði síðan: "Af því að himininn er spegill og þú ert að horfa í hann"..   Henni þótti þetta augljóslega gott svar, - því hún endurtók það sem ég hafði sagt:  "Himininn er fallegur af því ég er falleg" ..  :-)

Þegar við komum heim, var henni eitthvað illt í tánni og tilkynnti mér að henni væri illt í "þumaltánni" - já - elsku börnin leggja saman tvo og tvo og fá út "þumal-tá!"

Eva Rós fær að sofa í ömmu bóli þegar hún er að gista, - og þegar við vorum að fara að sofa sagði ég við hana: "Mikið er eg heppin að eiga þig" -  og þá leið ekki á löngu að hún sagði á móti "Og ég er heppin að eiga þig".. og síðan bætti hún um betur og lagðist stundarkorn á bringuna á ömmu, til að undirstrika það sem hún sagði, þarna lá hún í nokkrar sekúndur, en nógu lengi til að tárin komu fram hjá ömmunni,  - gleði - og þakkartár fyrir litlu Evuna.

Og þá hugsaði ég: "Barn er blessun."   

<3 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Amma, af hverju er himininn svona fallegur? "

STJÖRNUSPÁ - FYRIR ALLA ..

Ágæti þú, - já þú sem ert alveg einstakt eintak af manneskju.  Ef eitthvað er að íþyngja þér, slepptu því bara og hættu að reyna að stjórna því sem þú kemur aldrei til með að geta stjórnað.  Þú nærð kannski tökum á því tímabundið, en það verður ekki til langframa. -   Þú nennir varla að halda puttanum lengi í gatinu á stíflunni eða hvað? -   Hvar skilur það þig eftir? -  Jú, þá ertu fastur/föst við stífluna, og stíflan verður að þinni stíflu! -

Elskulegi þú - þú ert ekki alveg að átta þig á hversu dýrmæt manneskja þú ert, og hefur ekki alveg leyft þér að vaxa og skína eins og þú átt skilið.  Þú átt það til að láta skoðanir annarra skyggja á ljósið þitt.  Ljósið þitt má skína og á að skína,  því hvernig ætlar þú að lýsa veginn fyrir aðra ef þú heldur aftur af því og þér? -

En hvað er svo framundan minn kæri einstaklingur - þú? -  Framundan er skapandi tímabil, þú ert að skapa framtíðina og framtíðin er ævintýri! - Veistu það.  Þú ert þátttakandi í mesta ævintýri allra tíma! -  Engin ævintýri eru slétt og felld með beinum brautum.   Í ævintýrum eru góð öfl og ill, það eru álfameyjar og nornir,  risakóngulær, gryfjur og hólar.   En þú, af því það ert nú þú,  veist að þetta er ævintýri og veist (eða veist það núna)  að þú getur gert þitt besta, og ekki hins eða hennar besta.  Alltaf "ÞITT" besta.  Og þegar þú gerir þitt besta,  þá veistu að þú ert stödd/staddur í ævintýri og gerir það besta úr hverri stund.   Núna, sko. -

Þú munt mæta fallegri persónu fljótlega, - og ef þú ert ekki í ástarsambandi gæti kviknað ást.  Þessi persóna er líklegri til að koma til þín, ef þú speglar þig á hverjum degi, kyssir spegilinn og segir: "Oh ég elska þig" ..   þá snögglega birtist út úr speglinum annar aðili sem er líka búinn að vera að æfa sig og munnar ykkar mætast! -

Já, og ef þú ert í sambandi, - elsku þú,  - þá gerðu þetta endilega líka. Nema ekki við spegilinn, heldur maka þinn auðvitað.  Horfist í augu, eins og þið séuð að horfa í spegilinn og segið "Ég elska þig" .. og þið verðið spegilmynd og um leið bergmál hvers annars. -

Elsku þú, ég spái þér góðum degi,  þar sem þú leiðir sjálfa/n þig á vit ævintýranna!

<3

SPENNANDI! ... :-)

Upplýsingar um mig og fleiri pistla má lesa á www.johannamagnusdottir.com 

Að tala í sig gleði eða tala í sig kvíða ....

