Ert þú karlmaður sem hefur verið beittur ofbeldi af maka þínum? ..

Í gær var umfjöllun Í Landanum, og í inngangi var talað um prósentuhluta kvenna sem hefði orðið fyrir ofbeldi, en ekki var minnst á prósentuhluta karla. - Þar sem ég starfa, í Lausninni - fjölskyldumiðstöð, koma oft karlar í viðtöl sem hafa verið beittir ofbeldi.  Margir karlmenn upplifa það sem skömm (eins og konur)  og e.t.v. enn meiri skömm vegna skilaboða samfélagsins að karlmenn eigi að vera sterkir og ekki gráta eða kvarta. -  Auglýsingaiðnaður og þáttargerð styður ákveðnar staðalmyndir, þ.e.a.s. að það megi ganga yfir karlmenn,  eða jafnvel að það sé fyndið að misnota karlmenn (eins og þátturinn um Ólaf Ragnar og Guggu í Dagvaktinni á sínum tíma).

Ég bloggaði um það á sínum tíma - sjá ef smellt er HÉR  (og endilega sjá athugasemdir við færslu lika).

Mig langar að biðja karlmenn að taka þátt í þessari skoðanakönnun hér til vinstri, - hvort þeir hafi verið beittir ofbeldi af maka,  og ef svo á hvaða alvarleikaskala þeir telji ofbeldið vera, á skalanum 1 - 10 og þá er 1 aðeins leiðindaathugasemdir, og væg samviskustjórnun, en 10 gróft ofbeldi þar sem þeim er farið að líða þannig að þeir séu algjörlega brotnir.  Þetta er þáttur í vitundarvakningu þess að það eru bæði kynin sem beita ofbeldi og bæði eru beitt ofbeldi af hvort öðru, og stundum er það þannig að ofbeldið er gagnvirkt, bæði eru farin að stunda ofbeldi, en líklegast er það þá algengara að konan segi frá og henni sé trúað fremur en karlinum. -

Hér endurbirti ég pistil síðan í sumar, sem er tenging við þessa skoðanakönnun.  

Eftirfarandi grein er eftir Dr Tara J. Palmatier, PsyD,  - af einhverjum ástæðum er mun algengara að horfa í ofbeldi af hendi karlmanna gagnvart konum, kannski vegna þess að það er meira uppi á yfirborðinu, augljósara eða kannski er þessi hegðun ekki flokkuð undir ofbeldi?

En greinin er hér í minni endursögn/þýðingu.  Ég skrifa þetta í þeirri fullvissu að það þarf tvo til að deila, - og stundum má segja að báðir aðilar séu "ofbeldismenn" .. eða kunna a.m.k. alls ekki góð samskipti.

En hér er greinin:

Öskrar kærastan þín á þig, hrópar á þig eða bölvar þér?  Líður þér eins og þú getir ekki talað við neinn um samband ykkar vegna þess að enginn myndi skilja þig?  Líður þér eins og hægt og bítandi sé sambandið að gera þig sturlaðan?

Ef þér líður þannig gæti verið að þú sért í sambandi við konu sem leggur þig í tilfinningalegt einelti (emotional bully).   Flestir karlmenn vilja ekki viðurkenna að þeir séu í ofbeldissambandi. Þeir lýsa sambandinu frekar eins og að konan/kærastan sé brjáluð, tilfinningarík, afskiptasöm eða stjórnsöm, jafnvel að þar séu stanslausir árekstrar.  Ef þú notar svona orð er líklegt að það sé verið að beita þig andlegu ofbeldi.

Þekkir þú eftirfarandi hegðunarmynstur?

1) Stjórnun/einelti (bullying)   Ef hún fær ekki sínu framgengt,  fer allt í bál og brand.  Hún vill stjórna þér og fer út í að lítillækka þig til að gera það. Hún notar ofbeldi orða og hótanir til að fá það fram sem hún vill.  Það lætur henni líða eins og hún sé valdamikil og lætur þér líða illa.*  Fólk með sjálfshverfan  persónuleika stundar oft þessa hegðun.

Afleiðing:  Þú missir sjálfsvirðinguna og upplifir þig sigraðan, sorgmæddan og einmana.  Þú þróar með þér  það sem kallað er Stockholm Syndrome, þar sem þú gengur í lið með andstæðingnum og ferð að verja hegðun hans fyrir öðrum. 

2) Ósanngjarnar væntingar.    Hversu mikið sem þú reynir að gefa, það er aldrei nóg.  Hún ætlast til að þú hættir hverju sem þú ert að gera til að sinna hennar þörfum. Hvaða óþægindum sem það veldur, hún er í fyrsta sæti.  Hún er með ótæmandi væntingalista,  sem enginn dauðlegur maður getur nokkurn tíma uppfyllt.

Algengar kvartanir:  Þú ert aldrei nógu rómantískur, þú verð aldrei nógu miklum tíma með mér,  þú ert ekki nógu tilfinninganæmur, þú ert ekki nógu klár til að fatta hvaða þarfir ég hef, þú ert ekki að afla nægilegra tekna, þú ert ekki nógu.. FYLLTU Í EYÐUNA.  Þú verður aldrei nógu góður vegna þess að það er aldrei hægt að geðjast þessari konu fullkomlega. Enginn mun nokkurn tímann vera nógu góður fyrir hana,  svo ekki taka því persónulega.

Afleiðing:  Þú ert stöðugt gagnrýndur vegna þess að þú getur ekki mætt þörfum hennar og væntingum og upplifun af lærðu hjálparleysi.  Þú upplifir þig vanmáttugan og sigraðan þar sem hún stillir þér upp í vonlausar eða "no-win" aðstæður.

3) Munnlegar árásir. Þetta útskýrir sig sjálft.   Hún notar alls konar uppnefni,  notar fagorð - vopnuð yfirborðslegri þekkingu á sálfræði.  Notar greiningar, gagnrýnir, hótar, öskrar, blótar, beitir kaldhæðni, niðurlægingu og ýkir galla þína.  Gerir grín að þér fyrir framan aðra, þar með talið börnin þín og aðra sem hún þorir.  Hún myndi ekki gera þetta við þann sem stöðvaði þessa hegðun og segði sér nóg boðið.

Afleiðing:  Sjálfstraust þitt og verðmætamat þitt hverfur.  Þú ferð jafnvel að trúa þessum hræðilegu hlutum sem hún segir við þig.

