Valgerður Kristjánsdóttir f. 3. nóvember 1926 d. 10. september 2013

 

Valgerður Kristjánsdóttir (Vala)  fæddist í Reykjavík 3.11. 1926. Hún lést á Droplaugarstöðum 10. 9. 2013.   Foreldrar hennar voru þau Kristín Þorkelsdóttir, f.  8. 8, 1891, d. 9. 12. 1982 og Kristján Jónsson, f.  1. 6. 1870, d. 5. október. 1946.  Valgerður  var ein af níu alsystkinum en hin eru Sigríður f.  3. 7. 1920  d. 24. 3. 2009,  Magnús  f. 22. 11. 1921, d. 5. 6. 1997, Hulda f. 22. 5. 1924, d. 26. 5. 1998, Kristján, f. 5.  7.  1925 d. 12. 1.  2007,  Sveinn, f. 7. 4. 1929,  Helga, f. 4. 10. 1930,  d. 15.3.2011.   Guðríður f. 20. 4. 1933  og Magnea f. 10. 12. 1934.  Valgerður  átti  fjögur hálfsystkini sem öll eru látin: Jón Magnús, sammæðra,  Steinunni, Magneu og Kjartan, samfeðra.

 

Hinn 10. 4. 1955 giftist Valgerður Magnúsi Björnssyni f. 19. 6. 1928 d. 8. 7. 1969.  Foreldrar hans voru þau Björn Magnússon, f. 17.5. 1904,  d. 4.2. 1997,  og Charlotta Kristjana Jónsdóttir, f. 6.6. 1905 d. 3.9.1977. 

Börn  Valgerðar og Magnúsar;  1) Björn  f. 2. 8. 1956,   maki Ragnheiður Halldórsdóttir f. 3. 1. 1957,   börn þeirra;  a) Birta f. 1980,  maki Rasmus Bjerrum f. 1986.  b) Magnús Heiðar f. 1983,  maki Katrín Jónsdóttir f. 1984,  sonur þeirra;  Júlíus Björn f. 2012.    c) Helga f. 1987.   2) Hulda Kristín f. 3. 1. 1958.   3)  Jóhanna f. 21. 11. 1961 , maki Jón Friðrik Snorrason f. 8.2.1962.   Börn Jóhönnu og  Jóns Þórarinssonar;  a)  Eva Lind f. 1981  d. 2013,  börn Evu Lindar og Henriks Jörgensen;   Ísak Máni f.  2004 og Elisabeth Mai f.  2009.    b) Jóhanna Vala f. 1986 og c)  Þórarinn Ágúst f.  1986,  barn Þórarins og Ástu Kristínar Marteinsdóttur;  Eva Rós f. 2010.  4)  Brynjólfur f. 21. 2. 1964,  maki Þóra Ingvadóttir 18. 9. 1963,  synir þeirra;  a) Kári  f. 1988 og  b) Ingvi f. 1994.  5) Charlotta Ragnheiður f. 19. 10. 1968,  börn Charlottu og Björgvins Más Kristinssonar:  a) Sara f. 1992  og  b) Már  f. 1996. Börn Charlottu og Steingríms Dúa Mássonar:   c) Ísold f. 2006  og d)  Rósa f. 2006. 

Valgerður lauk fullnaðarprófi frá Austurbæjarskóla, en fór ung að aðstoða við heimilisstörf á æskuheimilinu Njálsgötu 50, og síðar að starfa hjá Sundhöll Reykjavíkur.  Nokkrum árum yfir tvítugt  fór  hún til New York og dvaldi þar í fimm ár og kynntist í lok dvalarinnar eiginmanni sínum og barnsföður.   Þau bjuggu til að byrja með í Grænási Keflavíkurflugvelli þar sem Magnús starfaði sem flugumsjónarmaður en fluttu síðar á Grettisgötu 57 A, en þá var Valgerður húsmóðir en Magnús starfaði þá sem starfsmannastjóri hjá Flugfélagi Íslands.    Valgerður varð ekkja aðeins 42 ára að aldri.    Hún starfaði eftir það fyrst hjá Heimilistækjum og síðan hjá Verslunarmannafélagi Reykjavíkur þar til hún fór á eftirlaun.   Valgerður flutti eftir andlát Magnúsar á Háaleitisbraut og síðan Breiðholtið, Lengst af bjó hún ásamt börnunum í  Keilufelli og síðan flutti hún með tveimur yngstu í Austurberg.    Síðustu tuttugu árin bjó hún í Hvassaleiti 56.  

