Um Nýja testamentið sem gjöf Gídeon manna til skólabarna

Biblían er ekki bara til fróðleiks og ekki einungis ein bók í hilluna til að auðga menningarlæsi, - þó hún sé vissulega að mínu mati ómissandi - til að skilja menningu, sögu, listir o.s.frv.   Hún er yfirlýst trúarrit kristinna manna og í henni er boðskapur um Jesú Krist.  Margir segja hana heilagt rit. 

Nýja testamentið er, eins og menn vita,  hluti af þessari Biblíu.  Á þeim forsendum að hún er trúarrit finnst mér þessi gjöf tll skólabarna vera áróður og þá um leið boðskapur. 

Við verðum að huga að forsendum þess að lesa Nýja testamentið, en eins og við vitum eru í sumum tilfellum trúlausir/vantrúaðir betur lesnir í því en trúaðir. 

Forsendur lestursins getur verið til að kynna okkur söguna, til að þekkja efnið sem verið er að ræða eða til að leita andlegs innblásturs.  Stundum eitt, stundum allt þetta.

Sem móðir kvartaði ég undan því við umboðsmann barna á sínum tíma,  þegar börnin komu heim úr leikskólanum með litabók frá Landsbanka Íslands.

Kannski óþarfa smámunasemi hjá mér, eða hvað?  Ástæða mín var að mér fannst að börnin ættu að vera frjáls við utanaðkomandi áróður í leikskólanum.  Fræjum er hægt að planta snemma.  Það þarf alls ekkert að vera slæmt að vera í Landsbankanum og alls ekkert verra en öðrum bönkum,  en hver var ástæða markaðsstjóra Landsbankans fyrir því að gefa börnunum bækurnar - eintóm góðmennska í garð barnanna? 

Með því að gefa Nýja testamentið í skólanum er verið að ráðast inn í ákveðið rými, sem á að starfa í hlutleysi eins og mögulegt er,  þar sem nemendum er kennt að taka sjálfstæðar ákvarðanir,  greind þeirra og/eða náðargáfur þeirra eru kallaðar fram og í því starfi má ekki halda einu trúarriti að þeim frekar en öðru.  Annað hvort ættu allir bankarnir að gefa litabækur eða enginn.  Mitt val er enginn.

Ég reyni að byggja þessar pælingar mínar  sem mest á eigin hyggjuviti - sem ég reyndar trúi að mér sé gefið af Guði.  Guði  í alheims geimi og Guði í sjálfri mér - eins og stendur í ljóðinu hans Steingríms Thorsteinssonar. 

Guð er máttugri viska en sú að hún verði þögguð niður eða úthýst við að Nýja testamentinu verði ekki dreift í grunnskóla.  Af hverju menn sækja þetta svona stíft?  Er kannski vegna einhvers konar hefðar, sem er meira að segja orðin að rómantík hjá sumum eða nostalgíu,  menn minnast þeirrar stundar þegar þeim var gefið Nýja testamentið og þar fram eftir götunum?

Verðum við ekki að sætta okkur við að heimurinn er fjölmenningarlegur og taka tillit til þeirra sem vilja annað og velja annað en við? 

Má ekki bara fara einhvern þann veg að Gídeon menn gefi þeim sem þess óska - og annað hvort sé það sótt til þeirra, eða auglýstur tími þar sem þau sem hafa áhuga geti sótt sitt eintak í viðkomandi sóknarkirkju?   Nú eða einfaldasta leiðin - gefa þeim sem hafa tekið þá ákvörðun að fermast í fyrsta fermingarfræðslutímanum?

Ljóðið hans Steingríms:

Trúðu á tvennt í heimi.
Tign sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi.
Guð í sjálfum þér.

Elskaðu náungann eins og sjálfa/n þig...