4) "Gaslighting" -  "Ég gerði þetta ekki"  "Ég veit ekki hvað þú ert að tala um"  "Þetta var ekki svona slæmt"  "Ég veit ekki um hvað þú ert að tala" "Þú ert að ímynda þér þetta" "Hættu að skálda" .. Ef að konan í sambandinu hefur tilhneygingu til þess að fá köst af "Borderline" eða sjálfhverfum reiðiköstum -  þar sem æsingurinn verður eins og stormsveipur getur vel verið að hún muni ekki það sem hún sagði eða gerði.  En hvort sem er, ekki efast um að þú munir það sem hún sagði.  Það var sagt og það var vont og ekki efast um geðheilsu þína.  Þetta er það sem kallað er  "crazy-making" hegðun sem skilur þig eftir í lausu lofti, ringlaðan og hjálparlausan.

5) Óvænt viðbrögð.    Hring eftir hring fer hún.  Hvar hún stoppar veit enginn.  Þennan daginn hegðar hún sér svona og hinn hinsegin. Til dæmis segir hún að það sé allt í lagi að þú sért að senda tölvupóst fyrir framan hana á mánudegi, en á miðvikudegi er þessi hegðun lítillækkandi, tillitslaus, "þú elskar mig ekki" er sagt og "þú ert vinnualki" ..en á föstudegi væri þetta allt í lagi aftur.

Að segja að einn daginn að eitthvað sé í lagi og hinn að það sé ekki í lagi er hegðun andlegs ofbeldismanns.  Það er eins og að ganga í gegnum jarðsprengjusvæði þar sem verið er að færa til jarðsprengjurnar.

Afleiðingar:  Þú ert alltaf á nálum, tiplandi á tánum og bíða eftir hvað gerist næst.  Það eru áfallaviðbrögð.  Vegna þess að þú getur ekki spáð fyririrfram i viðbrögð hennar, þar sem þau eru svona ófyrirsjáanleg verður þú ofurnæmur á breytingar í skapinu á henni og mögulegum sprengjum, sem skilja þig eftir í viðvarandi kvíðaástandi og mögulega í ótta.  Það er heilbrigðismerki að vera hræddur við svona ástand. Ekki skammast þín fyrir að viðurkenna það.

6) Stanslaus óreiða.   Hún er háð rifrildum (conflicts). Hún fær orku úr adrenalíninu og dramanu.  Hún gæti mögulega byrjað rifrildi til að forðast nánd,  til að forðast að horfast í augu við ruglið í sér, til að forðast að upplifa sig minni, og hið furðulega, sem tilraun til að forðast að vera yfirgefin.  Hún gæti líka viljandi hafið árekstra til að geta fengið þig til að bregðast við með illu, svo hún fái tækifæri til að kalla ÞIG ofbeldisfullan og HÚN geti leikið fórnarlambið.  Þetta er varnaraðferð sem kölluð er "projective identification"  - eflaust einhvers konar frávarp.

Afleiðing:  Þú verður tilfinningaleg fyllibitta (emotionally punch drunk).   Þú er skilinn eftir ringlaður og skilur ekki upp né niður í hlutunum.  Þetta er mjög stressandi því það þýðir að þú þarft alltaf að vera á verði fyrir árásum.

7) Tilfinningalegar hótanir.  Hún hótar að yfirgefa þig, að enda sambandið, eða snúa við þér bakinu ef þú ferð ekki eftir hennar reglum.  Hún spilar með ótta þinn, berskjöldun þína, veikleika, skömm, gildi, samúð, umhyggju og aðra "hnappa" til að stjórna þér og fá það sem hún vill.

Afleiðingar:   Þú upplifir þig misnotaðan, þér sé stjórnað og þú notaður.  

8 Höfnun.    Hún virðir þig ekki viðlits, horfir ekki á þig þegar þið eruð í sama herbergi,  það blæs köldu frá henni, heldur sig fjarri, neitar kynlífi, hafnar eða gerir lítið úr hugmyndum þínum, tillögum - og ýtir þér í burtu þegar þú reynir að nálgast.  Þegar hún hefur ýtt þér eins hörkulega í burtu eins og hún getur, reynir hún að verða vingjarnleg við þig, þá ertu enn særður vegna fyrri hegðunar og svarar ekki og þá ásakar hún ÞIG um að vera kaldan og hafna henni.  Þetta notar hún síðar til að halda þér í burtu í rifrildum framtíðarinnar.

Afleiðingar:  Þér finnst þú óspennandi, og ekki elsku verður.  Þú trúir því að engin önnur myndi vilja þig og heldur þig við þessa ofbeldisfullu konu, þakklátur fyrir hvern jákvæðan umhyggjumola sem af hennar borði fellur.

9) Heldur frá þér nánd og kynlífi.   Þetta er einn eitt formið af höfnun og tilfinningalegri kúgun.  Kynlífið er ekki aðal málið, heldur að halda frá þér snertingu, og andlegri næringu.  Undir þetta fellur líka lítill áhugi á því sem skiptir þig máli - á starfinu þínu, fjölskyldu þinni, vinum, áhugamálum og að vera ótengd þér eða lokuð með þér.

Afleiðingar:  Þú ert í  "kaup-kaups"  sambandi þar sem þú verður að gera eitthvað, kaupa handa henni hluti "vera góður við hana" eða láta eftir kröfum hennar til að fá ást og umhyggju frá henni.  Þú upplifir þig ekki elskaðan fyrir að vera þú, heldur fyrir það sem þú gerir fyrir hana eða kaupir fyrir hana.  

10) Einangrun.   Hún hegðar sér á þann hátt að hún gerir kröfu á að þú fjarlægist fjölskyldu þína, vini þína, eða hvern þann sem gæti borið umhyggju fyrir þér eða veitt þér stuðning.  Undir þetta fellur að tala illa um vini þína og fjölskyldu, vera mjög fráhrindandi við fjölskyldu þína og vini, eða að starta rifrildum fyrir framan þau til að láta þeim líða eins illa og hægt er í kringum ykkur tvö.

Afleiðing:   Þú verður algjörlega háður henni.  Hún fjarlægir utanaðkomandi aðila úr lífi þíni og/eða stjórnar í hversu miklum samskiptum þú ert við þá. Þú upplifir þig innilokaðan og einsamlan, og verður hræddur við að segja nokkrum manni hvað raunverulega gengur á í sambandinu ykkar, vegna þess að þú telur engan trúa þér.

Þú þarft ekki að samþykkja andlegt ofbeldi í sambandi.  Þú getur fengið hjálp eða þú getur endað sambandið.  Flestar ofbeldisfullar konur vilja ekki hjálp.  Þær telja sig ekki þurfa á því að halda.  Þær eru atvinnu fórnarlömb, stunda einelti, - sjálfshrifnar og á jaðrinum. Ofbeldið er í persónuleika þeirra og þær kunna ekki að hegða sér öðru vísi í sambandi.   Eyddu einni sekúndu í viðbót í svona sambandi,  ef að maki þinn viðurkennir ekki að hún eigi við vandamál að stríða og játi að leita sér hjálpar, RAUNVERULEGRAR HJÁLPAR, þá er best fyrir þig að fá stuðning,  fara út og halda þig fjarri."