Útför Valgerðar  fer fram frá Bústaðakirkju í dag, 16. september og hefst athöfnin klukkan 13.00

 

Ég minnist mömmu á margan hátt,  minnist hennar frá sjónarhóli bernskunnar, unglingsins,  sem ungrar konu og svo frá mínum fullorðinsárum.  Þetta eru ólíkar minningar, og þegar horft er til baka þá áttar maður sig á stórkostlegum breytingum lífsins og það sem í raun er í gangi er stöðug endurnýjun. -

Minningarbrotin raðast upp, en þá er það fyrst frá Grettisgötunni,  mamma í blárri poplínkápu og með slæðu, mamma að fara á árshátíð í fallegum kjól með semelíusteinum og ég hlaupandi á eftir henni og bendi krökkunum í götunni á hana og segi hátt og snjallt með miklu stolti "Þetta er mamma mín" - því að svona glamúrdress var ekki daglegt brauð og þótti mér hún gríðarlega flott.   

 

Mamma var frjálsleg og víðsýn í barnauppeldinu, en um leið mjög reglusöm.  Hún leyfði okkur að "rústa" stofunni og byggja kastala úr púðunum úr sófasettinu og breyta þannig umhverfinu í leiksvæði, en þarna bjuggum við í lok Grettisgötutímabilsins, sjö manna fjölskylda í þriggja herbergja íbúð.

Eftir að pabbi lést 1969 fluttum við fljótlega á Háaleitisbraut og þar var miklu stærra rými til leiks,  og enn meira þegar við svo fluttum í Keilufellið, en þá höfðum við reyndar garð og allan Elliðaárdalinn í bakgarðinum.  Mamma vildi allt það besta fyrir börnin sín og líf hennar snérist að miklu leyti um okkur börnin fimm.  Reglusemi mömmu kom fram m.a. í því að það voru alltaf máltíðir á réttum tíma, hún snerti svo að segja ekkert áfengi og reykti ekki nema eitthvað til að vera með á tímabili.  Það var á þeim tíma sem boðið var upp á sígarettur í saumaklúbb, en mamma var einmitt í saumaklúbb sem hélst gangandi á meðan flestar þeirra héldu heilsu.

Mamma varð 86 ára og hennar ævi alla get ég ekki sett í þessa litlu minningu. Ég leit alltaf upp til mömmu fyrir hugrekkið að drífa sig út til Bandaríkjanna sem ung kona,  vera þar í fimm ár og svo var auðvitað yndislegt að þau pabbi hittust þar við lok dvalar hennar í landi hinna frjálsu. Heimilislíf okkar var alltaf svolítið litað af þessari lífsreynslu mömmu, en birtist m.a. í því sem hún reiddi fram til að borða,   en ameríska eplapæið, kleinuhringirnir og pönnukökurnar með sírópi voru þar á toppnum.

 

Mamma var mikið fyrir börnin sín, síðar barnabörn og enn síðar barnabarnabörnin. -  Hún ljómaði þegar hún sá litlu krílin og allt fram á síðustu daga var það hennar mesta gleði þegar yngstu fjölskyldumeðlimirnir komu í heimsókn á Droplaugarstaði, þar sem hún dvaldi síðustu æviárin.  Mamma var til staðar, svo að segja alltaf - en smátt og smátt fór andi hennar að undirbúa heimför.  Mér þótti það erfiðast þegar ég kom heim frá Danmörku eftir dauða Evu Lindar að geta ekki hlaupið grátandi í faðm mömmu og fengið huggun hennar.  Það var kannski þá sem ég fann verst fyrir því hve mamma var orðin veik og ég spurði mig "hvar ertu mamma?" -

Nú er mamma komin heim í faðm pabba á ný og til Evu Lindar.  Ég horfi eftir mömmu glæstri og fallegri og segi með stolti: "þetta er mamma mín."

Takk fyrir allt og allt elsku mamma,

Þín perla og óhemja

Jóhanna

 

Athugasemdir

[Örn Johnson ´43 (IP-tala skráð) 16.9.2013 kl. 22:21]

Ég minnist Magnúsar og Valgerðar með hlýhug. Bestu kveðjur.

[Valgerður Hallgrímsdóttir (IP-tala skráð) 18.9.2013 kl. 17:04]

Blessuð sé minning kjarnakonunnar Völu sem ég man svo vel eftir frá Grettisgötuárunum okkar. Innilegar samúðarkveðjur til ykkar systkinanna. Knús, Valgerður