Það er voðalega gott að geta talað um tilfinningar sínar, - allar sorgir, vanlíðan, kvíða o.s.frv. - en það þarf þar, eins og annars staðar að hafa mótvægi til að maður tali sig og aðra í kringum sig, ekki bara niður í kviksyndi. - 

Það er, eins og áður hefur komið fram, alltaf eitthvað til að vera þakklát fyrir og kannski er það málið að þakka meira. 

Í námskeiðinu mínu "Ég get það" var eitt skiptið helgað þemanu "Kvíðalaust líf" úr bókinni "Ég get það" eftir Louise Hay. Þetta voru tvær klukkustundir í senn,  í átta skipti.  - Í fyrri stundinni sögðu allir þátttakendur frá sér og sínum kvíða, bæði gömlum kvíða og nýjum. - Herbergið var þrungið kvíða og það mátti eiginlega skera andrúmsloftið á eftir. Það var komin einhvers konar "kvíðaorka" í rýmið.

Ef ég hefði sent alla heim þarna, hefðu þau varla komið aftur næst, eða a.m.k. átt leiðindaviku framundan. - Seinni tíminn fór nefnilega í uppbyggingu og gleði, - og við hreinlega "hvolfdum" kvíðanum við og fórum í tilhlökkunar og gleðiástand.

Það er hægt að stjórna orku í herbergi, enda tölum við um "andrúmsloft" í herbergi og þá erum við að meina orkuna í herberginu, ekki hvort þar er kalt eða heitt o.s.frv.  Spurning sem sprettur fram af þessu: Er þá ekki hægt að stjórna orku í landi? Hvað með okkur á bloggi og fésbók - hver er orkan hjá okkur? -

Það þarf ekkert að lifa í afneitun þó við tölum á jákvæðu nótunum. Það er frekar að vita af því sem er að, eins og að við myndum vita ef að bensínmælirinn er kominn á rautt að við erum bensínlaus, en það dugar ekki mikið að verja of miklum tíma í að tala um það. Og ekki dugar að setja broskall yfir bensínmælinn. Það sem dugar er að segja "Hvað næst?" - Hvað ætla "ÉG" að gera. - og "Hvað langar mig að gera?" -

Það er ótúrlegur munur á því að hugsa upp og hugsa niður. - Það er hægt að tala í sig kvíða og það er hægt að tala í sig gleði. - Það er ekki meira feik að tala í sig gleði en að tala í sig kvíða. -

Ég myndi vilja sjá stjórnmálamenn með lausnir og jákvæðni.  Forseta, biskup og alla áhrifavalda vera sýnilegri í því að byggja upp þjóð. -  

Talið eitt, dugar ekki eitt og sér, - en neikvæðni, bölsýni og áhyggjur eru bara hindranir að bata þjóðar.  

Eyðum ekki orkunni í að skammast á meðan við höfum engar lausnir, - segjum frekar hvað við myndum gera betur. - Finnum úrræði.   Ég hef mikla trú á því að upphafið að lausninni finnist í því að fara að breyta hugsanaganginum, úr því að hugsa niður í það að hugsa upp.

 

Allur missir er breyting, - dauðsfall, skilnaður, atvinnumissir, húsnæðismissir o.s.frv. ..

Þegar við missum þá er það óhjákvæmilega breyting, - eitthvað sem var er ekki lengur.  

Við getum gengið í gegnum sorg, misjafnlega mikla við allan missi.  Við getum í flestum tilfellum ekki stjórnað missinum, eða því sem gerðist. -  En við getum svolítið valið nýju brautina.  Breyting þýðir að það kemur ný braut.   Hvert stefnum við eftir missi? -  Það er kannski mikilvægast af öllu að staðna ekki og festast ekki í því sem var, þó það sé sjálfsagt að líta yfir farinn veg. -

Nýja brautin getur verið með fullt af "tilfinningapollum" - sem við þurfum að vaða, ef þeir eru stórir, einherja getum við hoppað yfir. - Ef við forðumst þá, er hætta á að breytingin kenni okkur ekki neitt, þ.e.a.s. við náum ekki að þroskast af henni.  Við víkkum tilfinningalegu víddina okkar, eða þekkinguna og þroskann við að finna til.  