Dr Tara J. Palmatier, PsyD

Þetta var grein Dr. Tara J. Palmatier - en eins og þið eflaust sjáið þá virkar þetta í báðar áttir,  ekki þarf að vera um að ræða öll einkennin þarna og ég tek fram að þetta er ekki mín grein, en vissulega væri ég ekki að birta hana nema ég teldi hana eiga erindi.

 

Það má taka það fram hér að "sjálfhverfan" gæti verið  sprottin af miklu óöryggi.  Einnig ef að einhverjum tekst að "láta þér líða illa" ertu ekki að taka ábyrgð á eigin líðan heldur samþykkja það sem hinn aðilinn er að segja um þig.  Ef þú setur ekki mörk og segir STOP ert það þú sjálf/ur sem ert að "láta þér líða illa" -  ert s.s. meðvirkur og í grófasta falli haldin/n sjálfspíslarhvöt.  Þú telur þig ekki eiga neitt gott skilið, og ert búinn að "kaupa" það að þú sért ekki verðmæt/ur og eigir e.t.v. ekki gott skilið. 

Hlekkur á greinina http://shrink4men.wordpress.com/2009/01/30/10-signs-your-girlfriend-or-wife-is-an-emotional-bully/

Einu sinni fæddist barn ...

Þetta barn varst þú. -  Þegar barnið kom í heiminn, var enginn sem benti á það og sagði: "Þú átt ekki allt gott skilið" eða "Hvað þykist þú eiginlega vera?" - "Þú ert ekki nógu _______"  (bættu í eyðuna: dugleg/ur, sterk/ur, falleg/ur, mjó/r - annað?)

Barnið var NÓG og verðmæti þess hefur aldrei breyst. -

Það sem þó gerist er að foreldrar og/eða annað samferðafólk barnsins fer að segja ýmsa hluti við barnið þegar það fer að vaxa úr grasi.  Það fer að reyna að blanda tilverurétti sínum við gjörðir sínar,  því finnst það þurfa að GERA eitthvað til að sanna sig. -  Til að vera nóg.

Við getum ekki gert að því hvernig talað var til okkar, og hvernig aðrir tala e.t.v. enn til okkar í dag.  EN við getum gert að því hvernig við tökum á móti því eða tökum ekki á móti og við getum gert að því hvernig  VIÐ tölum til okkar, - til barnsins sem fæddist og var og er svo dásamlegt.  -  Við höfum ekki "dömpað" barninu, því það er enn hluti af okkur,  sálin sem kom í heiminn er sú sama og yfirgefur okkur aldrei, þó að líkaminn hafi stækkað og breyst. -  Allt sem barnið hefur heyrt hefur þú heyrt. -  Það situr í sálinni. -

Við berum ábyrgð á þessu barni, vegna þess að NÚ erum við fullorðin.

Þú berð ábyrgð á sál barnsins sem fæddist fyrir jafn mörgum árum - og jafn mörgum mínútum og jafn mörgum sekúndum og ÞÚ. -

Hvernig kemur þú fram við barnið?   Ertu barnagæla?  Talar þú fallega til þess og segir því að það sé verðmætt?  Gefur þú því hrós og athygli?

Enginn hefur eins mikla möguleika og þú til að brjóta þetta barn niður - en um leið hefur enginn eins mikla möguleika á að byggja þetta barn upp. Hættu að láta raddir fortíðar stjórna, eða neikvæðar raddir nútíðar stjórna barninu. -   Taktu ÞIG í fang ÞÉR,  leggðu hönd á hjarta þitt, og tjáðu þér ást þína og væntumþykju. -

Það er að segja ef þú vilt hamingjuríkt líf fyrir þig?

