Tökum ábyrgð á eigin lífi ...

Gríðarlega mikið álag virðist nú vera á læknum þessa lands, álag á spítulum o.fl.

Við verðum líka voðalega mikið veik, og við vitum að margt af því sem veikir okkar er af eigin vanrækslu. 

Það vita held ég langflestir landsmenn,  hvað er hollt og hvað er óhollt,  að hreyfing er vitamín númer 1,  að reykingar eru fjandanum óhollari, að áfengi í óhófi er eitur, að offita drepur o.s.frv.

SAMT stundum við þessa hægfara sjálfstortímingu. 

Það vilja fæstir gera sér þetta,  en fólk ræður ekki við sig og sinn frjálsa vilja.

Spítalar taka við afleiðingum, en vinna voðalega lítið í forvörnum eða orsökum. 

Það er á ábyrgð hvers og eins okkar að íhuga hvort að við séum að gera eitthvað í okkar lífi sem stefnir okkur í voða.

Neikvæðar hugsanir og neikvæðni er eitt af því sem mætti bæta á listann sem ég byrjaði á hér að ofan. 

Það er hægt að ná árangri að betra lífi, - og þannig vinna sameiginlega að því að ekki sé eins mikil þörf fyrir spítala - fyrir lyf o.s.frv.

Ég bjó mér til lista yfir atriði sem stuðla að betra lífi - og meiri lífsfyllingu. 

1.  Ástundum þakklæti – því þakklæti leiðir til gleði og gleði til árangurs.  Það er hægt að "mótivera"  hugann með því að skrifa þrjú þakklætisatriði niður á hverju kvöldi, eitthvað hversdagslegt og það sem okkur þykir sjálfsagt, en gæti verið eitthvað sem önnur manneskja biður til Guðs að eiga.

2. Gerum okkur grein fyrir að tilgangur lífsins er gleði,  og alltaf þegar við stöndum frammi fyrir ákvörðunum þá veljum þá sem veitir meiri gleði.  (EnJOY life).

Það er mikilvægt að muna það að ef við ætlum ekki að sleppa því að reykja, borða rjómatertur og majones eða hvað við erum að gera, að gera það þá með ánægju.  Það er eins og nál sé að rispa vinilplötu þegar við erum að gúffa í okkur tertu og segjum við hvern bita, "ég á ekki að vera að þessu" - annað hvort að borða eða borða ekki,  reykja eða reykja ekki, - vera eða vera ekki.  Aldrei framkvæma neitt sem þú upplifir samviskubit um leið og þú gerir það,  það snýr upp á líkama þinn og býr til einhvers konar skammaræxli sem gerir okkur veik. 

3. Veljum góða andlega (og líkamlega) næringu,  við förum ekki í jákvæðnikúr, við breytum siðum okkar þannig að góð  næring er það sem við kjósum á diskinn okkar allt lífið. –  Þess meira pláss sem við gefum hinu góða því minna pláss er fyrir hið vonda. -

4. Forðumst að vera fórnarlömb,  klæðum okkur ekki í “fórnarlambsbolinn” á morgnana heldur “sigurvegarabolinn” –  berum höfuðið hátt.

5. Fyrirgefum, sleppum ásökunum – gerum okkur grein fyrir aðstæðum og skiljum þær, en notum hvorki fólk né aðstæður til að stimpla okkur inn í aðgerðaleysi og eymd.  Eymd er valkostur.

6.  Trúum að við fáum aðstoð lífsins, að þegar við segjum “já takk” að lífið komi til móts við okkur.  - Trúin er þessi hlekkur sem oft vantar þegar allt hitt er komið.  Þegar við vitum allt – t.d. hvernig við eigum að ná árangri – en við trúum ekki á eigin árangur.  Trúðu á þinn mátt og megin.

7.  Veitum athygli og virðum það góða,  okkar eigin kostum og kostum þeirra sem eru í kringum okkur.  Að veita athygli er svipað og að virða,

8. Ekki leita eftir elsku, gleði, skemmtun eða  þakklæti frá öðrum. Elskum, gleðjumst, skemmtum okkur og þökkum.  Við höfum uppsprettu þessa alls innra með okkur.  Okkur skortir ekkert.  Gleði laðar að sér gleði, elska laðar að sér elsku og þakklæti laðar að sér þakklæti. 

9. Leyfum okkur að skína, leyfum okkur að eiga allt gott skilið, verum að-laðandi, það þýðir að við fyllum á okkar eigin bikar – fyllum á hann með heilagleika sem við getum lært við hugleiðslu, yoga, bænir,  útiveru,  fjallgöngur eða annað sem við finnum að gefur okkur nánd við það sem er heilagt og tært.

10.  Gerum okkur grein fyrir því að hið andlega líf, vellíðan hið innra er undirstaða að betra veraldlegu lífi.

11. Verum heiðarleg og sönn,  gagnvart sjálfum okkur og öðrum. Heiðarleiki er grundvöllur góðra samskipta. Tjáum okkur opinskátt og segjum það sem við meinum, en förum ekki fjallabaksleið að efninu.  Tölum út frá hjartanu,  það þýðir að segja ég en ekki þú. “Mér líður svona þegar” .. í stað þess að ásaka “Þú ert ..”