Margir óttast breytingar, vegna þess að það býður þeirra óvissa.  Þeir þekkja brautina sem þeir eru á, en núna er bara eitthvað nýtt. -  Ef við förum skref fyrir skref, og göngum áfram - og förum í gegnum tilfinningapollana þá munum við komast áfram.  

Ég setti hérna undir sama hatt allan missi,  en auðvitað eru ákveðnar tilfinningar meira uppi á borðinu við einn missi en annan.

Við einn missi er e.t.v.  höfnunartilfinning og skömm sterkustu tilifinningarnar.  Við annan eru það vonbrigði, reiði og doði.   Sorg er yfirskrift þessa alls.  Sorgin við missa eitthvað sem var.  

Sem betur fer eru nú ekki bara vondar tilfinningar við breytingar, - en það fer eftir eðli þeirra.  Breytingar geta verð tækifæri til að endurnýja sjálfan sig.  Þannig að þær geta verið okkur dulbúin gjöf. -   Það er þá bara ef við leitum í átt að bata og sátt.   Ef við hins vegar festumst í reiðinni, eftirsjánni - eða jafnvel hefndarhug,  þá höfum við fallið á þessu lífsins prófi.

Þau geta verið býsna grimm og erfið. -  En við höfum val.  

Það sem er í boði, er að vera á Hótel Jörð.  Önnur Hótel eru ekki í boði.   Það er undir okkur sjálfum komið hvernig við gerum vistina sem bærilegasta.  Sumu fáum við ekki ráðið, en mörgu fáum við ráðið.

Veljum vel fyrir okkur.  Veljum okkur nesti fyrir gönguna og ferðafélaga. 

"Þó ég fari um dauðans skugga dal"  (sem er ein þýðing á línu úr 23. Davíðssálmi) en "dauðans skugga dalur"  er lífið sjálft.  Við erum í göngu um lífið sem er í skugga dauðans.   Við yrðum alveg brjáluð úr ótta ef við værum stöðugt að pæla í því að við gætum dáið, - en það er svosem að eina sem við getum verið alveg viss um að gerist einn daginn. -   Við göngum bara, - og það er mjög gott að ganga bara og vera ekki að óttast heldur um allan annan missi, - eða óttast breytingar.  Enginn ferðafélagi er verri en óttinn. -  

Að ferðast í trú, og með trú er dásamlegt.  Vitandi það að allt fer vel - að lokum.  Ef það er ekki að fara vel hjá okkur,  eru það ekki lokin. -

Höfum trú - höfum elsku.  

Þá er okkur ekkert að vanbúnaði.  Það koma breytingar.  Við missum.  Sumir missa mikið, aðrir minna. Skólinn er mismunandi erfiður.  -

Sú sem þetta skrifar, er komin með fimm háskólagráður (eins og Bjarnfreðarson ;-))  í skóla lífsins, og þetta er mín reynsla.  Það er að ganga í trú, gleði og kærleika og fara með friði.

Ég kann ekki betri ráð, þau hafa reynst mér vel.

 

 

Vertu meistari hugsana þinna og líkama ...

Hver ræður þínu lífi?

Við þurfum bæði líkama og hugsun til að virka sem manneskjur á þessari jörð.

Hver/hver stjórnar?

Er það hugsun þín eða líkami þinn?

Líkaminn er (eða á að vera) þjónn sálarinnar en ekki sálin þjónn líkamans, svo ekki láta líkamann stjórna. Vertu þó væn/n við líkama þinn - eins og við alla sem þú umgengst og þakkaðu honum samstarfið og virtu. -

Hugsaðu vellíðan og þér fer að líða betur og betur.  – Líka í líkamanum.  Ef líkaminn segir “verkur” .. ekki láta hann stjórna og hugsa “verkur”  þá viðheldur þú vítahringnum.  Hugsaðu “vellíðan” -

Ef þú ert í myrkri, – ekki hugsa “myrkur” – hugsaðu ljós, og hvað kemur? – “LJÓS” -

Fólk sem hefur komið til mín í hugleiðslu, sér ljósið.  Það skynjar ljóshnött – eða bara að vera umvafin ljósi. Jafnvel í koldimmu herbergi.  Hvernig er hægt að vera í ljósi þegar herbergið er dimmt? –  Jú, við hugsum LJÓS.   Þó það gerist ekki á einu andartaki, þá þurfum við fleiri endur.  – Endur-taka.