• Ég ætla að vera betri við sjálfa/n mig.  Ekki gera hugsanir þínar að óvini þínum.  Neikvæðar hugsanir.  Sjálfsásakanir og niðurbrjótandi hugsanir.  Skiptu út neikvæðu hugsunum með jákvæðum.  Það er hægt að læra það með því að lesa efni Louise L. Hay (hægt að finna hana á Youtube).  Losaðu þig við áhyggju- og þjáningarhugsanir.  Sendu fólki ljós og sendu sjálfum/sjálfri þér ljós.  HUGSAÐU LJÓS. - Hættu að vega þig og meta, dæma og gagnrýna  og segðu "ÉG ER NÓG" -  Hættu að setja á þig merkimiða og samþykktu þig.  Að fara að þykja vænt um sig þýðir að þú hugsar betur um sjálfa/n þig andlega og líkamlega. - Það er t.d. grunnur að heilbrigðara líferni.
• Ég lifi ástríðu mína, - finndu út hvað þig langar og gerðu það.  Við eyðum of miklum tíma í að gera eitthvað sem okkur þykir leiðinlegt.  Það er mikilvægt að átta sig á því hvað það er sem við höfum gaman af því að gera.  Gleðin er mesti drifkrafturinn.  Leyfðu þér að trúa því að þú getir gert það sem hugur og hjarta stefnir til,  en um að gera að taka ákvörðun og byrja að lifa tilfinninguna við það að hafa tekið ákvörðun,  þó að þú takir eitt skref í einu að markmiðum þínum þá ertu þó lögð/lagður af stað. -  Njóttu þess þá sem þú ert að gera, akkúrat núna, vegna þess að það getur verið hluti af ferðalaginu.   Hamingjan er ferðalagið, en ekki bara endastöðin.
•  Ég vel mér "ferðafélaga" -  Það þýðir að ég á skilið góða ferðafélaga sem eru styrkjandi og styðjandi.   Það ríkir jafnvægi á milli þín og maka þíns, þið eruð bæði gefendur og njótið að gefa af ykkur,  og njótið líka að þiggja því að makinn gefur. -  Bestu samböndin eru sögð vera þau sem báðir aðilar hafa gaman af því að gefa, og gjafir eru gefnar með svo mörgu móti. Þær liggja ekki bara í hinu veraldlega, þó það sé líka gaman að gefa og þiggja slíkt. -  Falleg orð eru líka gjafir, en það þarf alltaf að vera innistæða fyrir þeim,  og sumir eiga erfitt með orðin og gefa í verki. -  Gjafir eru allar mikilvægar og gott að gefa þeim sem kann að meta.  Brené Brown segir að það þurfi að iðka ástina. - "Practice Love" -   Iðkaðu því ástina í eigin garð og annarra. -
• Ég er tilbúin/n að hætta að trúa að ég geti stjórnað öðru fólki eða breytt því.  -  "Vertu breytingin sem þú vilt sjá í heiminum" - sagði Gandhi.  Ekki eyða orku þinni í það sem þú getur ekki stjórnað.  Við megum ekki detta í þá gryfju að ætla að stjórna eða stýra öðru fólki.  Þá erum við orðin í sumum tilfellum "manipulators" - og dettum jafnvel í það sem ég vil kalla "tilfinningakúgara" -  Við reynum að stjórna með öllum hætti, með að hóta, með því að bora í samvisku viðkomandi o.s.frv. -  Þetta er okkar lærða hegðun sem við þurfum að láta af. - VIð þurfum að skilja hvernig VIÐ beitum ofbeldi,  til að skilja ofbeldi annarra.   Leyfum fullorðnu fólki að finna út sinn eigin þroska, -  og stundum uppeldi á börnum okkar en ekki ofbeldi. Ef þú vilt að barnið þitt blómstri, vaxi og dafni - vertu því fyrirmynd í því að blómstra, vaxa og dafna.  Það lítur upp til þín.
• .Ég viðurkenni ótta minn og sársauka.   Ein megin ástæða þess að við náum ekki að breytast er að við lifum í afneitun.  Við setjum brosmerki yfir bensímælinn þegar hann tankurinn er tómur. Í staðinn fyrir að sjá það, viðurkenna vandann og fylla því  á tankinn á ný. - Þú þarft að finna leiðir til að "fylla á tankinn" -  Ef þú óttast það að tala fyrir framan aðra, farðu og gerðu það.  Ef þú óttast mannfjöldann - farðu og vertu í mannfjölda.  Ef þú óttast að gera þig að fífli, gerðu þig að fífli og sjáðu hvað gerist? -  Kannski lifir þú það alveg af?  Farðu í gegnum óttann og segðu við þig "ÉG GET ÞAÐ" .. og sjáðu hvernig þér líður á eftir.  Sumir segja að lífið hefjist fyrst, þegar við erum komin út fyrir þægindahringinn, en þægindahringurinn er öryggið.  Öryggið getur, því miður, verið leiðinlegt til lengdar og lífið á að vera skemmtilegt.  Ekki bara þykjustinni - heldur alvöru skemmtilegt.
• Ég ætla að sjá mistök, óhöpp, erfiða lífsreynslu og annað sem tækifæri til að þroskast.  Sumir segja að ekki séu nein mistök, aðeins tækifæri til að læra.  Það sem við gerum rangt kennir okkur að gera rétt, svo við getum notað það sem kennslutæki til að gera betur næst.  Þegar okkur mistekst þýðir það líka að við höfum þó reynt, - en þau sem aldrei reyna neitt gera aldrei mistök og þau sem reyna sem flest gera flest mistök.   "Failure is the birthplace of success" -  Það að mistakast er því fæðingarstaður þess að ná árangri" ..  Það að mistakast getur verið merki til þín að þú sért komin/n út af sporinu og þurfir að endurstilla fókusinn.  Við komumst í samband við "reddarann" í okkur sjálfum þegar við lendum í því að þurfa að finna nýja leið,  velja upp á nýtt.  Við höfum alltaf þetta val, og gott þegar við stöndum fyrir framan valkosti að spyrja okkur:  "Hvað stendur nær hjarta mínu?" - "Hvað veitir meiri gleði?" -  "Hvað veitir meiri sátt?" Munum að við höfum stundum ekki val, ekki nema val um viðhorf. 

Já, einu sinni fæddist barn, - þessu barni er ætlað gott líf og mikill þroski.  Þetta barn á rétt á handleiðslu  í gegnum lífið, - stuðningi, væntumþykju, samþykki, athygli, virðingu, samhuga og elsku mjög mikilvægrar persónu í lífi sínu. 

Þetta barn er ég - og þetta barn ert ÞÚ. 

 

Hvers væntir Drottinn af þér? ...

Ein stutt og góð prédikun: 

Hvað á ég að koma með fram fyrir Drottin, fram fyrir Guð á hæðum?

... Maður, þér hefur verið sagt hvað gott er og hvers Drottinn væntir af þér:

þess eins að þú gerir rétt, ástundir kærleika og þjónir Guði í hógværð. (Míka 6.6,8)

 

 

Jóhanna Magnúsdóttir, umækjandi um Staðastaðarprestakall

 

 Það hefur væntanlega ekki farið fram hjá neinum, a.m.k. ekki neinum sem þekkir mig eða til mín, að ég hef verið í "framboði" - ein af átta umsækjendum um Staðastaðarprestakall. Ferlið hefur tekið um mánuð og í dag, laugardag 2. nóvember er gengið til kosninga, og standa þær yfir frá 10:00 - 18:00 í dag og ekki ætti talning að taka langan tíma því á kjörskrá eru innan við 300 manns og væntanlega kjósa ekki allir. -  Þetta er spennandi því við erum öll frambærileg, og það hef ég heyrt að gangi manna á milli. -   Til gaman birti ég hér töflu af heimasíðunni,  þar sem kemur fram hvaða efni var vinsælast.  Heimasíðan sem ég gerði í tilefni þessarar umsóknar er www.kirkjankallar.wordpress.com. 

  

