Virðum tilfinningar okkar ...

Það að samþykkja sig eins og við erum, er að samþykkja ALLT.  Líka tilfinningarnar.  Ef við afneitum tilfinningum okkar eða bælum erum við að afneita sjálfum okkur og þá verðum við veik. - 

Hver einasta tilfinning er velkomin, - við mætum henni og förum í gegnum hana.  Sumar eru erfiðar að fara í gegnum, aðrar eru mjög léttar og við óskum þess að þær vari lengur. -  Þá höldum við í þær og ræktum.  Vondu tilfinningar eru þarna líka - það þýðir ekkert að láta eins og þær séu ekki til! -  Það er líf í afneitun. -  Við, eins og áður sagði,  við förum bara í gegnum þær en ræktum þær ekki eða gerum meira úr þeim en ástæða er til.

Við getum svolítið stjórnað tilfinningunum - með því að gefa okkur góðan "tilfinningamat" -  við horfum stundum á "feel-good" myndir, - eða sorgarmyndir sem við vitum að við munum fara að gráta yfir.  Þær eru það sem kallað er "fimm vasaklúta myndir."  Ég vil ekki endilega kalla þær "feel-bad" myndir, því að okkur þykir stundum gott að gráta og kannski notum við þessar myndir til að fá útrás sem við kunnum ekki að fá öðruvísi. - "Feel-bad" mynd væri frekar ofbeldismynd, með grófu ofbeldi.

Við vitum líka oft fyrirfram hvernig það er að umgangast ákveðið fólk,  í sumum kringumstæðum líður okkur vel og öðrum illa. -  

Ég fann góðan pistil sem ég þýddi - fyrir þau sem hafa áhuga á þessum "tilfinningamálum" - um hversu stórt hlutverk sjálfsástin spilar í því að virða tilfinningar sínar.   Það sem skiptir máli er að elska sig, í hvaða ástandi sem við erum,  hvort sem við erum neikvæð eða jákvæð,  á toppnum eða botninum.  Að við sjálf yfirgefum okkur aldrei,  og við verðum alltaf okkar bestu vinir - hvort sem er úrhellisrigning eða glampandi sól! -  

Ef smellt er hér má fara dýpra í þetta. -