Ef við erum að lesa undir próf, lesum við það ekki einu sinni til að muna það eða setja það í heilavírana okkar, við endurtökum.  Æfingin skapar meistarnna.  Meistarann í ljósi og meistarinn í heilsu. -

Hvað viltu vera?

Hamingjusöm manneskja? – Hugsaðu þá ekki um sorgmædda manneskju, hugsaðu hamingju. -

Grönn manneskja?

Hugsaðu þig granna manneskju, ef þú vilt vera það.

Heilbrigð manneskja?

Hugsaðu þig heilbrigða manneskju. -

Það sem fólki finnst erfitt er að rjúfa vítahringinn. -

Það sem þú veitir athygli vex.  Hugsaðu þá góðar hugsanir, – hugsaðu ást, friður, gleði, heilsa, vellíðan, velmegun …

Byrjaðu núna. – Eftir lestur pistilsins.  Lokaðu augunum og hugsaðu um allt það fallega og yndislega sem þú vilt vera og í raun ert, en hefur verið að hindra með neikvæðum hugsunum. -

Lykill að hamingjunni:

1. Anda djúpt

2. Drekka vatn

3.  Hugsa fallegar hugsanir

(Þetta er allt ókeypis)

Sjáðu hvað allt fer að verða fallegra, – þegar þú hugsar þig sigurvegara í stað þess að hugsa þig fórnarlamb hins ytra.  Þú hefur val og þú mátt ráða – hvað þú hugsar! ..

Þú ert með ljósið í hendi þér – hver stjórnar þinni hendi?

Athugaðu að við verðum ekki meistarar á einum degi, – mastersgráða kemur með æfingunni. Við þurfum að læra og við þurfum að reyna, til að virkja ljósið, – og við þurfum að hugsa ljós.  Aftur og aftur og aftur … og svo er það orðinn ávani :-)

Helgin í Kolaportinu ..

Ég er ein af þeim örfáu sem á of mikið.  Of mikið af fötum, of mikið af skóm, of mikið af bókum, of mikið af alls konar skrautmunum ...  Já, eru það annars ekki bara örfáir sem eiga of mikið? -

Og þó ég eigi of mikið, á ég örlítið í samanburði við aðra, sem eiga fulla bílskúra og geymslur - kannski vegna þess að ég hef flutt ört og því sorterað mikið.  Samt á ég of mikið til að komast yfir að nota.

Ég tók mig því til í vikunni og tók saman í poka og töskur umframmagnið og pantaði bás í Kolaportinu. - Síðast þegar ég gerði það, var Kolaportið staðsett í Seðlabankahúsinu, - og eru það u.þ.b. 25 ár síðan!

En ég s.s. lét verða af þessu, og var þar laugardag og svo "Annan í Kolaporti" - eða sunnudag. -

Kolaportið kom á óvart, en eftirfarandi skrifaði ég á tímalínuna mína á fésbókinni þegar ég kom heim:

" Jæja - Kolaportsævintýrið á enda. Ég hef ekki verið mikil Kolaportskona hingað til. Hef sett nefið upp í loft og fundist vond lykt þar inni, og draslið og dótið fór pinku í taugarnar á mér. Ég hef "læknast" - því að ég sé hvað þetta er mikið mannlífstorg. - Það var margt sem ég græddi á að fara í Kolaportið, ekki bara peninga - en það gekk þokkalega að selja, ég kom a.m.k. út í plús .. En það sem ég græddi var að vera partur af öðruvísi samfélagi, samfélagi þeirra sem selja vörur í Kolaportinu og kynntist um leið þeim sem leggja leið sína þangað og komst að raun um að margir verja flestum helgum þarna, rölta á milli bása, skoða, setjast í kaffi, rabba. Þetta er s.s. félagsmiðstöð margra. - Og hvers vegna ekki að kynnast félagsmiðstöð? Við erum alltaf að læra."