All Time

TitleViews

Home page / Archives		1,655
Um síðuna		469
Að koma út úr skrápnum ...		311
Ferilskrá		278
Hákon Guðröðarson - Meðmæli		214
Um kosningar		213
Sorgin		193
25. október 2013		185
9. október 2013		132
Meðvirkni er ekki góðmennska		132
21. október 2013		124
Fjölskylda		121
7. október 2013		120
13. október 2013		119
1. október 2013		112
2. október 2013		97
5. október 2013		95
24. október 2013		87
Dr. Gunnlaugur A. Jónsson - Meðmæli		85
4. október 2013		85
Lífsreynsla		84
10. október 2013		82
Æðruleysið á lífsgöngunni		82
3. október 2013		81
12. október 2013		80
6. október 2013		72
Dagbók		69
Meðmæli sr. Elína Hrund		69
Guð, get ég þetta? ...		67
Heima er þar sem hjartað er		67
30. október 2013		66
19. október 2013		66
SÚPA, SPJALL OG BRAUÐ fimmtudag 31. október 2013		61
Þessi yfirþyrmandi tilfinning að vilja ekki vera hérna lengur ..		61
22. október 2013		56
Meðmæli		55
27. október 2013		55
Staðastaðarprestakall		55
15. október 2013		54
Barn í Paradís		53
Hvernig ég lifi og starfa ..		51
"Forða oss frá illu" ..		50
Ólöf María Brynjarsdóttir - Meðmæli		48
Haraldur Borgar Finnsson fv. skólastjóri Réttarholtsskóla - Meðmæli		48
17. október 2013		46
Þjónusta		46
Framboðið á Facebook		45
Meðmæli Steingerður Steinarsdóttir		40
Tjáningin		38
Halla Sólveig Þorgeirsdóttir - Meðmæli		38
Kjartan Pálmason framkvæmdastjóri - Meðmæli		37
1. nóvember 2013		31
Í boði mínu ..		31
Námskeið/fyrirlestrar		31
Fjölskyldumyndir		29
Ættfræði		27
Stuðningssíða - umsagnir		26
Myndir		25
Friður		24
"Guð minn almáttugur" ...		22
Kvöldbænirnar		22
Svala Kristín Pálsdóttir - Meðmæli		21
Stjórnunarreynsla		20
Styrkleikar skv. meðmælendum		20
Hugvekjur		19
Sálgæsla		18
Framtíðarsýn?		18
Feður, dætur og fyrirgefningin ...		17
Kirkja fólksins		16
Þrá eftir Guði ....		14
Hugleiðslur		11
Gleði, gleði, gleði ..		9
Fólkið og andinn á Snæfellsnesi		8
Trú þín hefur læknað þig ...		7
Að störfum		7
Bænir og ljóð		5
12. október 2013		4
Einföld formúla ánægjunnar ...		4
Erum fædd til að opinbera dýrð Guðs.		1

Set hér inn mynd af mér í mínu fínasta pússi með uppgreitt hárið, en þarna er ég einmitt á leið í stórafmæli eins meðmælanda míns, sextugsafmæli Dr. Gunnlaugs A. Jónssonar.  Bak við mig er málverk eftir frænku barnanna minna, Þorbjörgu Höskuldsdóttur, sem ég hef átt síðan 1982, en það er einmitt af Snæfellsjökli, heitir Rauð jörð og birtist á forsíðu lesbókar (einhverjir muna eftir henni) Morgunblaðsins á sínum tíma. 

 

Dagbók 27. október og Bjúgnahátíð 2013

Eftirfarandi er skrifað upprunalega í dabók mína sem umsækjanda um Staðastaðarprestakall á Snæfellsnesi:  

Gott kvöld góða fólk,

Rólyndis dagur er að baki, - dagur þar sem spilað var Yatzee og etin súkkulaðikaka.  "Ekta" sunnudagur,  hvíldardagur sem tekinn var heilagur,  ef svo má að orði komast.  Stundum þurfum við jú að "anda." -

Ég fór tvær ferðir á Snæfellsnesið í gær,  en upphafsreiturinn var frá Birkimóum í Skorradal,  fyrri ferðin lá til frú Ólafar Brynjúlfsdóttur í Haukatungu, þar sem ég þáði kaffi og meðlæti, og hún sagði mér frá fjölskyldu sinni, sigrum og sorgum.  Augljóslega dugnaðarkona, sem líður vel í eigin félagsskap, og mættu margir hafa slíkt að fyrirmynd,  en er líka ánægð þegar að húsið hennar fyllist af afkomendum um helgar og er það víst ósjaldan, enda stór hópurinn og nýlega búnir að fæðast tvíburadrengir.

Síðar um kvöldið  lá leiðin á Bjúgnahátíð í Langaholti, en þangað renndum við, ég og bóndinn ásamt tveimur dætrum hans,  í dásamlega fallegu veðri, þó eitthvað blési. -

Við vorum fleiri umsækjendurnir sem vorum mætt í "bjúgnapartý" en þar voru mætt þau Davíð Þór ásamt sinni konu , Páll Ágúst ásamt hrokkinhærðri dóttur sinni sem lítur alveg eins út og Katrín amma Snæhólm,  en við erum góðar vinkonur og það er ekki leiðum að líkjast að líkjast þeirri konu!  .. Arnaldur var mættur með sixpensarann og svo voru Þau mætt Bára og hennar maður, en hún átti í morgun hálfrar aldar afmæli og óska ég henni til hamingju með það! -  Ekki amalegt að vakna á afmælisdaginn í Langaholti, en við gistum þar fyrir hálfum mánuði síðan, - og höfðum sjaldan sofið betur! -

Á staðinn var mættur "Celebrity" ljósmyndari frá Birtingi og eru nú allar líkur á að við munum birtast í menningartímaritinu Séð og Heyrt! ..

Stilltum við okkur upp fyrir manninn, - en við Jón minn höfðum ekki beint "puntað" okkur upp fyrir bjúgnaveislu, en vorum að sjálfsögðu snyrtileg til fara, einhvern veginn kalla bjúgu ekki á besta pússið!

Bjúgnahátíðin minnti mig að hluta til á aðra hátíð sem ég sótti um árið,  en það var það sem við kölluðum "Ruslmyndahátíð" í kvikmyndaklúbbnum Deus Ex Cinema,  en þar horfðum við á þrjár rusl-bíómyndir í röð, snæddum ruslfæði (pylsur af öllum gerðum) og rusl-sælgæti (skræpótt). -   Á þeirri hátíð hafði gestgjafinn,  Leifur Breiðfjörð, myndlistarmaður skorið rúnir og mynstur í pylsur - til að aðgreina þær,  t.d. pólskar pylsur frá Bratwurst.  Síðan voru mynstrin teiknuð á blað og merkt. -

Þau sem stóðu að Bjúgnahátíð 2013 eiga hrós skilið, en það voru m.a. Keli Vert, Rúna kona hans, Svava Svandís móðir Kela, Árni, Eyþór, Þorri bróðir Kela og svo útvarpsmaðurinn Guðni Már Henningsson, og eflaust fleiri sem ég veit ekki deili á,  en hvað um það, villibráðarkvöldið var frumlegt, en Bjúgnahátíðin ekki síður. -  Grilluð, soðin, steikt bjúgu, rónahryggur - (bjúgu - opnuð og pensluð m/barbikjú), bjúgnasnakk, en það voru þunnar bjúgnasneiðar þurrsteiktar á pönnu, bjúgnasalöt, bjúgnakarrýréttur o.fl. -  auk alls meðlætis, hefðbundins sem óhefðbundins. -  Sú yngsta af okkur var fegnust "mjóu bjúgunum" - en það voru reyndar pylsur.

Til að svolgra niður bjúgunum var í boði að smakka reyktan Steðja,  Blávatnið reyndist okkur að vísu vel til þess.

Við erum auðvitað að sýna okkur og sjá aðra, við umsækjendur, - þegar við mætum á viðburði sveitarinnar, - en mikið er ég þakklát fyrir að hafa sótt um,  því að annars hefði ég eflaust ekki látið mér detta í hug að sækja bjúgnahátið -  svona í hreinskilni sagt. En þetta er og verður okkur ógleymanlegt! -

Svo erum við orðin stofnfélagar í bjúgnavinafélaginu í þokkabót!

