MEMORY

Vaknaði með mynd í höfðinu af bíótjaldi - þar sem stóð eitt orð:

MEMORY - en minnið er fullt af bæði góðum hlutum og vondum (vírusum jafnvel). -  Það er oft búið að "hlaða inn" svo mikilli vitleysu og ranghugmyndum um okkur sjálf, að það hindrar framgang okkar í dag.

  - Jill Bolte Taylor, heilasérfræðingur sem var svo "heppin" að fá heilablóðfall og greina það.  Sagði svo vel frá tilfinningunni að vera laus við "37 years of emotional baggage" - þannig að hún í raun upplifði alsælu -  alsælan er að ná að vera í NÚINU -  ekki láta neikvæðan farangur sliga sig þannig að við náum ekki árangri í því sem við erum að taka okkur fyrir hendur í dag. -  En til þess þurfum við að sortéra það sem kemur okkur áfram, eða til sjálfra okkar,  frá því sem heldur aftur af okkur - eða verður til þess að við fjarlægjumst okkur sjálf. 

Það eru til ýmar aðferðir við að "deleta"  eða losna við byrði neikvæðra hugsana og hugmynda sem eru eins og hrúðurkarlar utan á perlu.  Því öll erum við í raun perlur.  Perlan nær bara ekki að skína þegar of miklu er hlaðið utan á hana. 

Það þarf að skrapa þessa hrúðurkarla í burtu með því að átta sig á því hvaðan þeir koma, hverjir þeir eru, - og átta sig á því að þeir eru ekki þú.  

Hið ytra er nefnilega ekki þú.  

Hrúðurkarlarnir eru myndaðir af skömm, ótta, efa, (sjálfs)hatri, afneitun, vantrausti o.s.frv. 

Afeitrunin felst í því að  elska, virða, samþykkja og fyrirgefa sér... NÚNA 

Ef við höfum gert eitthvað á okkar eigin hlut, eða aðrir hafa gert á okkar hlut - þá fyrirgefa sér og fyrirgefa öðrum, - því að eini aðilinn sem situr uppi með það erum við sjálf  ...  hrúðurkarlana, vírusana, eitrið -  eða hvaða myndlíkingu sem við viljum nota ..

Ein stærsta spurningin sem hefur komið upp í námskeiðunum mínum "Í kjörþyngd með meðvitund og kærleika" - er þessi  

"Af hverju geri ég ekki það sem ég veit að er mér fyrir bestu og það sem ég vil gera?" ... 

Af hverju virkar frjáls vilji ekki?  - 

Getur það verið vegna gamallrar skammar?  Er einhver rödd úr fortíðinni sem hvíslar að þér: "Þú getur þetta aldrei, svo gefstu bara upp" .. - Þú ert búin að reyna þetta svo oft,  af hverju ætti þetta að ganga núna?" ...    

Miðað við spurninguna að ofan, þá spretta nýjar spurningar: 

Af hverju vinnur vitið og viljinn ekki saman? 

Vil ég þetta raunverulega eða vil ég viðhalda núverandi ástandi þrátt fyrir að vera ósátt við það? 

Er hægt að lækka í "röddinni" sem er neikvæð og fara að stilla inn á aðra bylgjulengd  hins jákvæða?

ER HÆGT AÐ FARA AÐ ELSKA SIG NÚNA? ...  eða er minnið/sagan  að trufla? ..

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 25.11.2011 kl. 10:27]

Góð eins og vanalega Jóhanna mín. Takk fyrir alla þessa fróðlegu pistla til sjálfshjálpar, það síast alltaf eittnvað inn smátt og smátt.   Hér sannast hið fornkveðna; góð vísa er aldrei of oft kveðin.

[Róbert Björnsson, 25.11.2011 kl. 10:57]

Til hamingju með afmælið Jóhanna! :)

Saga Jill Taylor er ótrúleg. Hér er linkur á frábært viðtal við hana á National Public Radio (NPR) http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=91861432

Heyrði þetta fyrir tilviljun á leiðinni heim úr skólanum í Minnesota sumarið 2008 og 5 mínútna leiðin yfir Mississippi fljótið breyttist í klukkutíma bíltúr. ;)

[Jóhanna Magnúsdóttir, 25.11.2011 kl. 11:33]

Takk Ásthildur ;-)

[Jóhanna Magnúsdóttir, 25.11.2011 kl. 11:34]

Takk fyrir kveðjuna Róbert, - ég er að hlusta á þetta sem þú settir inn - hægt að smella HÉR  - Mér finnst hún æðisleg ;-) .. og svakalega mikilvæg skilaboð sem hún er með.