"Hver er tilgangur lífsins?"

Stórt er spurt enda lífið stórt.  Önnur spurning þessu nátengd: "Hver er ég?" - 

Þegar við ákveðum að keyra hringveginn i kringum landið er upphafsreitur "heima" og áfangastaður "heima" - er þá ekki tilgangslaust að fara af stað? - 

Hver er tilgangurinn með þessari ferð ef við endum á sama stað? -  

Því getur eflaust hver svarað fyrir sig, - en ég myndi keyra hringinn til að upplifa, til að skemmta mér, til að njóta, - og vissulega tæki ég áhættu eins og með því að keyra á þjóðveginum, þar eru alls konar slysagildrur. - En ég gerði það samt vegna þess að mig langaði í ferðalag, mæta öðru fólki o.fl. - kannski með einhverjum sem væri gaman að upplifa með, en það væri ekki aðalatriðið. -  

Í þessu ferðalagi lærum við örlítið meira um landið, við bætum því í reynslubankann að hafa farið hringinn. - Það gæti verið öðru vísi reynsla í annað sinn, - aðrar upplifanir og annað fólk sem við mætum.  Svo má fara stærri hring, þess vegna hringinn i´kringum jörðina! 

Í ferðalaginu og við reynsluna útvíkkum við sjóndeildarhringinn, við vöxum og þroskumst. Þegar fólk ferðast á sjó þá "sjóast" það! 

Nú komum við aftur að spurningunni "Hver er ég?"  Ég er sú eða sá sem geng til. Ég er "tilgangarinn" -  og í raun erum við alltaf að ganga heim til okkar.  Upphafsreiturinn er heima og áfangastaðurinn er heima.  Við breytumst í raun ekki neitt, en við þroskumst og menntumst í gegnum lífsgönguna.  Mismikið þó, eftir "ævintýrunum" sem við mætum. 

Tilgangurinn og "tilgangarinn"  erum við sjálf.  Tilgangur lífsins er upplifun.  Við þurfum ekki alltaf að vera á ferðalagi - til að upplifa, - það er hægt að upplifa við lestur bóka, við hugleiðslu, við samskipti o.s.frv.  Við kyrrsetu líkamans en ferðalag hugans.  Það er hægt að upplifa í kyrrðinni.   Við leggjum af stað en við komum alltaf heim - í lokin. 

Við (mannfólkið) erum leið heimsins til að þekkja sjálfan sig. - 

Athugasemdir

[Jón Þórhallsson, 22.11.2014 kl. 10:49]

Það mætti jafnvel flokka tilganginn í 3 flokka:

1.Af hverju er almennt eitthvert líf í geimnum; tilviljun eða tilgangur?

2.Tilgangurinn frá degi til dags=Maslov-pýramídinn útskýrir margt=að uppfylla þarfir daglegs lífs.

3.Svo er það hinn endanlegi tilgangur:= AÐ gerast framkv,stjóri Sameinuðuþjóðanna, koma á heimsfriði, finna háþroskað líf á öðrum hnöttum í geimnum osfrv.

[Theódór Gunnarsson, 22.11.2014 kl. 21:21]

Áður en reynt er að svara þessari spurningu væri rétt að skoða hvað þetta orð "tilgangur" þýðir. Ef eitthvað hefur tilgang hlýtur það að gagnast einhverjum sem hefur hagsmuni af því að þessum tilgangi sé fullnægt. T.d. hafa fætur þann tilgang að lífveran sem hefur þá geti fært sig úr stað.

Þegar spurt er hver sé tilgangur lífsins, þá verður maður að skoða fyrir hvern lífið hefur tilgang. Varla hefur lífið tilgang fyrir sjálft sig? Það væri eins og tilgangur fótar væri eitthvað annað en að gera lífverunni fært að færa sig úr stað, eitthvað sem tengist lífverunni ekki á nokkurn hátt, t.d. að njóta þess að snerta moldina, eða eitthvað álíka gáfulegt.

Nú fæðist barn. Hver er tilgangurinn með fæðingu barnsins og lífi þess? Fyrir hvern hefur það tilgang að barnið fæddist? Hver hefur hagsmuni af því? Að mínu mati er svarið einfaldlega svona kalt og ómerkilegt: Ef ekki er hægt að finna þennan "aðila" sem hefur hagsmuni af lífinu, þá er einfaldlega ekki hægt að svara spurningunni, né heldur hefur spurningin nokkra merkingu.

Maður gæti e.t.v. látið sér detta í hug að hagsmunaaðilinn sé foreldrarnir, en oft er það þannig að börnin eru foreldrunum nánast óbærileg byrði, og er nokkur tilbúinn að sætta sig við að tilgangur lífs viðkomandi sé að vera framhald af foreldrum sínum? En ...  það er í rauninni það eina sem kemst nálægt því að minna á tilgang með lífinu. Að bera erfðaefnið áfram.