 

 Keli Vert við kræsingarnar 

 

 

Ástandið er sem sagt "win-win" eins og er sagt í viðskiptalífinu, - allt að vinna og engu að tapa.  Því hvernig sem fer í prestskosningum  2. nóvember nk.  tel ég mig hafa unnið,  unnið það að kynnast náttúru og mannlífi á Snæfellsnesi -  og er enn að kynnast,  fólki sem er eins og náttúran magnað, frumlegt og skemmtilegt! -  

Kynningarsíðan mín er www.kirkjankallar.wordpress.com  

Allir þurfa að eiga sér viðreisnar von

Ég er búin að vera að hlusta á Brené Brown í bílnum, en bíllinn er mín skólastofa.

Við eigum langt í land með að rétta okkur af, losa okkur undan spennitreyjuviðmiðum samfélags, þar sem við sitjum uppi með skömm.  Skömm sem er þeirrar gerðar að hún er eins og djúp hola sem er engin leið að komast upp úr. - 

Konur upplifa skömm þegar þær mæta ekki viðmiðum samfélags, eða þegar að "kemst upp um þær" að þær eru ekki súperkonur, karlar upplifa skömm þegar þeir mæta ekki viðmiðum að vera alltaf sterkir og standa sig. - Það versta er að við - konur og karlar ölum á þessum viðhorfum hjá hvort öðru, - meðvitað eða ómeðvitað. - Við þorum ekki að vera þau sem við erum, - í raun - vegna þess að við erum hrædd við að missa tengsl, tilheyra ekki lengur, vill okkur einhver ef við sýnum okkar raunverulega andlit? -

Kjöraðstæður skammar eru þögn, leynd og dómharka. Það sem getur mögulega komið okkur frá henni er skilningur og samhygð. 

Allir þurfa að eiga sér viðreisnar von. 

Skömm og fíkn eru nær óaðskiljanlegir hlutir, - og ef við skiljum ekki hvernig skömmin virkar er nær ómögulegt að komast út úr fíkn. -   

 Brené Brown sagði söguna af stráknum, - en þetta gerðist í Bandaríkjunum, - sem var sagt af þjálfara sínum að fara á línuna og mæta þar mótherjum. - Strákurinn var hræddur og þjálfarinn kallaði hann "Pussy" -  og það skilja það væntanlega flestir sem lesa þetta. 

Hræðsla stráksins við að bregðast og viðurkenna hræðsluna - og þannig e.t.v. missa af því að vera í liðinu, missa virðingu félaganna o.s.frv.  var þó sterkari en hræðslan við að fara á þessa línu og mæta andstæðingunum. -  

Hann fór - en hræðslan breyttist í reiði og æsing,  og það vonda við þessa reiði og æsing - að það varð hluti af skaphöfn hans.  Þegar hann varð eldri og fór í samband bar hann þessa reiði með sér. 

Þetta er sönn saga og þessi maður áttaði sig á því á fullorðinsárum hvernig hann varð þessi reiði og ofbeldisfulli maður.  Það er ekkert alltaf sem hægt er að finna nákvæmlega stund eða stað, og stundum og oftast eru þetta bara margir atburðir - dropinn sem holar steininn. 

Maðurinn starfar nú sem ráðgjafi að vinna með karlmenn og tilfinningar.

Það er mikil pressa á körlum og það er mikil pressa á konum að mæta viðmiðum,  verst er ef við erum að viðhalda þessu.  Konur tala oft um að þær vilji að karlmenn sýni meiri tilfinningar og séu opnari, en reyndin er víst sú,  skv. rannsóknum Brené Brown,  að  þegar þeir fara að gera það þá mæta þeir skrítnum viðbrögðum kvenna - jafnvel niðurlægingu, dómhörku eða að þeir séu óspennandi. -

Þeir fara því aftur í hlutverkið sem ætlast er til af þeim.  

Það eru því ekki bara karlar sem eru fastir í feðraveldishugmyndafræði - heldur líka konur.  

Sýnum skilning - það er nefnilega ekki alltaf allt sem sýnist.  

Dagbók umsækjanda um Staðastaðarprestakall ..

Ég er ein af átta umsækjendum um Staðastaðarprestakall - sem telur sex sóknir, Búðasókn, Hellnasókn, Staðastaðarsókn, Staðarhraunssókn, Kolbeinsstaðasókn og Fáskrúðarbakkasókn. Ég hef á heimasíðu framboðsins, haldið úti dagbók, - svona til að leyfa kjósendum í sóknunum og öðrum áhugasömum að fylgjast með aðdraganda kosninga, en það verður kosið 2. nóvember nk.  í félagsheimilinu Breiðablik í Eyja-og Miklaholtshreppi. - 

Síðan mín er www.kirkjankallar.wordpress.com 

En hér kemur færsla dagsins:

Góðan og gleðilegan dag,

Í dag er 45 ára afmælisdagur Lottu "litlu" systur. -  Af því tilefni ætlar hún að bjóða upp á amerískar pönnukökur í hádeginu, og síðan er stefnan að fara uppí sveit, hún með dætur sínar, tvíburana Ísold og Rósu, og ég með ömmubörn Ísak og Elisabeth. -

Til hamingju með afmælið elsku Lotta systir, - það er pinku erfiður þessi afmælisdagur, því þetta er sá fyrsti eftir að við misstum Evu okkar og líka mömmu okkar.  Öll tímamót eru þröskuldar í sorgarferli.  Það þekkja þau sem hafa reynt og flest höfum við reynt.

 

Þarna eru þessar tvær eðalkonur,  sem fóru úr jarðvistinni á þessu ári, Eva Lind dóttir mín og Valgerður (Vala) mamma mín, en myndin er tekin 2007 þegar nafna hennar móður minnar, Jóhanna Vala, dóttir mín,  var kosin Ungfrú Ísland. -  Þá var kátt í "höllinni"  og þær glöddust ekki minna systirin og amman,  yfir titilinum,  heldur en ungfrúin sjálf. 

 

-

Myndin hér að neðan er svo tekin 2009 - í lok dags þegar við fjölskyldan höfðum gengið Síldarmannagötur, frá Botnsdal í Hvalfirði yfir í Skorradal og erum komin þarna á pallinn við bústað Björns bróður míns og Addýjar mágkonu, og  dönsuðum smá línudans, en þarna er það einmitt afmælisbarn dagsins,  lengst til hægri að kenna okkur,  Addý í miðjunni og ég lengst til vinstri - síðan horfir Birta bróðurdóttir á og hlær að tilburðunum!

