Matargjafir á facebook - hin sanna "kirkja?" ....

¹¹En hann (Jesús) svaraði þeim: "Sá sem á tvo kyrtla, gefi þeim, er engan á, og eins gjöri sá er matföng hefur."

Eins og margir vita, - hefur "fólkið" tekið málin í sínar hendur, - þ.e.a.s. nokkrir velviljaðir einstaklingar hafa stofnað síðu/r á facebook undir heitinu "Matargjafir"  og þar er þeim dreift milli landssvæða. -

Inni á síðunni eru margir gefendur,  sem láta vita hvað þeir vilja gefa og margir þiggjendur sem láta vita að þeir eru tilbúnir að þiggja.

Í raun eru allir að gefa og þiggja, - því það að gefa - felur í sér að þiggja og það að þiggja felur í sér að gefa.   Það er þessi dásamlega hringrás gjafarinnar.

Það er sælt að gefa og það er sælt að þiggja.   Það þarf ákveðna auðmýkt til að þiggja, og það þarf í raun styrk til þess. -  Það þarf styrk til að biðja um hjálp og það þarf styrk til að tengja ekki það að þurfa að biðja við eigin sjálfsmynd. -  Öll eigum við nóg - af okkur sjálfum.  En ekki endilega nóg til að fæða og klæða líkamann.

Mér finnst það mjög kristilegur hugsunarháttur,  miðað við textann sem ég birti hér í upphafi, að gefa með sér.  Ef við eigum tvennt af einhverju, að gefa hitt.  

Það er miklu auðveldara t.d. að láta það liggja ofan í skúffu, eða inní skáp,  en að fara með það í Rauða Krossinn.   Margir henda mat, bakarí henda afgöngum af bakkelsi o.s.frv. -

Við vitum alveg af ójafnvæginu í heiminum, - að sumir svelta og aðrir eru að springa úr "seddu" .. (a.m.k. líkamlegri).  

Það er gott að geta jafnað þetta út og hver er hvatningin? - Það hlýtur að vera kærleikurinn. 

Kærleikurinn að gefa af því sem við höfum eignast. 

Kærleikurinn að þiggja þegar við eigum ekki.

Kærleikur er "galdurinn"  við að lifa sem eitt og láta engan í heimsfjölskyldunni hungra.  Það er óþarfi.

Þess meiri kærleikur í heiminum,  þess fleiri geta lifað í fullnægju, anda sem efnis.

<3

Hér er hlekkur á matargjafir á facebook  

 

 

Athugasemdir

[Guðmundur Pálsson, 15.10.2014 kl. 17:07]

Gott er að gefa Jóhanna, það styrkir manneskjurnar og samfélagið. 

En af því þú minnist á kirkju og kristni þá er gott að gera sér grein fyrir því að gjöf til náungans hversu falleg og nauðsynleg hún er, er ekki inntak kristninnar. Þetta sem ég segi mun stuða marga en þetta er samt svona. Ég minnist á þetta því það er engu líkara en sumar kirkjur ( sérlega á Norðurlöndunum)  felli út megnið af boðskap kristninnar sem fjallar um sáluhjálp og frelsun mannsins, en taki upp í staðinn einhvers konar gjafa-materíalisma og láti það gott heita. Niðurstaðan getur orðið harla ófullnægjandi og skapað þá blekkingu ( á meðal efasemdarmanna) að nóg sé að gefa eigur sínar og stuðla að jöfnuði og þarmeð hafi maður fullt hús stiga.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 17.10.2014 kl. 09:05]

Takk fyrir þessa athugasemd Guðmundur, - ég gerði mér grein fyrir þessu að í þessu gæti falist ákveðin "verkaréttlæting" - sem ég er ósammála. -