Það er til nóg af peningum í heiminum, en ekki nægur kærleikur ..

Það kom berlega í ljós þegar að Notre Dame kirkjan brann að það er til nóg af peningum þegar á reynir.   Forgangsröðunin er bara ekki gagnvart sveltandi fólki eða fátæku.  Þeir sem sitja á peningahrúgunum safna meira undir sig og velja svo hvað þeir gera.  

Við getum auðvitað öll litið í eigin barm.  Margir eiga meira en nóg,  en vilja frekar lifa í örygginu og eiga varasjóði - eða möguleika á að kaupa sér dýra hluti og fara í ferðalög, en að deila með þeim sem minna eiga.  Þannig virðist mannlegt eðli virka.  

Á móti er það nú þannig að mikið af vellauðugu fólki gefur mikið til mannúðarmála,  svo við erum ekki alslæm.  Margur "meðaljóninn"  er líka styrkaraðili að ýmsu eins og Unicef eða gefur reglulega til góðs málstaðar í sínu heimalandi.  

Alltaf er sama niðurstaðan:  Við sjálf getum verið breytingin sem við viljum sjá í heiminum.  Ef við eigum nóg, eða jafnvel umfram nóg þá ættum við að byrja á því að deila með þeim sem ekki á nóg.  Því fleiri sem gera það,  þess meiri jöfnuður verður í heiminum.  Það er skylda, eða ætti að vera skylda,  ríkisstjórna og leiðtoga að stuðla að sanngjarnri dreifingu auðs og stjórnmálamenn að vera fyrirmyndir.  

Áhrif peninga ein helsta ógn samfélagsins