SKILNAÐUR EÐA DAUÐI ...

Ég biðst afsökunar á kannski próvókerandi titli en vonandi hefur hann náð að fanga athygli þína.

Við Kjartan Pálmason verðum með námskeiðið "Lausn eftir skilnað"  nk. laugardag og það hafa nokkrar konur forfallast á síðustu stundu og okkur langar að sem flestar (já flestar, þetta er bara kvennanámskeið í þetta sinn - en karlmenn mega gjarnan senda mér póst [e-mail] ef þeir hafa áhuga) - konur fái að njóta því námskeiðið verður örugglega uppbyggilegt og lærdómsríkt! 

Kjartan mun flytja fyrirlestur "Þitt innra verðmætamat" fjallar m.a. um áhrif meðvirkni á sambönd og mikilvægi þess að fara ekki ítrekað inn í svipað eða sama samskiptamynstur. (Það er nú alveg þess virði að hlusta (horfa) á Kjartan! .. 

Sjálf mun ég flytja fyrirlestur um sorgarferli sem þroskaferli, - en sorgarferli eftir skilnað er oft mjög "vanmetið" í samfélaginu.  Á sama hátt og fólk upplifir allt litróf tilfinninganna við dauðsfall, gera margir það einnig við skilnað.  Ofan á bætist stundum mikil höfnunartilfinning í bland við reiði. 

Fátítt er að einhver komi færandi hendi með blóm og samúðarkort eftir skilnað, og kveðjuathöfnin er yfirleitt ekki til staðar.  Edda Björgvins orðaði þetta á sinn tragíkómíska hátt að eftir skilnað væri maður alltaf að "mæta líkinu"... 

Ekki er ég nú að gera lítið úr dauðsfalli maka, - en að missa maka í skilnaði getur haft svipuð áhrif, sérsaklega eftir langt samband,  en samfélagið er oft ekki að átta sig á því hversu mikil áhrif. 

En kæra kona, hvort sem það er liðin vika eða mörg ár frá skilnaði, ef þú hefur ekki kvatt fyrra samband, unnið með sjálfa þig eða búin að trúlofast sjálfri þér - þá endilega komdu með! 

Verði er stillt í hóf og hægt að semja um að skipta greiðslum.  Skráning og nánari upplýsingar HÉR. 

Rós fyrir þig mín kæra - ég elska sjálf að fá rósir en fæ þær því miður allt of sjaldan! 

("hint" "hint") 

Athugasemdir

[Jóhanna Magnúsdóttir, 8.9.2011 kl. 16:31]

Ég veit að sumir hafa hugsað, þegar þeir lásu fyrirsögnina - "já, stundum eru bara tvær útgönguleiðir út úr vonlausu hjónabandi/sambandi" .. sérstaklega þegar búið er að reyna alls konar sáttaleiðir.  Jafnvel þó að skilnaðurinn reynist frelsandi, þá er hér um að ræða dauða á einhverju sem átti að vera. Draumurinn um gott samband sem dó.

Það er því alltaf um dauða að ræða. Ein af mörgum tilfinningunum í litrófi tilfinninganna getur því verið frelsi, frelsi frá óvissu, ofbeldi, leiðindum o.s.frv. Tilfinningarnar fara því í flækju, því það er ekkert svart/hvítt við þetta. 

[Hrönn Sigurðardóttir, 8.9.2011 kl. 17:37]

Elska rósir líka og kaupi mér þær öðru hverju með ástarkveðju

[Eyþór Örn Óskarsson, 8.9.2011 kl. 21:00]

"Jafnvel þó að skilnaðurinn reynist frelsandi, þá er hér um að ræða dauða á einhverju sem átti að vera. Draumurinn um gott samband sem dó"

Ég skil það alveg að margir upplifi akkúrat þetta, ef hinsvegar maður getur höndlað þetta þannig að þessi jarðvist miði að því að maður læri og þroskist - lifi jafnvel þannig og með því hugarfari að ekkert deyji í raun og missir ástvinar, hvort sem er við skilnað eða andlát, sé eingöngu þrep til áframhaldandi lærdóms og aukinnar reynslu, verður eftirleikurinn auðveldari.

Að mínu mati er orðið dauði, hvort sem er tilfinningarlegur eða líkamlegur, of mikil lokun - andlát náins ættingja / vinar hlýtur að skilja eftir góðar minningar sem hjálpa við næsta skref í þroska og sama má í raun segja um skilnað, þó hann sé erfiður og jafnvel að hann boði frelsi, hef ég ekki trú á að sambandið hafi verið það slæmt alla tíð, að ekki sé neinn ljós punktur sem má nýta í áframhaldandi þroska - til sambandsins var væntanlega stofnað af ást (sem hlýtur að flokkast sem jákvæð og góð tifinning)..........

En að sjálfsögðu ræðið þið þetta frá öllum mögulegum hliðum á námskeiðunum, svo endilega láttu þetta raus mitt trufla þig - gangi ykkur bara vel.

[Eyþór Örn Óskarsson, 8.9.2011 kl. 21:01]

ekki trufla þig - átti þetta að vera...........

[Jóhanna Magnúsdóttir, 8.9.2011 kl. 22:21]

Takk Eyþór Örn, - minn fyrirlestur fjallar reyndar um sorgarferli sem verður að þroskaferli, svo við erum alveg á sömu blaðsíðu ;-) ..

[Jóhanna Magnúsdóttir, 8.9.2011 kl. 22:23]

Já Hrönn, ég keypti mér einu sinni og færði sjálfri mér vikulega rósir, - en fjárhagurinn hefur hreinlega ekki leyft það upp á síðkastið og svo er ég orðin pinku leið á að þurfa að gefa mér þær sjálf alltaf!

[Jóhanna Magnúsdóttir, 9.9.2011 kl. 09:45]

Ath! það skal tekið fram að sorg er einstaklingsbundin tilfinning. Því er allur samanburður varhugaverður. Það er þó vitað að sorg sem fær úrvinnslu og farveg getur leitt til meiri þroska og meiri skilnings á raunverulegri getu og takmörkunum.