Guð/Viskan

Það skal tekið fram að ég hef þá trú á þeim sem lesa eftirfarandi að þegar þeir sjái fyrir sér Guð séu þeir ekki enn með heimsmyndina sem var uppi á ritunartíma Biblíunnar, að þeir hafi þroskast fram á 21. öldina, og að guðfræðin ætti að hafa þroskast með - alveg eins og vísindi, líffræði, félagsfræði og annað hefur þroskast.  Guð er eitthvað sem er óbreytilegt, - en okkar mynd breytist með aukinni þekkingu í takt við annað í heiminum. 

Varðandi Biblíuna og að kenna börnum: 

Ég hef nú hugsað það oft, en ég held að ég hafi ekki sagt það upphátt - að Biblían er full flókin fyrir börn, - og í henni textar sem eru alls ekki við hæfi barna og reyndar ekki við hæfi annarra sálna (heilaþveginna eða illa upplýstra) sem taka allt bókstaflega, eins og dæmin sanna.  (Þegar ég tala um slíkt, þá er ég að tala um hvernig textar eru m.a. brúkaðir til fordæmingar á fólki eða til að sýna fram á ómögulegan Guð - sem er þá fenginn að láni úr mörgþúsundára gamalli heimsmynd). 

Það er ekki nóg að guðfræðingar eða vel lesið fólk viti að ákveðnir textar séu mýtur eða allegóriur, - því að ef að leikmaður, fólkið sem áður var minnst á - hvað þá barn les, þá les barnið að sjálfsögðu bókstaflega.

Endurtek: Mér finnst í raun merkilegt, miðað við hvað vísindin, líffræðin, félagsfræðin o.fl. hefur þróast hvað guðfræðin hefur lítið þróast - (þroskast). Tímarnir breytast og mennirnir með og þá hugmyndir manna um Guð, - en vissulega er Guð óbreytanlegur.  

það er sjálfsagt að miðla því sem uppbyggilegt er til barnanna: - um trú von og kærleikann, - fallega sálma - fallega texta - um sannleikann sem mun gera okkur frjáls o.fl. 

Besta kennslan fyrir börnin er það er að lifa fallegu lífi sjálf, sýna okkur sjálfum og öðrum elsku, virðingu og kunna að fyrirgefa okkur sjálfum og öðrum, - elska náungann eins og sjálf okkur - koma fram við aðra eins og við viljum að þeir komi fram við okkur og þá verðum við líka að vilja koma fallega fram við okkur sjálf, -  þannig erum við bestar fyrirmyndir.

Fyrirmyndin þarf að vera einlæg, heil og sönn, - við verðum líka að sýna tilfinningar, sýna að við getum grátið, gert mistök og tekið á þeim.  Ef við sýnum börnunum falska fyrirmynd fá þau fölsk skilaboð og þannig förum við af vegi sannleikans. 

Ég held að ef við sameinuðumst um að tala um "Viskuna" sem Guð, - vegna þess að Guð er orðið svo neikvætt hlaðið hugtak hjá mörgum manneskjum, myndu fleiri vera tilbúnir til að átta sig á að við erum ein sál, bara týndar sálir leitandi að sjálfum okkur. 

Mikið af textunum "meika líka meira sens" við það að breyta orðinu Guð í Viskan. 

"Fíflið segir: Guð er ekki til" ----  við sem trúum á Guð, getum játast þessu, en sá sem sér Guð sem einhvern "ímyndaðan kall" sem hann setur á sama stall og spaghetti skrímslið .. hlær auðvitað að þessu. 

Ef við útskýrðum nú fyrir honum að það sem við tölum um með Guð sé í raun Viskan. 

"Fíflið segir: Viskan er ekki til" ... myndi sá hinn sami kinka kolli við þessa staðhæfingu.

Fyrir mér er Viskan og Guð eitt og hið sama.  

Óvitar vita ekki alltaf hvað þeim er fyrir bestu, á meðan þeir eru börn þarf að hjálpa þeim og kenna þeim hvað er fyrir bestu.  "Við höfum vit /visku fyrir þeim." .. Síðan þegar við förum að þroskast og fá ábyrgð þá ættum við að hafa vit/viskuna, en stundum og oftast fjarlægjumst við hana, vegna þess að þeir sem eru í kringum okkur eru líka fjarlægir henni.  Okkur vantar fyrirmyndirnar.  Einhvers staðar á leiðinni tapaðist hún niður.

En fagnaðarerindið er þá í raun og veru: 

Við höfum Viskuna/Guð, - við fæddumst með hana, hún er innra með okkur - en við notum hana ekki þegar við höfum fjarlægst hana. 