Ég skrifaði ekki dagbók í gær,  þann 18. október -  en það var afmælisdagur Dóra heitins, (Halldórs Heiðars Jónssonar) pabba hennar Addýjar mágkonu og reyndar, frænda barnanna minna því fv. tengdapabbi og pabbi hennar voru bræður. -

Okkar litla Ísland 

Í morgun rifjaði ég upp hugvekju sem ég flutti á aðventu 2009, en hana má lesa ef smellt er HÉR en þar minnist ég m.a.  á engil sem ég færði mágkonu minni og aðdraganda að því.

Í þessari hugvekju skrifaði ég m.a.:

"Við höfðum rætt það á leiðinni að við byggjumst max við 12 manns, en þarna var mun fleira fólk og það sem mér brá svolítið við, var að meirhlutinn var börn og unglingar. Ég gladdist því að börnin eru uppáhalds fólkið mitt, en brá því að hugvekjan mín var allt of þung fyrir börnin svo ég ákvað að "fleygja" henni og tala við þau á þeirra tungumáli og fá viðbrögð frá þeim, sem þau vissulega gáfu og tóku þátt.

Sagan sem ég lagði upp með var um brotinn engil, en það var stytta sem ég hafði keypt til að gefa mágkonu minni sem var að missa pabba sinn. Ég var alltaf "á leiðinni" til að fara til hennar með engilinn og geymdi hann í tölvutöskunni minni,  en af einhverjum orsökum tafðist ég við það, eða setti annað í forgang. Svo loksins þegar ég ætlaði að taka engilinn upp, þá var hann; .. ég spurði börnin hvort þau vissu .. og þau giskuðu á rétt; engillinn var brotinn.

Ég var heppin, því ég hafði keypt tvo engla, einn fyrir mig sjálfa. Ég ákvað þá að gefa henni minn engil. En sagan fjallaði að sjálfsögðu um það að við eigum ekki að bíða með að gefa. Ekki að bíða með að sýna vinarþel því ef við bíðum of lengi brotnar kannski engillinn í töskunni."

Ég er glöð að ég fékk tækifæri til að vera með þessu prúðbúna fólki kvöldstund. Notalegur og afslappaður andi ríkti og ég fékk svona "itch" að hreinlega flytja upp í sveit, það er að vísu ekki í fyrsta skiptið."

Ein af athugasemdum við færsluna var frá Sigurbjörgu Ottesen en hún hljóðar svona:

"Ég hreinlega varð að kvitta við þessa bloggfærslu hjá þér en ég rakst á nafn "kirkjunnar minnar" á flakki mínu um mbl.is

Ég er semsagt móðir einnar dömunnar á fyrsta bekk í krikjunni og gærkvöldið var frábært og mér þótti yndislegt hvernig þú talaðir til barnanna, dóttir mín talaði einmitt um konuna og englasöguna áður en hún fékk "góða nótt kossinn" í gærkvöldi eftir messuna og hvað hún ætti sniðuga stelpu að halda að það væri tannkrem inn í súkkulaðinu 

Ég er nú ekki hissa á að þú hafir fengið þetta "itch" að flytja upp í sveit, enda er þetta dásamlegasta sveit landsins! hahah 

Takk fyrir frábæra kvöldstund.

Sigurbjörg Ottesen" 

Já, ég fékk "itch" eins og ég kalla það, og öllum þykir sín sveit fallegasta sveitin, - sem er bara dásamlegt. Þarna er Sigurbjörg líka að vísa í aðra sögu sem ég segi gjarnan fyrir jólin, um tannkremið inní súkkulaðinu,  en ég ætla að geyma hana þar til í desember í ár,  Guð einn veit hvar hún verður flutt.

En aftur til dagsins í dag, - við ætlum í Borgarfjörðinn í dag, og þiggja grill í kvöld í boði bóndans í Skorradal.

Við áttum notalegan dag í gær, og í gærkvöldi leyfði ég börnunum að velja að horfa á mynd eða spila, og þau völdu að spila, svo ég gleymdi mér alveg og við spiluðum nýtt spil sem kallast Zingo (svipað og Bingó) langt fram eftir kvöldi, ég og börnin.  -

Það er margt framundan, er með beiðnir um fyrirlestra, kennslu og einkaviðtöl, meira en nokkru sinni, og hef lofað mér í kennslu í sjálfstyrkingu og námstækni á skrifstofubraut í Símenntunarmiðstöð Vesturlands í lok október og eitthvað fram í nóvember. -

Það er mikil æfing í æðruleysi að vita ekki hvert stefnir,  vegna þess að ég á 1/8 möguleika á að verða kosin prestur í Staðastaðarprestakalli,  það þýðir miklar breytingar og sjónarhóllinn verður þá frá Snæfellsnesi og starfsstöðin og heimilið þar.

Ég á mér stóra drauma um það, og draumar geta ræst <3

Feður, dætur og fyrirgefningin ..

Hugvekja skrifuð að morgni dags 16. október 2013.

Ég hef verið að lesa svo sorglegar fréttir undanfarið, sem innihalda samskipti feðra og dætra.  Þið vitið um hvaða fólk ég er að tala. Það skiptir ekki öllu máli, - og þessi pistill fjallar ekki um einstök mál heldur bara almennt um þessi tengsl, og það sama gildir um tengsl milli annarra í fjölskyldunni, hver svo sem þar eiga í hlut.  Auðvitað gæti þetta verið móðir og sonur, eða systir og bróðir.

Öll þessi vondu samskipti eiga sér rætur í sársauka. EInhver segir eitthvað eða gerir eitthvað út frá eigin sársauka.

Er allt þetta fólk sem tilheyrir sömu fjölskyldunni tilbúið til að ganga ósátt til hinstu hvílu? -   Hvað ef að einhver deyr og sátt hefur ekki verið náð? 

Það er svo sorglegt að horfa upp á ættingja, jafnvel í valdabaráttu, um eitthvað sem eyðist,  þ.e.a.s. þessi völd flytur enginn með sér inn í eilífðina. -  Sálin fer með okkur inn í eilífðina, sál sem hefur e.t.v. ekki náð að fyrirgefa.  Og eftir verður sál sem heldur nær ekki að fyrirgefa,  sál sem situr uppi með að vera búin að missa e.t.v. barnið sitt og kvaddi það ekki með sátt. -

Í mínum huga er fátt sorglegra.

Mér finnst þetta líka ákveðið vanþakklæti fyrir lífið.  Að eiga dóttur eða eiga föður, að eiga son, að eiga móður,  en ná ekki að njóta þess að eiga samskipti við hvort annað.