Hvað gerist þegar við lærum, - jú við víkkum sjóndeildarhringinn. Við "útvíkkumst" - ef svo má að orði komast, en daglega er það víst kallað að þroskast.  Það var lærdómur að vera í Kolaportinu, og það var bara býsna gott, því þar hitti ég bara gott, hjálplegt og elskulegt fólk, - hvert sem litið var. 

Þetta fólk er kennarar - og þakka ég þetta "helgarnámskeið" - sem ég fékk í þokkabót greitt fyrir! -

Ég græddi peninga, græddi upplifun, græddi mannauð, græddi pláss í skápunum mínum og hirslum. 

Fólkið sem keypti vörurnar mínar á "slikk" og sumt gefins græddi. Rauði Krossinn, eða þau sem hann styður með fatagjöfum, græddu líka - því að það sem varð afgangs fór mest í gám sem er staðsettur bak við Kolaportið.

Þetta kallar maður (kona) "win-win" helgi :-)  

 

Hvernig verðum við falleg? ...

Ég ætla aðeins að ræða um það hér hvernig við förum að lýsa og fáum þannig þessa "útgeislun"  sem
fólk talar um. -  Útgeislun þýðir í raun að við geislum innan frá og út og það þýðir auðvitað að við
þurfum að næra ljósið hið innra.  Eftir því sterkara sem það verður þess sterkara náum við að skína. -
 
Við megum og eigum að skína.  Við höfum öll ljósið, - við erum fædd með það, en það eru ákveðnir hlutir sem næra það og ég hef útbúið lista,  "uppskrift" - að góðri næringu.

 

• Hættum að tala illa um aðra, hvort sem við höfum rétt fyrir okkur eða ekki, – hættum að tala illa
  um okkur sjálf.  Tölum þess í stað fallega um það fólk sem okkur langar að tala vel um og um okkur sjálf.
• Hættum að bregðast  við í vörn eða með reiði, – við sjáum yfirleitt eftir því, gott að muna eftir
  stop merkinu eða að telja upp að 10.
• Ekki viðhalda gremju og velja að fyrirgefa ekki, – ef við eigum erfitt með að fyrirgefa sjálf, er
  mitt ráð að biðja Guð/æðri mátt/hið heilaga að aðstoða við það. – Fyrirgefning þýðir ekki að við samþykkjum gjörðir viðkomandi, heldur að við losum okkur frá gjörningnum.  Fyrirgefning í
  eigin garð er líka mikilvæg – og kannski mikilvægust.
• Hættum að dæma aðra, dómharka er andstæða samhygðar.
• Viðurkennum bresti okkar og fíknir.  Við finnum allt til að flýja eða deyfa- ýmsar afsaknir til að
  flýja tilfinningar okkar, eða stunda andlega iðju eins og að hugleiða og þykjumst ekki hafa tíma,
  en gefum okkur aftur á móti e.t.v. tíma til að horfa á sjónvarpið marga tíma að kvöldi  ..
  andleg tenging getur verið við fólk, við okkur sjálf og við “hið heilaga í okkar lífi.
• Verum heiðarleg – munum að taka okkur sjálf með inní pakkann – verum heiðarleg gagnvart sjálfum okkur og öðrum.  Ekki bregðast trúnaðartrausti og ekki ljúga, ekki nota heldur “hvíta”
  lygi.
• Komum fram við líkamann sem þjón, nærum hann af nærgætni og tölum fallega við hann. Ekki
  fylla hann af óhollustu í formi matar, vímuefna, alkóhóls o.s.frv.  Ofneysla efna sem breyta hugarástandi fjarlægja okkur frá hinu heilaga og okkur sjálfum. Frá kjarnanum.
• Lifum í þakklætishugsun í staðinn fyrir hugsuninni um skort, þökkum það sem við eigum, höfum
  og gerum lista yfir það,  í stað þess að vera stödd í skortinum. -

 

Við þurfum að næra innra ljósið – ljósið sem veit alltaf hvað er rétt fyrir þig, innsæið þitt.

Ást, þakklæti og gleði er límið sem heldur okkur saman.