Hvernig höfum við fjarlægst hana? 

Við vitum hvað er okkur hollast, en við gerum það samt ekki, við leitum í bæði óhollan mat og óhollt andlegt fæði - oft til að særa okkur, oft til að flýja okkur sjálf, tilfinningar okkar og þá viskuna.

Fjarlægðin frá viskunni er jafn vond og jafn mikil og fjarlægðin frá okkur sjálfum.  Við náum fyrst árangri þegar við náum að hætta að flýja viskuna, hætta að flýja okkur sjálf og tilfinningar okkar, sem eru partur viskunnar.  

Við hljótum öll að vilja lifa í heimi friðar, elsku og kærleika, en hvað gerist þegar viskan er yfirgefin?

Við förum að fremja hryðjuverk - á okkur sjálfum og þeim sem eru í kringum okkur.  Ekki vegna þess að við viljum ekki vera góð, - heldur vegna fjarlægðarinnar við viskuna.  

Við vitum að ljót orð byggja ekki upp heldur brjóta niður, samt notum við þau

Við vitum að reykingar eru vondar fyrir líkamann samt reykjum við 

Við vitum að sumt sem við segjum særir fólk, samt særum við fólk 

Við tölum niður til okkar sjálfra - en vitum að það brýtur okkur bara meira niður 

Við stundum óhóf og ofneyslu en vitum að það er vont fyrir okkur 

Við vanrækjum okkur og vannærum en vitum að það er vont fyrir okkur 

Við þurfum að leyfa viskunni að leiða okkur á veg hennar, veg sannleikans og vegur sannleikans er allt annað en vegur blekkingar .. 

Ég held að Jesús hafi verið að segja þetta, nákvæmlega þetta -  

Því hvað er það annað en sannleikurinn sem mun gera okkur frjáls, þegar við förum að játa hvar við stöndum gagnvart viskunni og biðja hana um að koma til móts við okkur ef við höfum týnt henni, týnt okkur sjálfum. 

Meðvitund um okkur sjálf, sjálfsþekking, meðvitund um viskuna í okkur og að tengjast okkur sjálfum, elska og virða er fyrsta skrefið .... 

Góðan dag heimur! .. I smell coffee ... 

 

 

 

 

 

 

Þessi færsla er m.a. innblástur frá Eckhart Tolle: 

Athugasemdir

[Jóhanna Magnúsdóttir, 8.10.2011 kl. 10:47]

p.s. Verð bara að viðurkenna að ég skil ekki alveg þessa óánægju með að ekki megi dreifa NT og Davíðssálmum í skólanum. 1) Það hljóta allir sem vilja geta nálgast þetta hjá Gídeonfélaginu, og hvað þá í fermingarfræðslunni.  2) Það orkar tvímælis að gefa börnum rit sem hefur að geyma texta sem ala á fordómum t.d. í garð kvenna og samkynhneigðra og texta sem í raun ættu að vera bannaðir börnum í sumum tilfellum.  3) Það má taka þá texta sem eru mikilvægastir (og eru við hæfi barna) og segja frá þeim.  4) Að sjálfsögðu að kenna hver séu grundvallaratriði kristins siðferðisboðskapar, án þess að boða að kristnin eigi einkarétt á slíku, eða að siðferði sé ómögulegt án kristni...

[Helga Kristjánsdóttir, 8.10.2011 kl. 23:55]

  Er ekki verið að kenna þeim að álfar séu til.Maður skýrir frá því að það hefði tekið hann nokkurn tíma, að segja barni sínu að álfar og huldufólk væri ekki til,barnið var skelkað því þetta hafði það heyrt í skólanum. Viskuna? Fyrir 2 árum hitti ég lækni í Svíþjóð,sem sýndi mér ákveðna málsgrein í Gamla Testamenntinu, hann sagði sjáðu,hér getur maður talað við guð.Ég hefði aldrei getað skilgreint hana þannig,enda lítt lesin í því gamla. Hann sagðist umgangast trúna án öfga. Ég eins og svo margir aðrir hef sveiflast til og frá.en hef fengið mínar heitustu óskir uppfylltar í gegnum bæn. Þú veist hvað ég á við,læknar í Boston voru spurðir hvort ehv.læknisfræðileg skýring væri á skyndilegum snúningi  Alexanders,sem foreldranna vegna var haldið á lífi með tækjum. Þau máttu ráða 1kl. 2kl.,en á meðan gerðist þetta sem þeir kölluðu "kraftaverk.Hann erað verða 11ára.