Sum sár eru svo djúp að þau er erfitt að heila,  en þar finnst mér að guðsfólkið,  eða sem telur sig trúa á kærleiksríkan Guð,  ætti einmitt að biðja Guð um lækningu og heilun.  Biðja Guð um að hjálpa sér við fyrirgefninguna.

Ég hef litla trú á illskunni, hvað sem hver segir.  Ég trúi að hún sé til, en ég trúi að það sé hægt að afvalda hana með elskunni.

Ég trúi ekki öðru en að faðir liggi andvaka að geta ekki talað við dóttur og að dóttir liggi andvaka að geta ekki talað við föður. Þetta er tap á báða bóga. -

Fyrirgefningin er stærsta gjöf sem hægt er að gefa sjálfum sér.  Hún þýðir ekki að við höfum samþykkt gjörðir eða orð hinna,  hún þýðir að við sleppum tökum á reiði, gremju, og öllu því sem hið vonda vill að við höldum fast í.  Ég trúi að við getum snúið á illskuna með því að samþykkja hana ekki,  og gera hana ekki að okkar. -

Við syndgum öll einhvern tímann, sum í smáu önnur í stóru. Við gerum öll mistök einhvern tímann.

Þegar ásakanirnar birtast á víxl í blöðunum - er það réttur vettvangur til fyrirgefningar? -   Munu ásakanir á víxl leysa málin?

Ef við viljum raunverulega ná bata og betra lífi, þrátt fyrir að vondir hlutir hafi gerst,  - þá þurfum við að sýna skilning en ekki stunda það sem kallað er "The Blaming Game." -

Hættum að leita að sökudólgum og förum að skilja AF HVERJU hlutirnir gerast, eða fólk hegðar sér á ákveðinn hátt. það er miklu farsælli leið til að leysa flest mál og deilur.

Lífið er of stutt og of mikilvægt til að því sé lifað í deilum, ekki gera ekki neitt, eins og þar stendur,  enginn einstaklingur getur verið hamingjusamur hvort sem sál hans er plöguð af skömm vegna vondra leyndarmála eða lifir með sál sem nær ekki að skína  vegna reiði og gremju.

Með von í hjarta að þessi skrif hjálpi til skilnings á mikilvægi þess að eyða ekki lífinu til einskis  .. okkar dýrmæta lífi.

Ég missti föður minn sjö ára gömul, - mikið vildi ég óska að ég hefði mátt lifa með honum,  ég missti dóttur mína á þessu ári, mikið vildi ég óska að ég hefði mátt lifa með henni. - 

Prestur getur hjálpað í milligöngu - prestur sem hefur skilning, þroska og lífsreynslu.  Prestur sem veit hvað RAUNVERULEGA skiptir máli.  -

 Það er m.a. ástæðan fyrir köllun minni til prestsþjónustu.

 

Hvernig iðkum við þakklæti?

Hvað er lífsfylling? -

Það hlýtur að fela í sér að við séum sátt og ánægð með það sem við höfum.

Andheiti við lífsfyllingu er lífstóm, ekki að það sé orð sem við notum.

En lífstómið er tómleikatilfinning.  Tilfinning að það vanti eitthvað í lífið, okkur skorti, við söknum o.s.frv. -

Í bók sem heitir "Women, food and God, an unexpected path to almost everything" - lýsir höfundurinn Geneen Roth því hvernig við reynum stundum að fylla á þetta tilfinningatóm með mat. -

Við getum skipt út þeirri hugmynd með mörgu öðru sem við reynum að nota - en dugar ekki, því við erum að kalla eftir tilfinningalegri næringu en fyllum á með fastri fæðu  eða veraldlegum hlutum af ýmsum toga.

Það sem vantar er oftar en ekki friður, ást, sátt, gleði, - eitthvað andlegt sem ekki er hægt að fylla á með mat.

Hér er komið að þakklætinu.

Þegar við þökkum það sem við höfum, og stillum fókusinn á það, förum við að upplifa meiri fullnægju og minna tóm. -  Þá látum við af hugsuninni um skort. -

En þakklæti er ekki bara eitthvað sem við hugsum, heldur þurfum við að ganga lengra, og "praktisera" þakklæti.  -

Ég er nú ein af þeim sem hefur fundist pinku "fyndið" og e.t.v. öfgafullt að biðja borðbænir fyrir mat, en líklegast er það ein fallegasta þakkarbænin, að þakka fyrir að fá að borða, því það er ekki sjálfsagður hlutur alls staðar í heiminum. -

Þó við förum ekki að taka upp þá iðju, nema kannski hvert og eitt svona sér fyrir sig,  þá er það að iðka þakklæti eitthvað í þeim dúr.

Það sem ég hef kennt á námskeiðunum mínum er t.d. að halda þakklætisdagbók, - þá skrifar fólk niður daglega, yfirleitt á sama tíma dags það sem það er þakklátt fyrir,  e.t.v. þrjú til fimm atriði.  Þetta þarf að iðka til að það komist upp í vana.

Hugrækt virkar eins og líkamsrækt, - það dugar ekki að æfa skrokkinn einu sinni og halda að við séum komin í form.  Við þurfum að endurtaka æfingarnar aftur og aftur og gera það að lífsstíl eða nýjum sið í okkar lífi. -

Þakklætið fyrir líka þannig, -  að þakka daglega eða a.m.k. reglulega þó það sé aðeins 2 -3 í viku. -

Það er nefnilega þannig að þakklæti er undirstaða lífsfyllingar, sáttar, gleði og ýmissa góðra tilfinninga.

Þakka þér fyrir að lesa!

Sáum fræjum þakklætis og uppskerum .........

Ekki setja brosmerki yfir bensínmælinn ..

Jákvæðni er kostur,  það að trúa er kostur og til að ná árangri, þurfum við að hafa trú á eigin getu, ef ekki við hver þá? -

En í allri jákvæðninni þurfum við líka að vera raunsæ - sjá það sem raunverulega að til að geta gert breytingar í okkar lífi.

Ef bíllinn er bensínlaus, dugar svo sannarlega ekki að setja brosmerki yfir mælinn og trúa því að hann sé fullur af bensíni. -  Það má frekar flokka það undir afneitun á vandamáli.

Það lagast ekki, og alls ekki, við límmiðann. -  

"You have to see your pain to change" - sagði sálfræðingurinn.  - Eða þú þarft að sjá sársauka þinn til að breytast." -   Um leið og við sjáum hann,  sættumst við við hann og út frá sáttinni hefst nýr vöxtur. -  Við förum ekki bara að óskapast yfir tómum bíl - eða pæla hver gleymdi að fylla á hann siðast.  Við tökumst á við þann starfa að fylla á tankinn, og keyrum svo áfram.