12.  Sýnum samhug en verum ekki heimshryggðarkrossberar.  Heimurinn hefur ekkert gagn af okkur ef við erum gagntekin af sorg yfir atburðum sem gerast hinum megin á hnettinum.  Þá fjölgar bara fórnarlömbunum ef við erum orðin óstarfhæf eða máttlaus vegna þessarra atburða.

13. Lítum okkur nær.  Dokum við og lítum í eigin barm áður en við förum í það að dæma náungann.  Ef við erum vöknuð ekki dæma þau sem eru enn sofandi.

14. Þegar við lendum í stormi, myrkri, holu  - sem okkur líður illa í – hugsum ekki myrkur, heldur hugsum ljós.  Þá erum við lögð af stað út úr myrkri, holu, sorg.

15. Munum að þó að sælla sé að gefa en þiggja þá þurfum við líka að sýna þá auðmýkt að vera á þeim enda að þiggja. Þiggja hrós og þiggja hjálp. – Ekki vera of stolt,  -

15. Opnum hjörtu okkar, sýnum tilfinningar, höldum ekki leyndarmál sem skaða okkur,  virðum innri frið.

16. Elskum óvini okkar – óttann og skömmina, – “Kill them with kindness” – það þýðir að við eyðum þeim með elsku.  Rými þeirra minnkar og endar með því að við verðum að mestu óttalaus og förum að lifa af hugrekki. – Stundum elskum við mest með að sleppa tökunum – og af hverju ekki að sleppa tökunum á ótta, kvíða og afbrýðisemi? –   Stjórnsemi – það að treysta ekki er að óttast. “Faith or fear” –   Við óttumst það sem við þekkjum ekki, við óttumst óvissuna.  Óttinn og vantraustið er grunnur stjórnsemi og stundum verðum við hreinlega að sleppa tauminum því að okkur er farið að verkja – og leyfa lífinu að vera án okkar stjórnunar.

Biðjum um æðruleysi – til að sætta okkur við það sem við getum ekki breytt – sætta okkur við fortíð og fólk og fyrirgefa, okkar vegna. Biðjum um hugrekki til að breyta því sem við getum breytt, um hugekki til betra lífs, til að tjá okkur án ótta.  Biðjum um vit til að greina a milli þess sem við getum breytt og þess sem við getum ekki. –  Fortíð verður ekki breytt og fólki verður ekki breytt.

Sættum okkur við það sem er, eins og við höfum valið það – því út frá sáttinni hefst nýr vöxtur – ekki fyrr. 

Lífskrafturinn er kærleikur,  allt sem við gerum, setjum kærleikann inn í þá jöfnu og munum að meðvirkni er ekki góðmennska,  hún er vankunnátta í góðmennsku og hún er í raun eigingjörn góðmennska. –  Við erum ekki að leyfa fólki að takast á við þeirra eigin áskoranir í lífinu,  við erum að stela sjálfstæði, stela virðingu.

Mesti kærleikurinn getur verið í þvi að setja fólki mörk.

Verum sjálf breytingin sem við viljum sjá hjá öðrum. Ergjum okkur ekki á þeirra vanmætti eða vankunnáttu, – verum okkar eigin bestu fyrirmyndir og þá um leið annarra.

Lifum heil og höfum trú.  

Tökum ábyrgð á eigin lífi og hættum að vanvirða líkama og sál, þannig að þau verði VEIK.

Við gerum það þegar við:

• Hugsum neikvætt í eigin garð ..
• látum annað fólk stjórnast með okkur ..
• afneitum tilfinningum okkar - og bælum - flýjum (leitum í fíknir)
• förum í kúra sem eiga að breyta lífi okkar á óraunhæfum tíma (megrunarkúrar eru þar verstir)
• teljum okkur ekki eiga neitt gott skilið og erum vond við okkur sjálf
• lifum í ásökun og dómhörku í eigin garð og getum ekki fyrirgefið
• við upplifum okkur sem fórnarlömb og kennum öðrum um allt sem miður fer í okkar lífi.

En svona að lokum;  elskum meira og óttumst minna.

 

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson, 18.9.2013 kl. 12:44]

Mæli með þessum pisli fyrir alla.Jákvætt hugarfar,góður lífsstíll og ekki síst æðruleysi og hugrekki á að takast á við lífið og eiga samskipti við annað fólk er eitthvað sem þörf er á í þjóðfélaginu.En þó það sé annað mál þá verð ég svolítur ruglaður þegar ég horfi lengi á myndina hjá þér neðst(þessa með hjartanu).En það hafði samt,held ég, engin áhrif á skrifin hjá mér.Þakka fyrir mig.

[Jóhanna Magnúsdóttir, 19.9.2013 kl. 08:09]

Takk fyrir viðbrögðin Jósef Smári