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.10.2011 kl. 08:58]

Alltaf góð.  Í Noregi fara börnin í kirkjuna þegar þau eru 4 ára og fá bók skrifuð fyrir börn um kristni.  Þetta er skylda og fylgst með að því sé framfylgt, ég er á móti þessu.  Þetta er nefnilega innprentun sem ekki á að eiga sér stað.

Ég hef ekkert á móti kristni, en ég er á móti því að börnin séu hreinlega tekin inn í kirkjuna án þess að spyrja foreldrana. Eitt barnabarnið mitt neitað að biðja bæn í skólanum sínum, sagðist ekki vera kristinn.  Kennarinn heimtaði að hann biddi bæn, en hann var alveg harður, amma mín trúir ekki á krist sagði hann og ég ekki heldur.  Já þeir eru harðir á Guðinn í Noregi. 

[Reynir Harðarson (IP-tala skráð) 6.10.2011 kl. 10:34]

Þú ættir að kynna þér formála "Bláa kversins" en þar stendur meðal annars um Biblíuna: "Kenning hennar er heilög, boðorð hennar bindandi, frásagnir hennar sannar og úrskurður hennar óbreytanlegur. Lestu hana svo að þú verðir vitur, trúðu henni þér til sáluhjálpar og breyttu eftir orðum hennar þér til helgunar."

Er nokkur áróður fólginn í þessu? Eða markmiði Gídeonfélagsins: "Markmið starfsins er að ávinna menn og konur fyrir Drottinn Jesú Krist. Dreifing Heilagrar ritningar og einstakra hluta hennar er aðferð til að ná því marki."

 Sjá nánar: http://www.vantru.is/2011/06/21/12.00/

[Magnús V. Skúlason, 6.10.2011 kl. 12:42]

Ég get ekki skilið það sem áróður og trúboð ef barni, sem er skráð í þjóðkirkjuna eða annan kristilegan söfnuð, er afhent NT að gjöf.

[Ásdís Sigurðardóttir, 6.10.2011 kl. 12:53]

Mér finnst þetta asnaleg ákvörðun af borgarstjórn, vona að þessu verði breytt þegar ný stjórn tekur við

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.10.2011 kl. 13:55]

Börnin skrá sig ekki í þjóðkirkjuna, þau eru skráð þar við skírn.  Og skírn er oftast framkvæmd til að gefa nafn, fermingin er líka hópsálaframkvæmd.  Hana ætti að geyma til tvítugs eða átján ára, þegar fólk er orðið það fullorðið að það getur sjálft tekið sína ákvörðun. Þess vegna á ekki að skrifa þau inn í söfnuðinn fyrr en eftir 18 ára fermingu. 

[Reynir Harðarson (IP-tala skráð) 6.10.2011 kl. 14:03]

Magnús, hvað um hina? Skipta þeir engu máli eða á að taka þá afsíðis á meðan "gjöfin" er afhent? (Mismunun vegna trúarskoðana)Hættir áróður að vera áróður ef hann beinist að sannfærðum? Er pólitískur áróður þá t.d. svo til enginn í alræðisríkjum? Svo ættirðu að kynna þér hvað felst í orðinu trúboð? Það er boðun trúar, hvort sem hún beinist að trúuðum eða trúlausum. Boðun er "innsta eðli kirkjunnar" og öll störf kirkjunnar manna eru boðun samkvæmt skilgreiningum kirkjunnar manna - boðun trúar = trúboð.  Ásthildur: Börn eru skráð sjálfkrafa í trúfélag móður við fæðingu og það kemur skírninni ekkert við. Hins vegar þarf bæði skírn og skráningu til að teljast "meðlimur" í ríkiskirkjunni.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.10.2011 kl. 16:14]

Já Reynir hafa skal það sem sannara reynist.  Það breytir samt ekki því að börn á ekki að skrá í trúfélag fyrr en þau eru fær um að taka ákvörðun sjálf.  Á þá ekki líka að skrá þau í golfklúbbinn, kvenfélagið og Rótarí?